ABD’li grup SPIRIT ADRIFT’in 2019 çıkışlı bir önceki albümü “Divided by Darkness”ın manşetinde “Yeni nesil doom metalin aydınlık yüzü” demiş ve bu şekilde devam ederse SPIRIT ADRIFT’in çok efsane işlere imza atabileceğinden bahsetmiştim.

SPIRIT ADRIFT gayet hızlı bir şekilde yeni albümünü çıkardı ve bakalım efsane işlere imza atmış mı…

Atmamış. Neden? Çünkü o şekilde devam etmemiş.

Detaylara inelim.

SPIRIT ADRIFT belli ki kendini bir doom metal grubu olarak görmüyor. BLACK SABBATH, CANDLEMASS ayarında doom metal yapan grupların daha rock ‘n’ roll/heavy metal bir karaktere kayması için aslında çok da çabalamaları gerekmeyebilir. Birkaç cayır cayır rif, birkaç dört nala davulla kısa sürede çok daha alevli bir şeyler yapabilirsiniz.

SPIRIT ADRIFT de burada bu yola girmiş ve bildiğimiz anlamda doom metalle neredeyse hiçbir alakası olmayan; heavy metal ve yer yer çok daha rock ‘n’ roll karakterli bir müzik yapmış. Vokal tarzı dolayısıyla zaman zaman akıllara GRAND MAGUS’u getiren havalara büründüğünü gördüğümüz “Enlightened in Eternity”nin bu tarafıyla bana önceki albümlerden daha hafif geldiğini söylemeliyim. Bir önceki albüm “Divided by Darkness”taki yoğun hava, yer gelince epikleşen atmosfer “Enlightened in Eternity”de yerini daha gündelik, daha kısa ömürlü şarkılara bırakmış.

Bu durum mutlaka bir eleştiri kalemi olmak zorunda değil elbet. Mutlaka her albüm yoğun olacak, dinleyiciyi gri bulutlarla donatacak, hayal gücüne takla attıracak diye bir şart yok elbet. “Enlightened in Eternity” genele bakıldığında keyifli şarkılar içermesine ve her şarkıda farklı bir lezzet sunmasına rağmen ben albümü bir bütün olarak göremedim, dolayısıyla da içselleştiremedim. Vokalden ve bazı riflerden dolayı GRAND MAGUS’u çağrıştırdığını söylediğim albüm bir bakıyorsunuz “Stronger Than Your Pain” ile METALLICA’nın “The Shortest Straw”una selamlar gönderiyor, sonra bir anda durulup kapanıştaki “Reunited in the Void”da bize 40 WATT SUN benzeri kederler zerk ediyor.

Bunların her biri tekil olarak güzel olsa da albümü dinlerken bir bütünlük hissettiğimi söyleyemeyeceğim. SPIRIT ADRIFT belli ki yönünü daha şenlikli, daha alevli taraflara çevirmek ve enerjisi yüksek bir müziğe yönelmek istiyor ve bence “Enlightened in Eternity” bu gidişatın başladığı değil, yoklamasının yapıldığı albüm. Bu kadar kısa sürede çıkarılmış olmasından dolayı belki de grubun bir anda böyle bir coşmak istediği bir iş de olabilir, SPIRIT ADRIFT 2-3 yıl sonra çıkacak bir sonraki işinde yine epik ortamlara gidebilir, bilemem. Ama şu noktadan bakınca grubun daha bir enerji arayışında olduğu görülebiliyor.

Albüm beklediğim ağırlıkta çıkmadığı için düşüncelerimi eleştirel tarafa kurduğum sanılmasın. “Enlightened in Eternity” ortalamanın üstünde, iyi bir albüm. Grubun seksenler, hatta yetmişlerden beslenen rif yapıları ve oluşturduğu metal anlayışı gayet güzel. Zaten sırf bir önceki albümü dinleseniz bile SPIRIT ADRIFT’in içindeki yeteneği görebilirsiniz. Belli ki bu albümde biraz daha light bir yaklaşım benimsemişler ve ortaya bu şekilde, bana kalırsa daha kısa ömürlü ama yine keyifli bir iş çıkmış. Albümün geneline bakınca pek çok şarkının ufak çaplı metal marşları olduğunu, konserlerde harika gideceğini görmek hiç de zor değil.

Buna rağmen SPIRIT ADRIFT’in önceki yapıtlarını düşündüğümde “Enlightened in Eternity”nin biraz geri planda kaldığını da söylemem lazım. Eğer eli yüzü düzgün, ateşi yerinde bir heavy metal albümü dinlemek isterseniz “Enlightened in Eternity” sizi tatmin edecektir. Ama SPIRIT ADRIFT’in önceki işleri ve bugüne kadar izlediği yol düşünüldüğünde, yarattığı beklentinin tam da karşılığını verdiği söylenemez. Etkileyici mi, bence değil. Hoşça vakit geçirtiyor mu, bence evet.