KoЯn yeni albümü “The Nothing“i 13 Eylül’de piyasaya sürmüştü.
Detaylar şöyle.
01. The End Begins
02. Cold
03. You’ll Never Find Me
04. The Darkness is Revealing
05. Idiosyncrasy
06. The Seduction Of Indulgence
07. Finally Free
08. Can You Hear Me
09. The Ringmaster
10. Gravity Of Discomfort
11. H@rd3r
12. This Loss
13. Surrender To Failure
“Finally Free” klibi yayında.
“Can You Hear Me” klibi yayınlandı.
“You’ll Never Find Me” klibi yayınlandı.
“Can You Hear Me” yayınlandı.
“Cold” adlı şarkı yayınlandı.
Albümden “You’ll Never Find Me”nin klibi yayınlandı.
Çok sıkıcı geldi bu parça bana ya. Vızı vızı vızı tekdüze bir riff. Hiçbir çekiciliği olmayan bir nakarat. En sevdiğim gruplardan biri olmasının nedeni her şarkılarında ayrı bir olay olmasıydı. Deneysel denmez belki ama öyleydi de biraz aslında. Her bir sonraki albümde acaba bu sefer ne yapacaklar diye düşünür, her şarkıda acaba nasıl bir abuklukla karşılaşacağız diye beklerdim. Bir sıradanlık döngüsüne girdiler.
Son albüm de aşırı fazla puanlar aldı niyeyse. Ha iyiydi ama ne bileyim.. Bir ara, Head’in yeni ayrıldığı dönem Nine Inch Nails’e benzemişlerdi. Terry Bozzio gelip çalmıştı albümde. O dönemler daha yaratıcıydı bence.
Bir de bunların o dönem Head’e yazdıkları bir parça vardı. Bir ara en sevdiğim şarkılarıydı. O sözlerin üstüne iyi döndü gruba valla. :) Fena taşlıyorlar bu parçada. https://youtu.be/Rj3deBe_b2w
bu şarkıdakinden daha sıkıcı bir korn nakaratı gelmedi aklıma. korn gibi bir grup için fazla kötü bir nakarat bence. şarkının genelinde de gösterip elletmeyen bir hava var zaten.
Albüm çıkmadan konuşmak istemiyorum ama Korn kadar rollercoaster bi kariyere sahip az grup vardır heralde. Şöyle 2-3 albüm üstüste iyi iş yapamadılar 20 yıldır. Son albüm çok iyiydi ama bu 2 şarkı baya sıkıcı. Kariyerlerinin bir özeti resmen.
Yaşlanmak bu adamlara yaramadı. Uslu KoRn pek matah bir şey değil bence. İlk albümdeki delişmen bas gitarlar, ghost note’lu davullar falan, o dinamizm kayboldu gitti hep.
Şu anda düşününce “Life is Peachy” falan bildiğin başyapıt albüm, “Follow the Leader”dan bazı şarkıları bugün bile gaza gelerek dinliyorum ama deliliklerini kaybedince epey sıkıcılaştılar sanki. “Issues”u satın alıp dinlediğimde “bu ne lan?” dediğimi hatırlıyorum, o günden bu yana beni heyecanladıran bir KoRn şarkısı olmadı maalesef.
@Ahmet Saraçoğlu, aynı şey incubus için de geçerli. s.c.i.e.n.c.e tam bir başyapıt. dinlemediysen mutlaka bi dene derim. şimdi ne haldeler bilmiyorum bile.
O zaman çok önemliymiş gibi Korn albümlerini en sevdiğimden, az sevdiğime doğru sıralayayım.
1- Korn (rob halford’un bile ilk onunda daha n’olsun)
2- Issues (en derli toplu albüm. korn sound’unun tam ortası)
3- Follow the Leader (en hit şarkılarla en kötü, rap şarkılar bunda toplanmış)
4- Life Is Peachy (ilk albümün ekmeğini yemeye devam ettikleri işleri. psikopatlık seviyesi en fazla olan olduğundan kurtarıyor)
5- Take A Look In The Mirror (bol brutal vokallere sahip gümbür gümbür albümdü, değeri bilinmedi. j.d. bile gömer bu albüme)
6- Untouchables (bu da hem groove, hem gotik bir albümdü, lezzetliydi)
7- Untitled (bunda çok sevdiğim, melankolik bir hava var)
8- See You On The Other Side (en pop albüm. ama şahane parçalar vardı pek çok anıya ortaklık etti)
9- The Serenity Of Suffering (tekrar issues’a yaklaştıklarından kurtardı bu da)
10- The Paradigm Shift (belki serenity’den daha iyiydi ama bütünlük yoktu. alakasız dubstep’imsi parçalar vardı.)
11- The Path of Totality (dubstep wtf? yine de albümü kurtaran şey bu birleşimdi.)
12- Korn III: Remember Who You Are (hatırlamaz olaydınız. ross robinson’ı tekrar alıp köklere dönme çabası. bir kere head yokken hangi köke dönüyorsunuz.)
@Raddor, Grubu Take a Look in the Mirror’dan beri Got the Life şarkısı dışında dinlemiyordum. O kadar silmişim ki grubu; bu yazıyı görünce hangi şarkı neredeydi, hangi albüm hangisiydi birbirine girdi, diskografiyi açıp bi disk birleştirme yaptım. Sonra o kadar da özlemediğimi farkettim. Ama FtL ile Take a Look… arası bi nostalji yaratmadı değil.
Bundan sonra Got the Life’ın yanına Make me Bad ve Did my Time eklerim belki. (O dallama Take a Look..’un nesini sevmemiş lan, bence en iyi albüm o şu an)
Paralel evrende 94 yılına hapsolmuş bu adamlar. Tarih öncesi müzik icra ettikleri için tebrik ediyorum. Bir ara Dubstep falan denediler, vazgeçtiler. Biz buyuz, kapasite bu mesajı veriyorlar kaç albümdür.
artık SPOTIFY standartları diye bir şey varmış işte adamlar da ona uygun albüm yapmış bence. Buna uymayanın ticari başarısı streamingde yok gibi bir şey diyordu geçen bir prodüktör.
Çok sıkıcı geldi bu parça bana ya. Vızı vızı vızı tekdüze bir riff. Hiçbir çekiciliği olmayan bir nakarat. En sevdiğim gruplardan biri olmasının nedeni her şarkılarında ayrı bir olay olmasıydı. Deneysel denmez belki ama öyleydi de biraz aslında. Her bir sonraki albümde acaba bu sefer ne yapacaklar diye düşünür, her şarkıda acaba nasıl bir abuklukla karşılaşacağız diye beklerdim. Bir sıradanlık döngüsüne girdiler.
Son albüm de aşırı fazla puanlar aldı niyeyse. Ha iyiydi ama ne bileyim.. Bir ara, Head’in yeni ayrıldığı dönem Nine Inch Nails’e benzemişlerdi. Terry Bozzio gelip çalmıştı albümde. O dönemler daha yaratıcıydı bence.
27.06.2019
Bir de bunların o dönem Head’e yazdıkları bir parça vardı. Bir ara en sevdiğim şarkılarıydı. O sözlerin üstüne iyi döndü gruba valla. :) Fena taşlıyorlar bu parçada.
https://youtu.be/Rj3deBe_b2w
bu şarkıdakinden daha sıkıcı bir korn nakaratı gelmedi aklıma. korn gibi bir grup için fazla kötü bir nakarat bence. şarkının genelinde de gösterip elletmeyen bir hava var zaten.
Son elle tutulur icraatları dubstepçilerle ortak yaptıkları albümdü. Şarkı harbiden tırt oğlu tırt.
Albüm çıkmadan konuşmak istemiyorum ama Korn kadar rollercoaster bi kariyere sahip az grup vardır heralde. Şöyle 2-3 albüm üstüste iyi iş yapamadılar 20 yıldır. Son albüm çok iyiydi ama bu 2 şarkı baya sıkıcı. Kariyerlerinin bir özeti resmen.
Yaşlanmak bu adamlara yaramadı. Uslu KoRn pek matah bir şey değil bence. İlk albümdeki delişmen bas gitarlar, ghost note’lu davullar falan, o dinamizm kayboldu gitti hep.
Şu anda düşününce “Life is Peachy” falan bildiğin başyapıt albüm, “Follow the Leader”dan bazı şarkıları bugün bile gaza gelerek dinliyorum ama deliliklerini kaybedince epey sıkıcılaştılar sanki. “Issues”u satın alıp dinlediğimde “bu ne lan?” dediğimi hatırlıyorum, o günden bu yana beni heyecanladıran bir KoRn şarkısı olmadı maalesef.
08.09.2019
@Ahmet Saraçoğlu, aynı şey incubus için de geçerli. s.c.i.e.n.c.e tam bir başyapıt. dinlemediysen mutlaka bi dene derim. şimdi ne haldeler bilmiyorum bile.
deftones böyle değil mesela. güzel evrildiler.
08.09.2019
@anonim, Incubus’un son dönemdeki halleri gerçekten kötü.Light Grenades son iyi albümleriydi.Ondan sonrakiler 2-3 şarkı hariç hiç vurucu değildi.
Deftones başka ama.Eros’la yıkıp geçecekler yine net.
“Can You Hear Me” fena değil bu arada.
O zaman çok önemliymiş gibi Korn albümlerini en sevdiğimden, az sevdiğime doğru sıralayayım.
1- Korn (rob halford’un bile ilk onunda daha n’olsun)
2- Issues (en derli toplu albüm. korn sound’unun tam ortası)
3- Follow the Leader (en hit şarkılarla en kötü, rap şarkılar bunda toplanmış)
4- Life Is Peachy (ilk albümün ekmeğini yemeye devam ettikleri işleri. psikopatlık seviyesi en fazla olan olduğundan kurtarıyor)
5- Take A Look In The Mirror (bol brutal vokallere sahip gümbür gümbür albümdü, değeri bilinmedi. j.d. bile gömer bu albüme)
6- Untouchables (bu da hem groove, hem gotik bir albümdü, lezzetliydi)
7- Untitled (bunda çok sevdiğim, melankolik bir hava var)
8- See You On The Other Side (en pop albüm. ama şahane parçalar vardı pek çok anıya ortaklık etti)
9- The Serenity Of Suffering (tekrar issues’a yaklaştıklarından kurtardı bu da)
10- The Paradigm Shift (belki serenity’den daha iyiydi ama bütünlük yoktu. alakasız dubstep’imsi parçalar vardı.)
11- The Path of Totality (dubstep wtf? yine de albümü kurtaran şey bu birleşimdi.)
12- Korn III: Remember Who You Are (hatırlamaz olaydınız. ross robinson’ı tekrar alıp köklere dönme çabası. bir kere head yokken hangi köke dönüyorsunuz.)
13- Tahminen bu albüm :)
21.10.2020
@Raddor, Grubu Take a Look in the Mirror’dan beri Got the Life şarkısı dışında dinlemiyordum. O kadar silmişim ki grubu; bu yazıyı görünce hangi şarkı neredeydi, hangi albüm hangisiydi birbirine girdi, diskografiyi açıp bi disk birleştirme yaptım. Sonra o kadar da özlemediğimi farkettim. Ama FtL ile Take a Look… arası bi nostalji yaratmadı değil.
Bundan sonra Got the Life’ın yanına Make me Bad ve Did my Time eklerim belki. (O dallama Take a Look..’un nesini sevmemiş lan, bence en iyi albüm o şu an)
Paralel evrende 94 yılına hapsolmuş bu adamlar. Tarih öncesi müzik icra ettikleri için tebrik ediyorum. Bir ara Dubstep falan denediler, vazgeçtiler. Biz buyuz, kapasite bu mesajı veriyorlar kaç albümdür.
artık SPOTIFY standartları diye bir şey varmış işte adamlar da ona uygun albüm yapmış bence. Buna uymayanın ticari başarısı streamingde yok gibi bir şey diyordu geçen bir prodüktör.