ismail vilehand

Çok seri çekirdek yerim. Öyle korkunç yerim ki, dünyanın en büyük çekirdek üreticisi firmalarının CEO’ları beni çekirdek yerken görseler tüm ayçiçeği tarlarını ateşe verip başka sektöre girerler. Şaka yapmıyorum, o derece berbat çekirdek yiyorum. Son zamanlardaki favorim ise siyah, tuzsuz çekirdek. Kilo kilo yiyin dilde yara yapma, iç yakma gibi sorunlar yaratmıyor. “Netflix and Chill” takıldığım gecelerde bazen “Binge Eating Mode” durumlarım oluyor, evde “Ice Cream”, “Chips”, “Chocolate” falan gibi “Junk Food” olarak bütün opsiyonlar olsa da, ben tuzsuz çekirdek çitlemeyi daha çok seviyorum. Çünkü “it’s my choice.” ok?

Az önce kız arkadaşımla telefonda konuşurken: “Ben burada sana kaç saattir önemli bir şey anlatırken çatır çutur yarım kilo çekirdek gömdün, sen nasıl bir keyif pezevengisin?” diyerek telefonu suratıma kapattı ve ben de sabah uyandığımızda her şeyin normal olacağını bilerek “Plague Years”ın muazzam albümü olan “Circle of Darkness”ı an itibariyle yazmaya başladım. Eğer “ismail vilehand” değilseniz (ki değilsiniz) aynı şeyi denemeyin, kız komple kaçar gider falan, sonra bana bela ceza okumayın.

“Slayer” sevmeyip metal dinleyen adam var mıdır? Bence yoktur. Eğer varsa da adam değil MADAM’dır. Madam olmayan her metal seveni öncelikle buraya alalım, az sonra tam size göre bir gruptan bahsedeceğim. Slayer’cıları bir cebimize koyduğumuza göre, şimdi diğer kanadı ele almadan önce Slayer sevenlerin neden özel olduğuna dair bir parantez açalım. Korkunç şiddetli “Metallica” ve “Megadeth” çatışmalarından bağımsız, “Slayer” bu konulardan alakasız olarak iki kanadın da sevdiği bir grup oldu her zaman. Çünkü BABANIZ SLAYER beyler. Akıllı olun lütfen.

“Cro-Mags”in 80’ler sonu yarattığı ama sonrasında uzun süre ölü kalan thrash/hardcore kırması “uzuvları kırma” odaklı müziği tekrardan şaha kaldıran “Power Trip” ve benzerlerini seven, anlık durumunu fazla uzatmadan “patlıcan emojisi” olarak belirten cengâverleri de buraya alalım. Bu arada keşke KESER SAPI emojisi gelse de, nimetle şaka yapmasak.

Bence mükemmel bir kadro oluşturduk. Old school Slayer’cılar ve old school kafa göz yarmalı thrash/hardcore/crossover üçgeninde dönen işlerin köpeği, stagedive’a ters takla atarak atlayan herkesi bünyemize topladığımıza göre minimum spoiler vererek, “Plague Years”ın mükemmel albümü “Circle of Darkness”dan bahsetmeye başlayabilirim.

“Plague Years” 2016 yılında Detroit’in zevk için cinayet işlenen belalı sokaklarında kurulmuş bir hardcore beslemeli thrash metal grubu. “Slayer”ı tanrı olarak belirlemiş, “Cro-Mags” ve “Power Trip” gibi grupları ise peygamberler olarak gören, bol dayaklı moshpit’leri ibadethaneye çeviren bir oluşum. Öyle çiçek olup sahneye bakmak yok; tekmeler, tokatlar ters taklalar konuşacak.

İlk materyallerinden beri kendileri hakkında tek bir olumsuz yoruma dahi rastlamadığım bir grup “Plague Years”. Şimdilik “Az tanınıp, çok olumlu tepki alma.” durumu söz konusu olsa da grup büyüdükçe genel olarak aynı kalacak bence. Çünkü hatasız ve kendileri hakkında verilen referansları eksiksiz karşılayan icraatlar yapıyorlar ve umarım aynı yolda devam ederler.

Grubun itler, köpekler gibi “Slayer”cı olması ve bunu yüksek doz hardcore ile harmanlaması, son yıllardaki her başarılı thrash/hardcore/crossover grubundan farklı olmalarını sağlıyor aslında. Kimsenin aklına gelmeyecek bir formül uygulamıyorlar ama herkesten önce uyguladıkları için şu an övgü yağmuruna tutuluyorlar. Kısacası “Lan benim daha önce aklıma gelmişti.” dediğiniz fikirlerin arkasından ağlamaya devam edebilirsiniz. Bu hayatın her alanında böyle maalesef. İlk yapan pastayı kapar. “Plague Years” ise bu pozisyonda pastayı kapan oluyor ve belki de aynı fikri düşünüp, icraata geçiremeyen grupların saç baş yolmasına sebep oluyor.

42 dakika 23 saniye boyunca evinizin salonunda eşya kırmamaya çalışarak, seri uçan tekmeler savurmak isterseniz bu eyleme uygun olarak yılın en iyi albümlerinden biri karşınızda. Kritiği okumaya üşenip sadece puana bakanların görmesi için son bir cümle yazayım: Slayer + Power Trip = Plague Years. Önümüzdeki haftalarda elimde olmayan sebeplerden dolayı benden yeni kritik maalesef gelmeyecek. Bunu kısa bir veda gibi düşünün. En yakın zamanda tekrar görüşmek üzere. Uçan tekmelerle kalın.