Pek çok açıdan çok kötü geçen bir yılın, ülkemiz adına daha da kötü geçen bir haftasını daha geride bıraktık. Yazıya başlamadan önce İzmir’deki depremden etkilenen herkese, varsa takipçilerimize geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum. Umarım sevdikleriniz, yakınlarınız, hepiniz iyisinizdir.
Haftaya ABD’li death metal grubu UNDEATH’in ilk albümü “Lesions of a Different Kind”la başlıyoruz.
En fazla birkaç sene önce kurulan Rochesterlı grup bu ilk albümü öncesinde çıkardığı birkaç demo ve bir split’le hemen Prosthetic Records’ın ilgisini çekmeyi başarmış ve pek çok grubun ikinci, üçüncü albümünü bile bağımsız olarak yayınlamak durumunda kaldığı bir ortamda kendisini bir şirket bünyesine sokmayı başarmış.
1986 yılında göz ameliyatı olmak için gittiğim Rochester, New York’tan bizleri selamlayan UNDEATH, çok ama çok bariz CANNIBAL CORPSE etkilerine sahip bir grup. Rif yazım tarzları, gitar tonları, hatta davul kullanımının nispeten tekdüzeliği bile akıllara CANNIBAL CORPSE’u getirmeye yetiyor.
Lakin UNDEATH bir CANNIBAL CORPSE worship grubu değil ve birtakım yan etkilenimlerle kimliğini farklılaştırmayı başarıyor. Bu konuda başvurduğu başlıca yöntem, CANNIBAL CORPSE’un vahşetini ve süratini INCANTATION ve AUTOPSY benzeri bir uğursuzlukla, lanetle kırması.
Uğursuzluk dedim, lanet dedim ama öncesinde grubun görsel açıdan ne yapmak, nereye varmak istediğine kısaca değinmek isterim. “Lesions of a Different Kind”ın kapağına baktığımızda, ilginç şekilde bir çocuk tarafından tasarlanabilecek primitiflikte, resmen çocuksu bir görsel görüyoruz. Kapağın merkezindeki iki bireyden biri, albüm adında bahsedilen “farklı türde lezyonlarla” kaplı ve diğer bireyin kafasını kesiyor. Bir açıdan bakınca çekici bir ilkelliği var mı diye bakıyorum ama sanırım yok. Bakınca albüme olan ilgim azalmasa da bu tarz etli, kodu mu oturtan bir albüm için amatör bir tasarım kullanmasalarmış bence daha iyi olurmuş. Günahı Prosthetic’in boynuna.
Sadece 35 dakika süren ve vücudunuzdaki herhangi bir açık yarayı, kabuk tutmuş bir yeri açıp kapayıncaya dek biten “Lesions of a Different Kind”, bir ilk albüme göre içermesi gereken maksimum fikri içeriyor. Gerçekten de evlerden ırak bir gitar tonuyla dinleyiciyi ilk andan allak bullak eden albüm, her şeyden önce sizi bu tarafıyla çarpıyor. Açılışı yapan “Suitably Hacked to Gore”u başlattığınız anda sizi en azından sound açısından yıpratıcı, ezici bir şeyin karşıladığını anlıyorsunuz. Organlardan oluşan bir duvar gibi vuran gitar, arkalardan duyulan ve koca bir kazanda kaynayan organları anımsatan fokur fokur bas gitar ile nasıl becerdilerse resmen “çirkin” bir sound kattıkları davul, albümün bu organik ama bir o kadar da tiksinti yaratan atmosferinin oluşmasındaki başlıca etkenler.
Vokallere baktığımızda Corpsegrinder etkisi de görüyoruz, daha hırıltılı ve derinden bir böğürme de. Vokalist Alexander Jones, misal Corpsegrinder’ın “Make Them Suffer”daki “SAAAAAAFAAAAAAAAAA!” haykırışına benzer yırtınmalara girişmeden çok daha kör dehliz tarzı bir vokal performansı sunuyor ve bu da albümün karanlık tabiatının artırılması adına epey iş görüyor. Vokal demişken bahsedilmesi gereken diğer bir detay da yeraltının, ezilmişin, çürümüşün dostu; adını duyurmak isteyen her tür pisliğin Robin Hood’u Trevor Strnad’ın vokal desteğini UNDEATH’ten de esirgememesi. THE BLACK DAHLIA MURDER seversiniz sevmezsiniz (ben çok severim, bayılırım) ama death metale, BDM’ye şu adamın onda biri kadar destek veren bir başka müzisyen dahi yok. Vallahi yok billahi yok. Bu albümde de kendisini albüme adını veren şarkıda şakırken duyuyoruz. Türlü türlü huyunla, yarı çıplak sahne imajınla, çığlığınla mığlığınla her türlü adamın hammaddesisin Trevor.
Tüm bu bileşenler bir araya geldiğinde elimizde bir ilk albüm için gayet altı dolu, sonrasını merak ettiren, başarılı bir iş çıkıyor. Eğer bu yıpratıcı gitar tonunu benim gibi siz de seviyorsanız; CANNIBAL CORPSE karakterini kendinize yakın hissediyorsanız ve yegâne amacı death metal yapmak olan bir grubun ilk iştahına kulak vermek istiyorsanız, “Lesions of a Different Kind”da dönen can pazarına hiç mırın kırın etmeden tanık olabilirsiniz.
Kadro Alexander Jones: Vokal
Kyle Beam: Gitar
Matt Browning: Davul
Konuk:
Trevor Strnad: Ek vokal (3)
Cody Davidson: Gitar solo (1)
Şarkılar 1. Suitably Hacked to Gore
2. Shackles of Sanity
3. Lesions of a Different Kind
4. Entranced by the Pendulum
5. Acidic Twilight Visions
6. Lord of the Grave
7. Kicked in the Protruding Guts
8. Phantasmal Festering
9. Chained to a Reeking Rotted Body
10. Archfiend Coercion Methods
@All2, ev soymak derdinde olan bir hırsız olsam ve trevor’ın evine denk gelsem, muhtemelen saatlerce etrafı kocalar, oyunlar oynar, içki ve pot içer en sonunda polis beni bulana kadar yerde sızar bayılırdım.
Cillop gibi grup yolları açık olsun takipteyim.Kritikte yazıldığı gibi kesinlikle buram buram Cannibal Corpse hissi alıyorsunuz ama taklit değil yaratıcı ve farklı.
Trevor Strnad için:
“[...]ama death metale, BDM’ye şu adamın onda biri kadar destek veren bir başka müzisyen dahi yok.”
Gerçekten şu adamın heykelini falan dikmek gerek…
https://www.youtube.com/watch?v=Ln7L8p1mmn8
Şu videoda evini geziyorlar, adam her şeyiyle metal müziğin vücut bulmuş hali :D
02.11.2020
@All2, ev soymak derdinde olan bir hırsız olsam ve trevor’ın evine denk gelsem, muhtemelen saatlerce etrafı kocalar, oyunlar oynar, içki ve pot içer en sonunda polis beni bulana kadar yerde sızar bayılırdım.
Cillop gibi grup yolları açık olsun takipteyim.Kritikte yazıldığı gibi kesinlikle buram buram Cannibal Corpse hissi alıyorsunuz ama taklit değil yaratıcı ve farklı.
Yeni şarkı saldılar.
https://soundcloud.com/decibelmagazine/undeath-diemented-dissection-db130