Ashes of the Wake

Metal camiasında bazı gruplar vardır; kariyerlerinin başlarında yaptıkları saçma sapan işler nedeniyle ne yaparsa yapsın bir türlü beğenilmez, hak ettiği saygıyı göremez. Bence Asking Alexandria da bu gruplardan biri.

2006 yılında gitarist Ben Bruce’un kurduğu grup, bugüne kadar iki kez vokalist değiştirdi. Rock projelerine odaklanmak istediği için gruptan 2015 yılında ayrılan grubun şu anki vokalisti Danny Worsnop, eski grubu We Are Harlot ile bir albüm yayımladı ve solo projelerine devam etti.

Ansızın ayrıldığı gibi yine ansızın gruba geri dönen Worsnop ile grup, kendi adlarını taşıyan albümlerini 2017 yılının sonunda yayımladı ve bu albümle artık daha olgun bir müzik yapacaklarının sinyalini vermişti.

Self-titled albümlerine kadar gram ilgimi çekmeyen grup, bu albümle bir şekilde ilgimi çekmeyi başardı. Zira albüm, beste yönünden takdir edilesi şarkılarla doluydu. Grubun bu albümü iyi ilgi görmüş olacak ki grup artık sound’unu, metalcore’dan rock müziğe evriltti.

Hatta yer yer pop sound’ları da görmekteyiz albümde. Özellikle “Antisocialist”, “House on Fire”, “They Don’t Want What We Want”, “The Violence” gibi şarkılar akılda kalıcı nakaratlarıyla albümde öne çıkıyor ve bu şarkıları dinleyen dinleyici, hâliyle albüme de göz atıyor.

Gerçekten nereden nereye geldiler durumu var bu albümde. Zira bu kritikte övdüğüm grup 10 sene önce “Stand Up And Scream” gibi berbat bir albümle piyasaya adım attı.

Grup her ne kadar yumuşasa da akranı Bring Me The Horizon gibi işi abartmamış, müziğindeki rock sound’unu korumuş ve birkaç pop öge ekleyip daha eğlenceli, dinlenebilir hâle getirmiş. Özellikle albümün bu kısmı saygıyı hak ediyor.

Yazının önceki kısımlarında dediğim gibi grup, akılda kalıcı nakarat konusunu çok iyi kotarmış. Belki şarkıların isimlerini aklınızda tutamasanız bile en azından parçayı bir yerlerde duyunca “A ben bu şarkıyı dinlemiştim lan ama ismi neydi unuttum.” gibisinden tepkiler verebileceğiniz eserlerle dolu albüm. Özellikle “The Violence” ‘i klibiyle birlikte dinlemenizi öneririm. Gerçekten son yıllarda duyduğum en iyi rock şarkılarından biri.

Şarkıların genel karakterinden bahsetmişken vokalist Danny Worsnop, gerçekten harika bir rock vokali. Sesini tüm şarkılarda çok iyi kullanmış. Eski grubu We Are Harlot’ta kullandığı Axl Rose etkili vokallerine bu albümde de devam etmiş.

Tabii bu kadar övmeme rağmen hâlâ Asking Alexandria’nın çok iyi bir grup olduğunu düşünmüyorum fakat çok iyi olmak için ellerinden geleni yaptıkları da su götürmez bir gerçek. Yiğidi öldür, hakkını yeme.

“Like House on Fire” iyi bir rock albümü olmasının yanında başarılı da bir pop albümü. Hatta modern pop rock tam olarak bu diyebiliriz bile. Metal yapamıyorsan zorlamayacaksın. Ki grup da artık zorlamayacağını son iki albümle kanıtladı ve kaliteli şeylerle karşımıza çıkıyorlar. Umarım grup kalitesini korur ve böyle olmuş işler yapmaya devam eder.

Gruba geçmişteki projeleri nedeniyle ön yargılıysanız bile mutlaka bu albüme şans vermelisiniz. Gerçekten albüm, çok iyi bestelerle dolu. Özellikle yaz sıcağından bayıldığımız şu günlerde bünyelere ilaç gibi gelecektir.