Danimarka’nın diğer Kuzey ülkeleri kadar olmasa da görmezden gelinemez zenginlikteki metal sahnesine baktığımızda pek çok farklı türden başarılı gruplar görüyoruz. Diğer Kuzey ülkeleri en azından belli bir noktaya kadar ekstrem türlere yoğunlaşsa da Danimarka’da baskın bir türden söz etmek kolay değil. Black metalden power metale, death metalden progresif metale sayısız grup ülkenin kırmızı beyaz bayrağını gururla dalgalandırıyor.

Bugün bu grupların power metal saflarında yer alanlarından birini, PYRAMAZE’i konuşacağız. WUTHERING HEIGHTS, BEYOND TWILIGHT, ANUBIS GATE gibi bilindik power ve progresif metal gruplarında da çalmış ya da çalan üyeleri bünyesinde barındıran PYRAMAZE, en büyük çıkışını ICED EARTH’ten ayrılan Matt Barlow’u kısa süreliğine kadrosuna katması ve 2008 yılında onunla “Immortal” albümünü çıkarmasıyla yapmıştı. Bu birliktelik kısa sürmüş olsa da herkes PYRAMAZE’in bu sansasyonel olayla adını duyuracağını düşünmüş, ne var ki grup Barlow’un ayrılığı sonrasında 7 yıl albüm çıkaramayarak bu durumun ekmeğini neredeyse hiç yiyememişti.

2015 yılında kadroya katılan vokalist Terje Harøy’la birlikte grup tekrardan harekete geçti ve günümüze kadar gelen 6 yılda 3 albüm çıkarmayı başardı. Şu anda incelediğimiz “Epitaph” PYRAMAZE’in altıncı albümü olmasının yanı sıra grubun istikrarlı kalitesinin de devam ettiği bir çalışma.

PYRAMAZE müziğine baktığımızda son derece aydınlık, parlak, pozitif bir power metal görüyoruz. Bu power metal elbette ki doksanların dört nala koşulan ejderhalı kılıçlı power metali değil. Son derece modern bir sound, yer yer pop şarkısı nakaratına yakın akılda kalıcılıkta vokal paternleri, son derece kolay dinlenen besteler ve nihayetinde akıp giden bir albüm.

Vatandaşları MANTICORA power metale ne kadar sert ve atarlı bir yerden yaklaşıyorsa, PYRAMAZE de bunun büyük oranda tam tersini yaparak müziğini olabildiğince aydınlık bir biçimde sunuyor. Grubu dinlerken yer yer yine vatandaşları olan MERCENARY’yi akıllara getirmek gayet mümkün. Özellikle MERCENARY’nin son iki albümündeki vokal kullanımlarına ve nakarat yazımına yakın duran bir anlayış var, lakin elbette ki PYRAMAZE hiçbir zaman MERCENARY gibi yırtıcı vokaller kullanmıyor ve daima güneşli tarafta kalıyor.

Bu şekilde tarif ettiğimde ortada pop metal gibi bir şey olduğu veya PYRAMAZE’in olayı sulandırıp vıcık vıcık bir şey yaptığı düşünülebilir. Böyle bir olay yok. Kolay dinlendiği kesin. Karambolden, karmaşadan uzak olduğu da kesin. Buna rağmen ortada bir piyasaya oynama çabasından ziyade akılda kalıcı, güzel İngilizcemizde “ear candy” denen olaya denk gelen işler var. Eğer sürekli kompleks bir şey dinlemek gibi bir amacınız yoksa “Epitaph” bu noktada size hoş bir bir saat geçirtebilir.

Albümde 3 tane de konuk var. Bunlardan biri bu yıl çok başarılı bir albüm çıkaran UNLEASH THE ARCHERS vokalisti Brittney Hayes, biri grubun eski vokalistlerinden Lance King, bir diğeri de yukarıda bahsettiğim eski dostları Matt Barlow. Üçü de albüme renk katmayı başarmışlar. Lakin albümün esas gücü gerçekten de akılda kalıcı minik detaylarından ve vokal yazımından geçiyor. Nedir bu minik detaylar? Bilhassa klavye kullanımının melodileri vurucu yapma konusunda büyük etkisi var. “Indestructable”ı alalım. Şarkının melodisi öyle akıllara durgunluk veren bir şey olmasa da gayet hoş. Lakin klavyenin tonu ve miksi sayesinde o dediğim “ear candy” muhabbetine kapılmak ve 5 nota bile olsa ıslıkla eşlik etmek gayet olası. Kendimden biliyorum.

Tüm bu veriler eşliğinde “Epitaph” son derece tatlış, sivri uçlardan arındırılmış bir power metal albümü. Sevmeyen muhtemelen hiç katlanamaz ve daha duyar duymaz sevmeyeceğini anlar, ancak türe karşı bir gareziniz yoksa ve bu tarz eşlik etme temelli metal şarkılarından irite olmuyorsanız PYRAMAZE’in burada iyi bir iş çıkardığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Ben albüme akılda kalıcı, iyi yazılmış vokaller ve akıcı şarkılar dinlemek için giriştim, aradığımı da buldum.