Pasifagresif olarak geçtiğimiz yılı 398 albüm incelemesiyle kapattık. Sitede kritik yazan insan sayısı ve bir yılda 365 gün olduğu düşünüldüğünde bu hiç de fena bir sayı değil. Yine de her geçen gün atlanan, dikkatten kaçan yeni gruplar ve albümlerle karşılaşıyoruz. Sadece YouTube’da, metalin belirli bir türünü geçtim, o türün de alt türüne odaklanan sayısız kanal var. Bazen öyle bir yeni albüm enflasyonuyla karşılaşıyoruz ki bir albümün kapağı ya da YouTube’a konduğu zamanın yakınlığı/izlenme sayısının fazlalığı bile o albüme bakma kıstası olabiliyor. Bakıyorum aynı gün konmuş 10 tane albüm var; biri diğerlerinden belirgin şekilde fazla izlenme sayısına sahipse, vardır bir hikmeti deyip mecburen o albüme zaman ayırıyorum. Aksi takdirde baş etmek fiziken, zamansal olarak, hiçbir şekilde mümkün değil.

Bugün bu albümlerden biriyle, kapağıyla dikkatimi çekmiş bir grupla birlikteyiz. Bizleri Yeni Zelanda’dan selamlayan 3000AD crossover ve thrash metalle iştigal eden, ancak bunu standart bir biçimde yapmayan bir oluşum. “The Void”, birkaç yıl önce kurulan 3000AD’nin ilk albümü ve kapağının çekiciliğinin akabinde hiç beklemediğim bir müzik sunarak beni belli oranda ters köşeye yatırmış bir grup. Kapaktaki devasa cisim, artık her neyse, bana çok daha ezici; doom metalle içli dışlı, sludge etkili, kükreyen vokalli bir şey izlenimi vermişti. Belki ATLANTEAN KODEX gibi bir şey, belki de daha başka bir şeydi. Ama crossover? Aklımın ucundan bile geçmedi.

Eliran Kantor imzalı bu kapağın içinden, alışılageldik D.R.I. tarzı paçoz bir crossover; belli oranda S.O.D., M.O.D., SUICIDAL TENDENCIES ve ilginç şekilde “thrash metal yapan FAITH NO MORE” tarzı bir şeyler çıktı. Türlü ağırlıklar, ezicilikler beklediğim bu monumental kapak görselinin içinde bu tarz bir şey olmasıyla şaşıran ve pıt pıt atan ceylan yüreğim, 3000AD’nin yeri geldiğinde çatır çatır thrash metal yapıyor olmasıyla da ayrı bir silkindi, kendine geldi.

“The Void”da bizlere sunulan müziğin derinlerine indiğimizde, 3000AD’nin seksenler sonu, doksanlar başından kök alan bir müzik yaptığını rahatça görebiliyoruz. Albümü dinlerken aklıma orta tempo bir MUNICIPAL WASTE de geliyor bu işin kitaplarından bazılarını yazan ANTHRAX de. Üç kişiden oluşan grubun üç vokal kullanması -ki esas vokalleri davulcu yapıyor- ve aralara soktuğu gang vokallerle crossover ruhunu beslemesi ve yer yer POWER TRIP’e göz kırparcasına sertleşip yer yer çok daha ticari bir oluşuma dönüşecekmiş gibi şekil alan rifleri sayesinde “The Void” hiçbir şey değilse bile enteresan bir dinlemelik hâline geliyor. Bu noktadaki eleştirim, albümün bir miktar dengesiz olduğu ve tam bir karakter sunmayı başaramadığı şeklinde olacak. Misal bence “The Void”un en özelliksiz şarkısı, açılışı yapan “3000AD”. Sonraki şarkıda müziğin bir anda sertleştiğini görüyoruz, ilerleyen noktalarda daha ağır, hüzünlü gibi clean gitarlara tanık oluyoruz. Bu olumsuz bir durum olmak zorunda değil elbet ama bence grubun daha net bir müzikal karakter için katetmesi gereken bir mesafe var.

Yukarıda bahsettiğim bu enteresanlığı somutlaştıran argümanım da gayet basit: 3000AD’nin metal-archives sayfasında grubun türü için thrash metal/crossover deniyor. Grup kendi YouTube sayfasından “Born Under a Black Sun” şarkısını “progressive thrash metal” açıklamasıyla, başka bir şarkısını “modern thrash metal” diye paylaşıyor. Yine albümden “Who’s Watching?”in videosu Hardcore Worldwide adlı kanal tarafından yayınlanıyor. Dinleyiciler video altlarında “teknik thrash metal” yorumları yapıyor. Dolayısıyla 3000AD’nin genel olarak thrash metal, hardcore, crossover etkileri taşıdığı ve bu türlerin dinleyicilerine topyekûn hitap ettiğini rahatlıkla söyleyebiliriz. Eğer seksenler thrash metalini seviyorsanız, komediye mizaha kaçmayan pizza thrash’ten haz etmiyor ancak çok da yırtıcı bir vahşet aramıyorsanız, 3000AD tam aradığınız şey olmasa bile ona yakın bir şey olabilir.

Sadede geldiğimde bence 3000AD ümit vadeden bir grup. Yetenekliler, yaptıkları müziğin yaratıcılarını ve büyüklerini iyi özümsemişler ve bir sonraki albümlerinde daha büyük bir patlama yapacaklarını, en azından adlarını daha geniş bir kitleye duyuracaklarını düşünüyorum. 3000AD bence boş yaptığı kimi şarkıları törpüler ve kimi gereksiz soloları sallayıp daha direkt, daha rafine bir şeye doğru yelken açarsa, ikinci albümünde bu tarz şeyler seven kitlenin gerçekten çok beğeneceği ve adrenalin deposu gözüyle bakacağı bir şey ortaya çıkarabilir.