Son 10 yılda hızlı yükselişine tanık olduğumuz başlıca gruplardan birini konuk ediyoruz bugün. Profound Lore’dan çıkardıkları ilk albümleri “Sorrow and Extinction” ile pek çok yayın organına “oha bu ne böyle” dedirterek yılın en iyi albümü, yılın en iyi çıkış yapan grubu, yılın en iyi ilk albümü gibi türlü türlü övgülere mazhar olan PALLBEARER, karakteristik doom metalini “Foundations of Burden”da ve biraz ılımanlaşmalarına rağmen yine nefis bir iş sundukları “Heartless”ta da sürdürmüştü.

Böylesi bir grubun uzun süre orta büyüklükte bir şirkette kalması elbet düşünülemezdi. PALLBEARER’ı kapan şirket Nuclear Blast oldu ve saniyesinde oluşan “büyük şirketle yumuşayacaklar mı?” düşünceleri eşliğinde yeni albüm “Forgotten Days” ortamlara çıktı. Albüme dair dikkatimi çeken ilk şey, böylesi bir yeni transferi çok daha bağırarak sunması beklenen Nuclear Blast’in, “Forgotten Days”i grup logosu ve albüm adı içermeyen bir kapakla yayınlaması oldu. Portföyündeki her grubu car car gözümüze sokan NB’nin PALLBEARER’da böyle minimal ve alttan alttan bir yaklaşım benimsemesi garip geldi.

Albümü dinlediğimde ise bunun pek bir öneminin olmadığını ve PALLBEARER’ın yine yapacağını yaptığını gördüm. Albümü çalışırken, market alışverişi yaparken, dinlenirken, basket oynarken dinledim. En az 20 kez dinledim ve nihayet şu kanıya vardım: “PALLBEARER, kötü albüm yapması mümkün olmayan grup kategorisi içine yer alan bir gruptur.” Bu böyledir.

Beni bunu düşünmeye iten başlıca unsur, grubun doom metali kendi gelgitleri içerisine yorumladığı her bağlamda bir şekilde etkileyici bir şey sunmayı başarabiliyor olması. İlk albümden bu yana doom metal eksenindeki farklı özelliklerle kendini donatan bir PALLBEARER görüyoruz ve aynı durum “Forgotten Days” için de her anlamda geçerli.

Bu kez karşımda gördüğüm PALLBEARER’ın bence en çok göze çarpan özelliği, daha direkt bir beste anlayışına yönelmiş olmaları. Önceki albümlerde birden fazla 10-12 dakikalık şarkıya yer veren grup bu kez bir uzun şarkı ve yanında pek rastlanmadık şekilde 4 dakikalık şarkıları da kullanmış. Akılda kalıcı vokal melodilerini son derece çarpıcı biçimde kullanmak da PALLBEARER’ın “Forgotten Days”de öne çıkardığı olaylardan biri. Böylesi kederle bezeli bir müzik ve hem basit hem akılda kalıcı vokal melodilerinin bir araya gelmesi, ilginç şekilde ortaya doksanlar KATATONIA’sını anımsatan anlar, havalar çıkmasını sağlamış.

Bu durum benim açımdan “Forgotten Days”in en çok önem çıkan tarafını oluşturuyor. Grup bunu bilinçli mi yaptı bilmiyorum ancak ben pek çok şarkıda “Saw You Drown”, “Discouraged Ones”, “Tonight’s Decision” dönemi KATATONIA’yı duyuyorum. Hem vokalin çıplaklığı hem melodi anlayışı hem de genel yıkıklık bana bu hissi veriyor.

Genele baktığımızda PALLBEARER’ın bugüne kadar sevdiğimiz pek çok özelliğini albümün dört bir yanında görmek mümkün. Grup zaten hiçbir zaman perişanlık, mahvolmuşluk peşinde koşmamıştı, dolayısıyla “PALLBEARER’la depresyona yolculuk” gibi bir durum yine yok. Lakin adamların yansıttığı bu yaşanmışlıklarla bezeli hafif bilge hafif çözümsüz atmosfer “Forgotten Days”i de enfes bir şeye dönüştürmek için her türlü yeterli oluyor. Özellikle her şarkının kendine has bazı fikirleri ve öne çıkan yanları olması gerçekten önemli bir artı. Keder hissi uyandıran gamların, fikirlerin gelişigüzel uygulanmamış oluşu ve PALLBEARER’ın her şarkıyı ayrı ayrı ele aldığını ve hepsine farklı bir ruh katma arayışında olduğunu gösteren yaklaşımı, bunca yılın ardından “Forgotten Days”de de kendini belli ediyor.

Albümü dinlerken hissedilen diğer bir şey de albüm kapağındaki eski, geçip gitmiş havanın müziğe de sirayet etmesi. Grup sanki pişmanlıklar ve keşkelerle bezeli bir şeyler anlattığını sözlere bakmanıza gerek olmaksızın hissettiriyor. Bu durumun bu tarz müziklerde ulaşılabilecek değerli şeylerden biri olduğunu düşünüyorum. PALLBEARER sadece “Abi adamlar hüzünlü müzik yapıyor, kederli şarkılar yazıyor” ile kalmıyor, şarkılarındaki hüznün sebebini de az çok tahmin ettirir gibi yapıyor. Bu, yani empati kurma ihtiyacı duymanızı sağlayan müzik yazmak, gerçekten de her baba yiğidin başarabileceği bir şey değil.

Yukarılarda da dediğim gibi, PALLBEARER kötü albüm yapması mümkün olmayan bir grup. Adamların tüm diskografisini çok seven biri olarak “Forgotten Days”i de çok beğendim. Belki önceki albümleri gibi yılın en iyisi adayı olmayabilir, fikirlerini daha sessiz ve derinden sunabilir ama her anlamda çok iyi, çok uzun yıllar kendini dinletebilecek bir çalışma.