ismail vilehand

Yıllar önce bir makalede; abartı seviyede olmasa bile, içten içe dünyadaki her 7 erkekten 1’inde ayak fetişizmi olduğunu okumuştum. Yani şöyle açıklayayım; kimi erkek var misal, ilişkilerinde güzel ayaklı olan hatunlar onlarda +1 başlıyor. Cinsel açıdan olmazsa olmazı değil ama güzel, temiz, bakımlı, ayakları seviyor, abartıya kaçmadan ilgi gösteriyor. Öpüyor, seviyor, masaj yapıyor, vesaire. Bu düşük seviye kısmını da sayarsak, ayak fetişizmi dünyadaki her 7 erkekten 1’ine tekabül ediyormuş. İşin bu kısmı; gayet sevimli, masum ve eğlenceli aslında. Ben birçok hatundan böyle duydum.

Fakat “BDSM” ile dirsek teması olan işin abartı kısmı ise, deri botlarla testislerini ezdirme, sokakta çıplak ayakla gezen hatunun pis, mikroplu ayağını yalama, gibi rezil ötesi bir takım işlerden oluşuyor. İki reşit insanın kendi karşılıklı rızalarıyla yaptığını her şeyin kanunen meşru olduğunu ve ahlaken yanlış olmadığını düşünen bir insan olarak bazen, “Olum siz kafayı mı yediniz?“ demek istiyorum ama hayat bu. Zevkler, renkler, çiçekler, böcekler…

“Boss HM-2” fetişizmi ise, ayak fetişizmi ile benzer özellikler gösteriyor. Bence “Boss MH-2” pedalı işin içindeyse hiçbir albüm kötü olamaz. O derece sevdiğim ve dinlerken muhakeme yeteneğimi kaybettiğim bir sound bu. Misal kimi tayfa var, olursa zaman zaman hoşuna gidiyor, bazen gitmiyor, kimi tayfa ise ayak fetişizminin ikinci fazı gibi; “Boss HM-2” sound’unu duyar duymaz; deri botlarla testislerini çiğnetiyor, kulu köpeği oluyor. Kendini bu sound’a kayıtsız şartsız köle etmiş bir vaziyette tapıyor.

Şöyle eğlenceli bir şey yapalım o zaman; “0”, “1”, ve “2” şeklinde. “0” “Bende bu fetişizm hiç yok.”, “1” “Birinci faz olarak abartıya kaçmadan bende bu fetişizm var.”, “2” “Ben bu işin müptelasıyım. Kayıtsız şartsız köpeğiyim.” diye belirtelim.

Örnek olarak ben şöyle başlayayım:
“1” Ayak fetişizmi
“2” Boss HM-2 fetişizmi

Yukarıdaki puanlamadan da göreceğiniz üzere; “Boss HM-2 “ fetişizminin “faz 2” hastası ve müptelası olarak, az sonra bahsedeceğim “Disrupted” grubunun, “Pure Death” adlı albümünü hiç objektif olmayacağım ve albümü hunharca öveceğim. Eğer bu sizi rahatsız edecekse şimdiden okumayı kesip yol alabilirsiniz.

“Disrupted”, İsveç’in muhtemelen çok güzel bir yeri olan; 2012 yılında, “Ludvika” şehrininin, “Dalarna” adlı bölgesinde kurulmuş ve aktivitelerine aynı yerde devam eden, göt avlayıcı, nefes kesen bir hakiki “İsveç death metal” grubu. İsveçli az bilinen gruplarla alakalı yazdığım her yazıda özellikle nereden çıktıklarına dikkat çekmeye özen gösteriyorum çünkü İsveççe yer isimleri çok güzel. “Uzunköprü”, “Akçay” veya “Babaeski” gibi sıkıcı isimler değil yani. Cidden adamların yaşadıkları yerlerin adları baya güzel ya. Oralarda yaşayamasak bile o isimleri okurken aynı hazzı yaşamaya çalışıyoruz. Gariban ve fakir bir Ortadoğulu olmak böyle bir şey işte.

Disrupted Allah kitap tanımayan; hunharca, tavizsiz ve götten elektrik çarptıran bir old school İsveç death metali yapıyor. “Götten elektrik çarptıran” ne alaka diyorsanız cidden öyle bir video mevcut bende. Göte elektrik verme işlemi “taser” denen alet ile gerçekleştiriyor. Bu eyleme maruz kalan kurbanın, götünden hissettiği her şeyi kulaktan hissetmek istiyorsanız “Pure Death” en doğru tercih. Nefes aldırmadan 34 dakika 12 saniye boyunca evire çevire dövüyorlar, hallaç pamuğumu gibi leşinizi atıyorlar bir kenara.

Sırf okuması ve yazması güzel olduğu için; grubun Ludvika, Dalarnalı olduğunu tekrar ederek yazıya devam etmek istiyorum. Öncelikle yaptıkları müzik; Dismember, Entombed veya Grave‘in birebir taklidi değil. Daha çok bu tarz ilk dönem “İsveç death metali” duayenlerinin yaptıklarının süzgeçten geçirilerek, safkan agresyon hali gibi bir şey. İsveç terbiyesinin ve kurullarının dışına çıkmadan sınırsız bir sopa çekiyorlar yani.

E peki bu grubun Fuming Mouth, Creeping Death, Gatecreeper veya Spinebreaker gibi gruplardan ne farkı var derseniz size şunu söyleyebilirim, çünkü Disrupted İsveçli. Yüksek agresyon ve sınırsız köpekliği az önce bahsettiğim gruplardan farklı olarak; “hardcore” ve “crust punk” gibi işlere bulaşmadan yapıyorlar. Ve bu işte son derece başarılılar.

Sonuca gelirsek bence bu adamlar kafayı yemişler. İt gibi, köpek gibi, tek nefes dahi aldırmadan katıksız bir old school İsveç death metali yapıyorlar. Belki de bu mükemmel müziği yapmalarındaki sebeplerden birisi Ludvika, Dalarnalı olmalarıdır. Belki de “ayak fetişti” bile olabilirler. Kim bilebilir ki. Terbiyesiz herifler sizi. “Boss HM-2”sound’unu sevenlerin sene sonu listelerinde kendilerini görmek dileğiyle, hoşça kalın.