# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
EMMA RUTH RUNDLE & THOU – May Our Chambers Be Full
| 28.12.2020

Mevsimsel duygudurum bozukluğu.

Devrim Gönenli

Bu albümün kritiğini yazma konusunda biraz çekindiğimi belirtmeliyim. Çünkü Emma Ruth Rundle’ın grubu Marriages’ın albümü ‘Salome’, anladığım kadarıyla site okurları tarafından pek beğenilmemiş. Ayrıca Rundle’ın Marriages sonrası kariyeri çoğunlukla indie folk/gothic rock çizgisinde ilerlediği için, sanatçıyı az çok tanıyanlar albüme biraz uzak davranabilir diye düşündüm. Fakat 2010’lar sludge/doom sahnesinde kendine saygın bir yer edinen Thou’nun hatırına albüme şans verebileceğinizi düşünüp yazmaya karar verdim.

Hem Bryan Funck’ın vokal kullanımı, hem de yarattıkları atmosferle black metalden de beslendiğini bizden saklamayan Thou; çıkardığı 5 albümün neredeyse hepsiyle müzik dünyasında epey olumlu yorumlar almış, albüm aralarında boş durmayıp sık sık EP çıkararak dinleyicilere aktif ve üretken bir grup olduğunu göstermiş, son olarak da The Body ile başladığı iş birliğine dayalı albüm serüvenine 2020’nin Ekim ayında Emma Ruth Rundle ile devam etmeye karar vermiş.

Albümün açılış parçası ‘Killing Floor’ (birazdan değineceğim kapanış parçası ‘The Valley’ ile beraber) bu yıl dinlediğim en güzel şarkılardan oldu. Açılış için oldukça iddialı olan parça, albümün geri kalanı hakkında bizim için iyi bir fikir oluşturmakla beraber, Rundle ve Thou’nun kariyerlerinin imza hareketlerini bir potada eritmek için bu işe giriştiklerinin de sinyallerini veriyor. Bu ikinci önermemde ne kadar başarılı oldukları tartışılır. Zira sık sık şarkıları Marriages’tan ya da Thou’nun albümlerinden dinliyormuş gibi hissedebiliyorsunuz.

Bu durum sanıldığı kadar göze batmıyor elbette, ama size çok da özgün bir iş ortaya konmadığının bir göstergesi oluyor. Asıl göze batan, türüne göre kısa süreli bir albümde aceleye getirilip yazılan birkaç filler (Türk Dil Kurumu’nu görev başına davet ediyorum.) şarkı oluyor. Bunların benim için hangileri olduğunu söyleyip dinleme deneyiminizi bozmak istemiyorum.

Söz konusu tür sludge ve doom olduğunda, yazılabilecek rifler ne yazık ki metalcore ya da grindcore türlerinde olduğu gibi kısıtlı bir kümenin içinde sıkışmış olabiliyor. Grup elemanları Rundle’ın vokallerini bu konuda iyi bir avantaja çevirip ara sıra gitarları melodik ögeleri daha fazla kullanan bir yöne doğru çeviriyor (bkz. ‘Out of Existence’, ‘The Valley’). Ayrıca parçalardaki riffler, doom metalle uyumlu olarak epey düşük bir akort düzeyinde çalınmasına rağmen inanılmaz berrak bir sounda sahip. Şarkılar yer yer kaosa bağladığında ‘Nerede ne çalıyor yav?’ diye söylenmiyorsunuz, her şey pürüzsüz bir şekilde akıyor. Buna ek olarak enstrümanistler, ‘Magickal Cost’ta görüleceği üzere doom’dan black metale geçişte ya da son parçada şarkıyı aşama aşama yükseltmede de pürüzsüz işçilik çıkarmış.

Rundle’ın albüm boyunca daha baskın olduğunu söylemek yanlış olmaz. Fakat, Rundle ve Funck iki farklı uçta yer alan vokalleri kullanırken tüm albüm boyunca akıllı davranıyorlar. Ne ‘Hadi bir ben bağırayım, bir sen mızmızlan.’ gibi modası geçmiş bir tavır takınıyorlar, ne de Rundle’ın vokallerini şarkıları daha yumuşak veya ılımlı bir hale getirmek için kullanıyorlar. ‘Magickal Cost’un sonunda birbirleri ile paslaşarak söylemeleri, ‘Killing Floor’ ve ‘Ancestral Recall’daki gibi dümenin başına beraber geçmeleri; dinleyiciye çaresizlik ve nefret gibi farklı duyguları bir arada deneyimletebiliyor. Ayrıca ikinci parça ‘Monolith’de vokalleri, Thou’ya 2018’de katılan gitarist KC Stafford üstleniyor. Ancak ‘Monolith’ diğer şarkıların yanında oldukça sönük ve sıradan kalıyor.

‘May Our Chambers Be Full’ internetteki yıl sonu listelerinde kendine yüksek sıralarda yer edinmeyi garantilemiş görünüyor. Bunu anlamak ve tamamen karşı çıkmamakla beraber, albümün orijinal bir ürün sunma açısından yetersiz kaldığını ve bazı şarkıların maalesef aceleye getirilip filler hissi verdiğini düşünüyorum. Türüne göre oldukça kısa bir albümde (36 dakika), bu hissi veren şarkıların olması bence Thou gibi bir kariyere sahip bir grup için büyük bir eksi. Yine de içinde bulunduğumuz mevsimin hüzünlü moduna uygun şarkılar arıyorsanız veya sludge ve doom türlerine hasret kaldıysanız, sırf giriş ve kapanış şarkısı için bile albüme bir şans verebilirsiniz. Herkesin sağlıklı bir yıl geçirmesi dileğiyle…

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.69/10, Toplam oy: 16)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2020
Şirket
Sacred Bones Records
Kadro
Emma Ruth Rundle: Vokal
Bryan Funck: Vokal
KC Stafford: Gitar, vokal
Andy Gibbs: Gitar
Matthew Thudium: Gitar
Mitch Wells: Bas
Tyler Coburn: Davul
Şarkılar
1. Killing Floor
2. Monolith
3. Out of Existence
4. Ancestral Recall
5. Magickal Cost
6. Into Being
7. The Valley
  Yorum alanı

“EMMA RUTH RUNDLE & THOU – May Our Chambers Be Full” yazısına 14 yorum var

  1. Rzeczom says:

    The Witch filmini çıktığı yıl izlemiştim. sürekli aldığı ödüllerden bahsediliyor, çekim teknikleri övülüyordu. gel gelelim ki inanılmaz derece bayık, sıkıcı bir atmosfere sahip bir filmdi.

    grubu ve albümü ise ilk defa duydum. bir şans vermek isterim.

    çaksu

    @Rzeczom, Bi süre görüşmeyelim. :)

    Benim de favori filmlerimden biri son yıllarda. Yönetmenin The Lighthouse’u da çok çok iyiydi bence.

    Buradan çıkıp elimizde büyüyen, anime yüzlü Anya Taylor-Joy da hassas noktalarımdan biri. Dizi izlememeye çalışsam da (bağlandığım ve çok vaktimi aldığı için) bu kızcağız yüzünden The Queen’s Gambit’i izleyeceğim galiba.

    devoankara

    @Rzeczom, bense filmi ilk kez gördüm :) bu akşam bir şans vereyim o zaman ahaha
    albümü de grubu da seversin umarım!

    TanSolo

    @Rzeczom, umarım aradan geçen süre zarfında filme dair görüşlerin değişmiştir :)

    Rzeczom

    @TanSolo, maalesef hayır. lighthouse’u seviyorum ama.

  2. koca says:

    Albüme verilen not, bu yıl burada yorumu yapılan albümlerin averaj notunun çok altında kalmış… Pasifagresif ortalamasıyla karşılaştırılınca bu albüm bence 13/10 falan ediyor ama yanlış anlaşılmasın, düşük notları destekliyorum. Umarım 2021′de bu kalitedeki albümlere 7/10 verilmeye devam edilir. Zira yeni çıkan her black metal veya her death metal albümüne 8/10 verip “Filosofem”e veya “Altars of Madness”a 10/10 verince, ilkinin değerini arttırmayıp ikincinin değerini düşürüyorsunuz bana kalırsa. Mutlu yıllar!

    Yiğit

    @koca, bu aralar bu mevzu çok konuşulur oldu. benim yorumum ise bence filosofem de 10luk değil hadi bir de buradan yakalım

    koca

    @Yiğit, “Filosefem”i çok sevdiğim için değil, bir klasik olduğu için örnek vermiştim. Klasiklerin 10/10 şeklinde değerlendirilmesinde bir sorun göremiyorum. Konsensus böyle bir şey: Çoğunun sevdiğini birkaç kişi de sevmeyecektir. Verdiğiniz örneğin benim argümanımda bir problem yarattığını düşünmüyorum.

    Yiğit

    @koca, bir problem yaratsın diye söylemedim zaten. Muhalif olmadım yani. Argümanınız ile ilgili değildi boş yaptım kısaca

    Salata

    @koca, Bence en sağlıklısı o tarz klasik albümlere not verilmemesi. Özellikle de bu tarz söylediğin gibi bu müzik türünde standart belirlemiş, mihenk taşı haline gelmiş kült oğlu kült albümlere. Sitede bir kaç kritikte gördüm bu not vermeme olayını ve gayet sağlıklı bir karar bence. Filosofem’e falan ne not verecem lan tövbe haşa amk :)

    devoankara

    @koca, selam! albümü benden daha çok beğenmene sevindim :’)
    fakat yaptığım yorumlarla verdiğim puan uyumlu olmuştur diye düşünmüştüm :) sitede yeni yeni yazmaya başladığım için site averajından ziyade incelemede değindiğim noktalara göre bir puan vermeye çalışıyorum.
    yorumun için çok teşekkür ederim!

    koca

    @devoankara, ben teşekkür ederim. Notunuzda veya yorumunuzda bir sorun görmüyorum ben. Sizin gibi “görece düşük” not verenlerin artması temennimdir.

  3. Horrendous says:

    Lütfen bir ara şu albümü de dinleyin.
    https://www.youtube.com/watch?v=iaIoKJpV7NI&t=1794s

  4. TanSolo says:

    2020′den bana kalan nadir albümlerden birisiymiş şimdi fark ettim. Sludge metal’a bayılmam bir yana çok büyük Emma Ruth Rundle hayranıyım. Bu albümün de kadın müzisyenler ve post/sludge gruplarının collabration yaptığı albümler arasında en iyisi olduğunu düşünüyorum.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.