2000 ve 2001 yıllarında iki kez Interrail’la Avrupa’yı baştan başa dolaşmışlığı olan bir insanım. Bu yolculuklarımdaki sayısız anı arasından en ilginçlerinden bazılarını bugün konuk ettiğimiz AD NAUSEAM’ın memleketi İtalya’da yaşadım. Tek başıma çıktığım 2000’deki yolculukta, Yunanistan’dan İtalya’ya deniz yoluyla geçtikten hemen sonra yetiştiğim trende John Boy adlı Alman bir elemanla tanışmış ve yolculuğun İtalya kısmındaki 3 şehri onunla birlikte gezmiştim.

Bu şehirler arasından Venedik, tüm yolculuğun en sıra dışı anlarından birini barındırıyordu. John’la şehri dolaştıktan sonra kalacak yer bulamadığımızdan dışarıda yatmaya karar verdik ve uykumuz gelince de birer şişe şarap alıp uyku tulumlarımızı tren istasyonunun önündeki kaldırıma serdik. Şarabımızı içip aynı yerde yatmakta olan birtakım başka gezginlerle muhabbet ettikten sonra, yorgunluk ve şarabın da etkisiyle saat 02.00 sularında kaldırımda uykuya dalmıştık.

Sabah bineceğimiz Ventimiglia treni 9.00 civarındaydı, bu yüzden iyice uyuyup dinleneceğimizi umuyorduk. Lakin bu mümkün olmadı. Diyeceksiniz ki yazdığın grup İtalyan diye neden durduk yere İtalya anılarını anlatıyorsun, şov yapıyorsun… Yazıya bu şekilde başlamamı sağlayan şey, AD NAUSEAM’ım bana verdiği başlıca hissin delilik olması ve o kaldırımda yattığım o gecenin bir deli tarafından noktalanmış olması. Sabah 06.00 civarında, kaldırımda yatan diğer gezginlerle birlikte, aramıza oturmuş avazı çıktığı kadar bağırarak İtalya millî marşını okuyan yaşlı bir kadın tarafından uyandırıldık.

Venedik’teki bir kaldırımda uyuyor olmak yeterince ilginç değilmiş gibi bir de Venedik’in delisine denk gelmiştik (uzattım, hemen bağlıyorum).

Şu anda da karşımızda İtalya’nın delisi diyebileceğimiz bir grup var. Venedik’e 1 saat mesafedeki minicik yerleşim Schio’dan bizleri selamlayan AD NAUSEAM; metal bağlamında delisiyle meşhur İtalya’nın adı anılmadan geçilmemesi gereken son dönem manyaklıklarından biri. Davide Tiso ve EPHEL DUATH; İtalyan ve Lübnan kökenleri bulunan Fransız müzisyen Maxime Taccardi ve K.F.R; Ferdinando “Herr Morbid” Marchisio ve FORGOTTEN TOMB; Andrea Aimone/Davide Billia ikilisi ve PUTRIDITY, İtalya ve metal denince aklıma gelen başlıca ruh hastaları arasında. Şimdi bunların arasına, müzisyen bazında olmasa da AD NAUSEAM’ı da rahatlıkla ekleyebiliriz. İki Matteo ve iki Andrea’dan kurulu dört kişilik AD NAUSEAM görünürde 2011’den beri, ama esasında 2003’e kadar uzanan bir avangart/teknik death metal grubu.

AD NAUSEAM’ı delilik mertebesine yükselten şey, grubun müziğinde görülen ilham kaynaklarıyla birlikte gerçekten de çok kişisel, özgün bir karanlığa yelken açıyor olması. Yakın zamanda çıkan ikinci albümleri “Imperative Imperceptible Impulse”ta, AD NAUSEAM’ın yoğun şekilde beslendiği birtakım grupları bir blender’a atarak çok ince çektirdiğini ve ortaya bir uyumsuzluklar senfonisi çıktığını görüyoruz. Grubun müziğini tarif etmek için dominant karakterli birkaç grubun adını anmak esasında yeterli olacaktır. Bunların başında GORGUTS ve DEATHSPELL OMEGA geliyor. AD NAUSEAM bu iki demirbaşa yaslanan bir müzik icra ediyor. Buradan dallanıp budaklanan müzik ULCERATE, IMMOLATION, DODECAHEDRON, NERO DI MARTE, DISKORD gibi oluşumlar arasında gezinen bir şizofreni, bipolarlık içerisinde debelenip duruyor.

Dezonant riflerin tahta oturduğu AD NAUSEAM müziği; büyük oranda bulanık rifler içerse de zaman zaman daha tane tane fikirler, arpejler, şunlar bunlar da sunarak tamamen bir dezonans worship olmaktan kurtuluyor. Bu açıdan bakınca grubun müzikalliği kesinlikle tek boyutlu değil. DEATHSPELL OMEGA, GORGUTS ve IMMOLATION’ın öğrettiklerini aşırı benimseyip müzikal olmaktan uzak, kısa ömürlü tedirginlikler yaratan pek çok grubun aksine AD NAUSEAM’ın çok daha tutarlı, çok yönlü ve boyutlu bir müzik yaptığına şahit oluyor. Yeri geliyor, açılış şarkısı “Sub Specie Aeternitatis”te gördüğümüz gibi şarkının son 3 dakikasını accelerando davullara ayırıp gerginlik yaratıyorlar, yeri geliyor “Horror Vacui”da ve “Human Interface to No God”ın kapanışında görüldüğü üzere IMPERIAL TRIUMPHANT’vari tuhaf atmosferlere yer veriyorlar. Tüm bu delilik içerisindeki kilit nokta ise AD NAUSEAM’ın konsantrasyonunun bir an olsun dağılmaması ve grubun her şarkıyı nakış gibi işlemeyi başarması.

Bu işlemeler, bin bir tane detay, albümün her yanını saran sayısız fikir, nihayetinde “Imperative Imperceptible Impulse”ı son derece ihtişamlı bir şeye dönüştürüyor. Grubun çok rahat şekilde reçele dönüşebilecek bir ana fikri bu denli başarıyla uygulamış olması ve ilhamları apaçık ortada olsa da kendine özgü bir atmosfer oluşturabilmesi, AD NAUSEAM’ı ve “Imperative Imperceptible Impulse”ı bu yılın heyecan verici olaylarından biri yapıyor. Yazıda adı geçen grupları ve bu grupların dayattığı müzikal yaklaşımları seviyorsanız hiç tereddüt etmeden dinlemenizi öneririm.