Ticari kaygıları daha az kafaya taktıkları, kendi imkânlarıyla albüm çıkarmaya daha yatkın oldukları ve bir ya da iki kişilik projelerle bile rahatça albüm çıkarabildikleri için, yılın rating’i en düşük zamanı doğal olarak aralık ayında genelde eciş bücüş black metal gruplarının, pislik katsayısı daha yüksek ekstrem grupların yeni albüm yayınladığını görüyoruz. Yıl sonu listelerine girmek, yıl boyunca konuşulmak gibi dertleri olmayan pek çok karanlık grup, yılın bu defter kapatma ayında yeni bir şeyler sunma konusunda herhangi bir beis görmüyor. Dolayısıyla biz de PA olarak yılın son 2-3 haftasında genelde hep ekstrem grupların albümlerine yer veriyoruz ya da yıl içerisinde çıkan ve atlanmış, gecikmiş çalışmaları yetiştirmeye çalışıyoruz.

Bu haftanın kritik listesine baktığımda, yazılan 9 albümün 6’sının black metal, 3’ünün ise death metal olduğunu gördüm. Zaten işlerimin yoğunluğundan sadece HORNA incelemesiyle katkıda bulunabildiğim bu haftaya biraz renk ve çeşitlilik katmak adına haftayı 10 kritiğe çıkarmaya karar verdim. Bu 9 sefil albüme kontrast olması için de power metali hakkını vererek icra eden bir grubun, PERSUADER’ın yeni albümünü seçtim.

2006’da çıkan “When Eden Burns” albümüyle tanıştığım İsveçli grubun beni saniyesinde şaşırmasının sebebi akıl almaz bir müzikal ihtişam sunması yahut o ana kadar hayatımda duyduğum en iyi power metal grubu olan LOST HORIZON’ın nazarımdaki tahtını sarsması falan değildi. Duyduklarıma inanamamama, şaşırıp kalmama vesile olan şey, grubun vokalisti Jens Carlsson’un tam bir Hansi Kürsch olmasıydı. Aslında “tam bir” de dememek lazım. Beni şaşırtan şey Jens Carlsson’un Hansi Kürsch olmasıydı.

O albümü açan “Twisted Eyes” adlı şarkıyla birlikte NASIL YANİ OHA YUH tarzı ifadelerim, yıllar içerisinde şarkıyı dinlettiğim arkadaşlarım tarafından da aynen tekrarlandı. İşin ilginç tarafı Carlsson’un Hansi Kürsch çakması denecek, Kansi Hürsch veya GLIND BUARDIAN denebilecek bir “fakir Hansi’si” durumunun da olmamasıydı. Adamın ses rengi Hansi’nin ses rengine çok benziyor ve kendisi özellikle benzetmeye çalışmasa dahi aynı tarzda bir vokal yapmak durumunda kalıyor. Tabii bu durum PERSUADER tarafından “bizim de böyle bir ilginçliğimiz var işte, ehi” şeklinde bir tatlılık olarak görülmenin ötesine taşınıyor ve PERSUADER özellikle nakaratlarda ve belirli anlarda %90 oranında BLIND GUARDIAN’a dönüşüyor. Esasında buna çok da şaşırmamak lazım, zira eski BLIND GUARDIAN davulcusu Thoman Stauch tarafından kurulan ve yan sanayi ürünü BLIND GUARDIAN diyebileceğimiz SAVAGE CIRCUS’ın iki albümünde söyleyen vokalist ve çalan gitarist de PERSUADER’dakilerden başkası değil.

Öncelikle şahsi fikrimi belirtecek olursam, grubun 6 yıl aradan sonra çıkardığı yeni albümünü yukarıda bahsettiğim bu rating’i en az dönemde, aralık ayında çıkarması bence talihsizlik. Gayet iyi bir power metal albümü olan “Necromancy” keşke yazın ya da Eylül civarı çıkabilseydi, çıkamıyorsa ocak sonu, şubat başına ertelenseydi. Kendileri bilirler, sonuçta bizi ilgilendiren esas şey albümün çıkış tarihi değil, içeriği. PERSUADER ne mutlu ki bu konuda gayet tatmin edici bir şey sunuyor. Power metale sert mizaçlı bir anlayışla yaklaşan MANTICORA, COMMUNIC gibi gruplar kadar ABD power metaline yakın durmasa da PERSUADER’ın power metali de doksanların Avrupa power metaliyle kıyaslanamayacak düzeyde sert ve atarlı. Yeri geliyor blast beat’lere girişiyorlar, yeri geliyor AT THE GATES’vari İsveç death metali riflerine bulaşıyorlar. Bazı anlarda NEVERMORE tandanslı kompleks riflere yelken açarken geri kalan zamanda da BLIND GUARDIAN’ın son birkaç albümünde yaptıklarından daha üst düzey bir BLIND GUARDIAN’lığa bürünebiliyorlar.

Bu noktada grubun yüzeysel bir worship muhabbetine girmediğini belirtmek lazım. Evet, PERSUADER sadece vokaliyle değil, tüm kimliğiyle bir BLIND GUARDIAN’a dönüşebiliyor ve özellikle melodik gitarların da eklendiği bazı nakaratlarda gerçekten de BLIND GUARDIAN dinlediğinizi hissedebiliyorsunuz. Ne var ki grubun geri kalan zamanlarda o tarz bir taklitçiliğe, ucuzluğa kaçmaması ve tema olarak zaten tamamen alakasız bir şeylerden bahsetmesi, PERSUADER’ın çer çöp bir klon olmaktan çok daha ötesini yaptığını gösteriyor. Albümün çok güçlü bir prodüksiyonu var ve bu cayır cayır rifler, güçlü vokaller ve agresif beste yapısı bir araya gelince, türün sevenlerini fazlasıyla memnun edecek bir şey ortaya çıkıyor.

Toparlarsak, “Necromancy”nin benim için bu senenin değerli power metal albümlerinden biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Eğer türün alışıldık ve kendini pek de geliştirmeyen yapısından bıkmış durumdaysanız, bu yıl çıkan MANTICORA ve COMMUNIC albümleriyle birlikte PERSUADER’ı da sepetinize ekleyebilirsiniz. Hele ki BLIND GUARDIAN seviyorsanız, PERSUADER’la birlikte siz de sepetin içine atlayıp rifler, melodiler, nakaratlar arasında yuvarlanabilirsiniz.