Metal evreni içerisindeki sevdiğimiz bir türümüz olan death metalden bahsettiğimizde aklımıza başlıca gruplar gelir. Bu müziği ilk icat edenin DEATH olup olmadığı sorgulanır, POSSESSED’den, MORBID ANGEL’dan bahsedilir. ABD’si farklı Avrupası farklı ele alınır, falan filan.

Bence tüm bu death metal muhabbetleri içerisindeki bir numaralı gerçek, death metal tarihinin en ilham verici grubunun MORBID ANGEL olduğudur. Burada bir DEATH kıyaslaması, o ondan üstün bu daha önemli yorumu yapmıyorum. Oluşturduğu sound açısından bir türe MORBID ANGEL kadar baskın şekilde hükmeden ve ilham veren başka bir grup olmadığını düşünüyorum. Her black metal grubunda DARKTHRONE, her power metal grubunda HELLOWEEN, her thrash metal grubunda SLAYER bulamayabilirsiniz, ancak inanılmaz miktarda death metal grubu içerisinde öyle ya da böyle MORBID ANGEL bulabilirsiniz.

Bir DEATH, bir OBITUARY, hatta bir CANNIBAL CORPSE şarkısı bile misal bir thrash metal grubu tarafından kendi sound’una yontularak cover’lanabilir, ancak MORBID ANGEL cover’lıyorsanız o şarkı kaçınılmaz olarak death metaldir. Kaçarı yoktur. Bu kaideyi bozabilecek tek şey MORBID ANGEL’ın kendi şarkılarına yarak kürek remix’ler yapmasıyla ortaya çıkabilir.

Şu an karşımızda duran Fin death metal grubu GOREPHILIA çok net bir MORBID ANGEL etkilenimi içeren katıksız bir death metal icra ediyor. MORBID ANGEL worship denecek kadar karikatürize olmasalar da MORBID ANGEL’ın hem atarlı hem orta tempolu hem de yavaşlı karakterlerinden ilham alan şarkılarla 12-13 yıldır kariyerlerini sürdürüyorlar.

Son iki KRYPTS albümünde gitar çalan Jukka Aho’nun başını çektiği GOREPHILIA, yeni albümü “In the Eye of Nothing”de sunulabilecek en kıvamlı sevimsizliklerden, çirkinliklerden bazılarını sunan bir müzikle çıkıyor karşımıza. İlk 3-4 MORBID ANGEL albümün perişan, zehir saçan saldırganlığını fazla kaosa bulaşmadan yansıtan grup; yavaşladığı anlarda KRYPTS’i de akıllara getiren kara dehlizlere girmeyi de ihmal etmiyor. GOREPHILIA’nın iyi yaptığı esas şeyse şarkılarına gerekli groove’u ve enerjiyi nasıl pompalayacağını bilmesi. Bazı şarkıların diğerlerine oranla daha akılda kalıcı olduğu albümün en çok öne çıktığı anlar bu kafa kopartan, boyun fıtıklatan anlar. GOREPHILIA ağırdan alarak başladığı bir şarkıyı bir anda makineli tüfeğe oturtmayı veya at sırtına bindirmeyi iyi başarıyor. Azaghtoth okulundan takdirnameyle mezun uğursuz tarama rifler; uyumsuz nota bileşenleriyle aralara serpiştirilen şekilsiz melodicikler albümün nahoşluk, habislik dozunu artıran faktörler arasında.

“In the Eye of Nothing”i en az 30 kez dinlemiş bir insan olarak diyebileceğim, albümün death metalin tanımı denebilecek düzeyde tavizsiz bir atmosfere sahip olduğu ve bunu sondan bir önceki clean gitarlı enstrümantal “Death Dream” de dâhil her anında sürdürdüğü. Albümü odaklanmadan bir hatta birkaç kez dinlediğinizde şarkıların ayrıştırılırlık anlamında pek de bir şey vadetmediğini düşünebilirsiniz. Gerçekten de GOREPHILIA’nın her şarkı bambaşka kapılar açsın diye bir niyeti, çabası yok. Pek çok şarkıda kullanılan ortak fikirler, benzer uğursuzluklar var. Ancak dinledikçe bunların yerli yerine oturduğunu ve “In the Eye of Nothing”in bir bütün olarak son derece doyurucu bir death metal sunduğunu kısa sürede anlıyorsunuz. Gitar tonu, death metal davulculuğunun ne olması gerektiğini Pete Sandoval’dan iyi öğrendiği belli olan davulcunun davul yazımı ve hepsinin ötesinde müthiş bir death metal vokalistliği dersiyle albüm türü seven pek çok kişiyi memnun edecek kalitede, düzeyde, kalibrede.

GOREPHILIA “In the Eye of Nothing” ile bize dünyaları sunmadığından veya bizi bambaşka boyutlara taşımadığından belki de yıl sonu listelerinde kendisini pek fazla göremeyebiliriz, ancak konu saf, has, özbeöz death metal olduğunda burada sunulan şey her şekilde tehditkâr, her şekilde tatminkâr.