2019’da çıkardığı ve death metal ile crust’ın kırçıllı tortusunu kulaklarımıza tıkıştırdığı ilk ve şimdilik tek albümü “The Grand Descent” ile death metal çevrelerinin dikkatini bir anda çeken FUMING MOUTH, sürpriz bir şekilde metal dünyasının en büyük, en ana akım şirketlerinden Nuclear Blast’le anlaşmış ve bir kısım hayranını “lan oğlum” noktasına taşımıştı.

Böylesi pis ve acımasız bir müzik yapan grup, böylesi parlak ve cilalı bir şirket bünyesinde yine aynı pis ve acımasız karakterini yansıtabilecek miydi? Kapkara egzoz dumanı kusan gitarlar, cerahatli vokaller yine aynı şekilde ortalığa saçılabilecek miydi?

Bu soruları lafı ağzında gevelemeden cevaplamak isteyen FUMING MOUTH, yeni şirketine girdikten kısa süre sonra yeni bir EP’yle çıktı dinleyicilerinin karşısına. EP kapağını ilk gördüğümde acaba kapak benzerliğinden dolayı albüme konmayan birkaç şarkıyı içeren bir ara sıcak mı diye düşündümse de sonra Mariusz Lewandowski’nin neredeyse tüm kapaklarının sarı ağırlıklı olduğunu hatırlayıp bu bağlantıyı görmezden geldim. Zaten EP de genel itibarıyla bu tarz bir bağ kurmayı epey zorlaştırıyor.

“Beyond the Tomb” adlı bu sadece 12 dakikalık EP, bakalım FUMING MOUTH’ın ilk albümdeki karakterini ne derece devam ettiriyor, geleceğe yönelik ne gibi ışıklar yakıyor.

Üç şarkı içeren EP’de “The Grand Descent”tekine yakın duran bir hayvanlık olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Albüm kadar paçoz, perişan bir hayvanlık, çiğlik, leşlik olmasa da EP’deki FUMING MOUTH da yine alışık olduğumuz özelliklerini sergiliyor.

Aradaki en büyük fark EP’deki prodüksiyonun daha canlı olması ve grubun daha melodik bir yaklaşım benimsemiş olması. Melodiden kastım elbette ki yine death metal anlayışı içerisinde ve vahşetin yanına eklenen bir de damar unsuru mevcut.

Bunu bir yumuşama ya da Nuclear Blast bünyesine girme bedeli olarak görmeye gerek var mı, sanmıyorum. Zira ikinci şarkı “Master of Extremity”de yine albümdekine yakın duran dümdüz bir death metal karşılıyor bizi. Ölümüne yavaş, ölümüne eski usul, ölümüne sürüngen mizaçlı. Yine de albümdeki FUMING MOUTH’a nazaran daha derli toplu bir grup gördüğümüzü de söyleyebiliriz. “The Grand Descent”teki ağzı yüzü dağılmış, kan revan içindeki grup bu kez daha bir usturuplu olarak çıkmış karşımıza, ki bu da büyük şirkete girdiğinizde gerçekleşmesi kaçınılmaz bir durum.

Bu bir EP, hatta çok kısa bir EP olduğundan grubun gelecekteki sound’una yönelik çıkarımlarda bulunmak için yeterli olduğunu düşünmüyorum. Sadece bu 12 dakikaya bakarsak FUMING MOUTH adrenalinini biraz törpülemiş ancak sertliğinden bir şey kaybetmemiş durumda. Albümdeki kontrolsüz vahşet, burada daha yaş almış şekilde karşımıza çıkıyor. Bu gazla grubun önümüzdeki yılın ikinci yarısında yeni bir albüm çıkarmasını bekliyor, yolları aynen albüm kapakları gibi parlak olsun diyorum.