Bazen bazı türlere karşı açlık çektiğimi hissediyorum. Seksenlerin başında doğan ve doksanların başında metalle tanışan pek çok insan gibi ben de METALLICA ve dönemdaşı çeşitli thrash metal gruplarıyla yola çıkmıştım. METALLICA, sonrasında MEGADETH, SEPULTURA, PANTERA, SLAYER, ANTHRAX gibi isimlerle thrash metalin en hasını dinleyince ve bu gruplar zaman içinde thrash metalden uzaklaşınca insan zamanında büyük keyif aldığı şeylerin benzerleri bulamadığında üzülüyor, bulduğunda ise ekstra bir şevkle sarılıyor.

Bugün thrash metali hakkını vererek yapan bir grupla, muhtemelen İspanya tarihinin en meşhur thrash metal grubu olan ANGELUS APATRIDA ve yeni albümüyle birlikteyiz. 2000’de kurulan ve o zamandan beri düzenli olarak albümler çıkaran ANGELUS APATRIDA, 2018’de çıkan bir önceki çalışması “Cabaret de la guillotine” ilk hatırı sayılır break through’sunu yapmış; dolayısıyla bir sonraki albümün önemi birkaç kat artmıştı. Şu anda birlikte olduğumuz o bir sonraki albüme baktığımızda, ANGELUS APATRIDA’nın bu fırsatı mantıklı ve iyi şekilde değerlendirdiğini gösrüyoruz.

Thrash metal yapıp da birilerine hiç benzememek elbette ki imkânsıza yakın bir şey. Büyük oranda statik bir tür olduğundan, grupların %90’dan fazlasına birbiriyle örtüşen fikirler eşliğinde icra ediyor müziklerini. Türün devlerine baktığımızda; belirli bir sound ve özel hareketleri olmayan ve çok geniş bir müzikal fikir alanına yayılan METALLICA’ya benzer müzik yapmanın kolay olmadığını görüyoruz. Diğer yandan çok karakteristik ve net bir sound’a sahip olan MEGADETH veya SLAYER’a benzer bir şey yapmak istediğinizde bunu rahatça yapabildiğiniz ortada. Bunların yanında, misal bir EXODUS, OVERKILL veya DEATH ANGEL’a yakın duran bir thrash metal yaptığınız takdirde, bu grupların daha “genel” ve karakteristik tarafı nispeten az mizaçlarından dolayı anında bu grupların klonu olarak etiketlenmiyorsunuz.

ANGELUS APATRIDA işte bu ayarda, thrash metalin çok kesin hatlarla çizili bir tarafına sırtını dayamayan bir şeklini icra ediyor. Daha ilk şarkının ilk saniyesinden PANTERA “Fucking Hostile”ın öz kardeşi gibi girip şarkının ilerleyen kısımlarında MACHINE HEAD’in “Old”undan ilham alan bir rifle devam ettikten sonra; içinde teknik kısımların öne çıktığı, groove’u bastıkları, daha direkt takıldıkları ya da orta tempodan kafa sallattıkları pek çok şarkıyla üzerimize saldırıyorlar. Bu durum albümü kesinlikle çok yönlü bir hâle getiriyor ve şarkıların her birinin kendi kişiliğini oturtması sayesinde lineer ilerleyen bir thrash metal albümü dinlemek zorunda kalmıyoruz.

ANGELUS APATRIDA’nın en büyük silahı da burada ortaya çıkıyor. Adamlar thrash metal gibi yapılabilecek pek çok şeyin yapılıp tüketildiği bir tür içerisine yeterli miktarda, hatta beklenmedik düzeyde fikir sokmayı ve kulağa yeni, taze gelmeyi başarıyorlar. Bana kalırsa thrash metal bunu yapmanın en zor olduğu türlerden biri, zira bu adamlar bunu becerebiliyor, 2021 yılında bize capcanlı bir thrash metal dinletebiliyorlar. Riflere, sololara baktığınızda ANGELUS APATRIDA’nın thrash metal şarkıları yazma konusunda gerçekten kabiliyetli olduğunu görmek son derece kolay.

Şarkıların yanı sıra albümün prodüksiyonu da insanın daha fazla dinleme isteğini kamçılıyor. “Angelus Apatrida”nın miksajını OVERKILL, SOULFLY, QUEENSRŸCHE, SUFFOCATION, FORGOTTEN TOMB, REVOCATION, CARNIFEX, HEATHEN, KATAKLYSM, DEMONS & WIZARDS gibi farklı türlerden pek çok grubun masa başı işlerinde çalışan Zeuss’a emanet eden ANGELUS APATRIDA, bu kararının meyvelerini 46 dakikalık albümün her anında topluyor ve gerçekten dinleme keyfi yaşatan bir işe imza atıyor. Beste anlamında albümün tamamı unutulmaz thrash metal başyapıtlarından oluşmasa da sırf prodüksiyon ve grubun genel tavrından dolayı albüm 2021 yılında dinleyebileceğiniz en keyifli thrash metal yapıtlarından birine dönüşüyor.

Başlarda da dediğim gibi 2021’de thrash metali taze ve ilgi çekici sunmak her babayiğidin altından kalkabileceği bir şey değil. Lakin ANGELUS APATRIDA’nın bu konuda özel bir yeteneği var ve kendi adlarını taşıyan bu albümde bu meziyetlerini olanca varyasyonuyla, olanca zenginliğiyle gösteriyorlar. Thrash metal seviyorsanız, kütür kütür bir sound’da yumruk gibi bir thrash metal albümü dinlemek istiyorsanız, “Angelus Apatrida”yı hiç düşünmeden kulaklarınıza doldurun. Ben son bir haftada albümü onlarca kez dinledim, bir kez olsun bitsin de başka bir şeye geçsin diye düşünmedim.