Black metal konusunda boyundan çok büyük işlere kalkışan İzlanda, özellikle son 5-6 yılda türün sayfalarına altın harflerle yazılacak işler üretmekle meşgul. Yeri geliyor en paçozundan yırtıcı black metal yapıyorlar, yeri geliyor çok daha derinlere uzanan epik işlere girişiyorlar. Yeri geliyor atonal âlemlere akıp psikolojimizle oynuyor, yeri geliyor bugünkü örnekteki gibi atmosfer yaratmanın dibine vuruyorlar.
Bugün konuk ettiğimiz AUÐN 2010 yılında kurulan, ilk albümünü 2014’te çıkaran ve “Vökudraumsins fangi” adlı bu üçüncü albümüyle de adını daha geniş kitlelere duyurmaya hazır olan bir grup. “Rüya tutsağının uyanışı” gibi bir anlamı olan “Vökudraumsins fangi”, alışık olduğumuz o sündüren, akışkan, atmosfer fetişisti black metal gruplarının uzattıkça uzattığı albümlerden biri değil. Atmosferik sıfatını ansiklopedik anlamda karşılamayan ve içerdiği çeşitli özelliklerle bu kanata yaslanır gibi gözüken albüm, esasında çok katmanlı ve dolu dolu bir black metal içeriyor. Barındırdığı folk özelliklerin black metal içerisine yedirilme şeklini düşündüğümde, AUÐN’un burada yaptığı şeyi misal WAYFARER’ın son albümünde yaptığı şeyle yakın tutabiliriz.
En başından söyleyecek olursam, AUÐN her şeyden önce “güzel” bir müzik yapıyor. İçinde acı, ıstırap, keder ve daha pek çok şey olmasına rağmen grup sevimsiz, şerefsiz bir terörist black metali yapmıyor. Kulağa güzel gelen, içe işleyen melodilerle bezeli; yeri gelince clean gitarını da kullanan ama nihayetinde belli bir atmosfer yaratmayı da kesinlikle başaran bir müzikten söz ediyorum. Eğer gerçekten de zengin, katmanlı ve her anı fikirle dolu bir albüm dinlemek istiyorsanız, daha tahlil kısmına geçmeden “Vökudraumsins fangi”yi hemen şu an başlatmanızı tavsiye ederim.
Bu noktada üstünde durulması gereken konulardan biri şüphesiz ki vokalist Hjalti Sveinsson. Ben ömrü hayatımda Ihsahn’ın 10 yıl önceye kadarki black metal vokallerine bu kadar benzeyen başka bir vokal duymadım. Tüm vokalleri değil, ancak çığırmaya ve yırtınmaya başladığın Sveinsson tam bir Ihsahn-light’a dönüşüyor ve onun o çatlayan, titreyen black metal vokaline çok yakın bir kıvama bürünüyor. Bu çatlama, beraberinde çok daha içli, yanık ve üzüntü verici bir şeye dönüşüyor ve albümün keder yoğunluğu katlanarak artıyor. AUÐN’un EMPEROR’la zerre alakası olmasa da Ihsahn ve EMPEROR seven dinleyiciler sırf bu yüzden AUÐN’u ve “Vökudraumsins fangi”yi sevebilirler.
Black metal dünyasında çok çok ender rastladığımız şekilde üç gitaristi olan grubun müziğinin derinlerine indiğimizde, AUÐN’un yaptığı black metal içerisinde DER WEG EINER FREIHEIT’a rastlamak da mümkün, kimi ENSLAVED etkileri görmek de. Aynı şekilde, senfonik bir yapı bulunmadığından ve Ihsahn benzeri vokallerden zaman zaman Ihsahn’ın bazı solo albümlerinin tadını almak da olası. Taramalara abanılan ve melodik anlayışların bu taramalar içine yedirildiği kimi anlarda, hemşerileri MISÞYRMING’i anımsatabilecek noktalar da yok değil, lakin AUÐN, MISÞYRMING’e oranla çok daha kırılgan ve yürek yakan bir black metal yapıyor. Belirli bağlam ve bakış açılarıyla bakıldığında bence MISÞYRMING de yürek yakıyor ama bunlar farklı yakışlar, farklı noktalara sıçrayan yangınlar. Nihayetinde kırılgan, yürek yakan diyerek AUÐN’un öyle ağlak, salya sümük bir black metal yaptığını veya DSBM’ye yanaştığı anlaşılmasın. Burada içselleştirilmiş, yerleşik bir keder var ve black metalin o agresifliğiyle buluştuğunda ortaya gerçekten de etkileyici bir şey çıkıyor.
Tıpkı çok beğendiğim WAYFARER albümünün belirli açılardan herkesten farklı bir şey yapıyor olması gibi AUÐN da çok ama çok karakteristik bazı özelliklere sahip. WAYFARER gibi belli bir konsepti müziklerinin temeline oturtmuyor olabilirler ancak bu albümde de varlığı su götürmez bir his var. Kendinizi bağdaştırabileceğiniz, black metalin en derinlerinden gelen duyguların ateşe verilmesiyle oluşan ve her saniyesi tutkuyla, kanla, gözyaşıyla yazılmış bir müzik var. “Vökudraumsins fangi” bence yılın değerli, hatta en değerli albümlerinden biri ve bu sayfaları takip eden dinleyiciler arasından da mutlaka karşılığını bulacağını düşünüyorum. Sonradan “keşke zamanında dinleseymişim” dememek için, şimdi gereğini yapın.
Kadro Hjalti Sveinsson: Vokal
Hjálmar Gylfason: Gitar
Aðalsteinn Magnússon: Gitar
Andri Björn Birgisson: Gitar
Matthías Hlífar Mogensen: Bas
Sigurður Kjartan Pálsson: Davul
Şarkılar 1. Einn um alla tíð
2. Eldborg
3. Birtan hugann brennir
4. Verður von að bráð
5. Drepsótt
6. Næðir um
7. Horfin mér
8. Á himin stara
9. Ljóstýra
10. Vökudraumsins fangi
@chuck, normalde sabah ilk iş yayınlıyoruz. İş yoğunluğundan veya yazıların öğlene yetişmesinden arada kaymalar oluyor ama bu haftaya zamanında başladık, devamı da öyle gelir.
Genel kitleye de uygun bir albüm gibi geldi bana da. Birçok alakasız kişinin bu albümü dinlediğini ve sevdiğini gördüm. Yazıda da belirtildiği gibi iç bayıcı, fenalık geçirici veya toksik bir black metal yok. Atmosfer ise gayet güzel. Bu tarz işleri seviyorum, biraz da light selamilik var bende
Hatırladığım kadarıyla bu aralar albümler hep öğlen ya da öğleden sonra kritikleri ile geliyordu.
bi süre önceki gibi uyanır uyanmaz günün kritiğini görmek ve okumak hoşuma gitti.
09.11.2020
@chuck, normalde sabah ilk iş yayınlıyoruz. İş yoğunluğundan veya yazıların öğlene yetişmesinden arada kaymalar oluyor ama bu haftaya zamanında başladık, devamı da öyle gelir.
Genel kitleye de uygun bir albüm gibi geldi bana da. Birçok alakasız kişinin bu albümü dinlediğini ve sevdiğini gördüm. Yazıda da belirtildiği gibi iç bayıcı, fenalık geçirici veya toksik bir black metal yok. Atmosfer ise gayet güzel. Bu tarz işleri seviyorum, biraz da light selamilik var bende
İlk dinleyişte beğenmemiştim ama ikinci kez dinleyince atmosfer olayını biraz yakaladım gibi oldu.