Satanizmi betimlemelerinin, referanslarının kutsal kitaplar ve dinî öğretilere tepki şeklinde yansıtılmasının yavaş yavaş sonuna geldiğimizi düşünüyorum. Kutsal addedilen kitaplardaki cehennem tasvirleri ve insanoğlunun kendi yanlışlarının suçunu attığı günah keçisi Şeytan’ın alışıldık tasavvuru yavaştan miadını dolduruyor, doldurmasa bile olaya daha gerçekçi ve dünyevi bakan anlatımlar çoğalıyor.

Norveç black metal gruplarının anlattığı bazı şeytanlarda cehennem buzlar içerisinde bir yer olarak tasvir ediliyor, bazısında kötülüğün sadece kadim kitapların tozlu sayfalarında anlatılmadığını ve insanoğlunun eski zamanlardan beri gelen geleneklerinde dahi yaşatıldığını; bazen bir hayvanın bazen bir ağacın ruhunda vücut bulduğunu görüyoruz. BEHEMOTH’un “The Satanist” klibindeki ana karakterin cehennemi, yaşadığı şehrin caddeleri ve o şehirde yaşayan insanlarken; bir başka grupta ise cehennemi yemyeşil çayırların ortasında, her şeyden uzakta tek başına duran bir kulübede bulabiliyoruz.

SPIRITWORLD’ün ilk albümünde yansıtılan Satanizm de yine bu modern anlayışa hizmet diyor. Las Vegaslı bir müzisyen olan Stu Folsom’ın tek kişilik death/thrash metal/hardcore projesi olan SPIRITWORLD’ün bu ilk albümünde (davullarda eski THE MARS VOLTA davulcusu Thomas Pridgen var), Folsom’ın yazdığı Batılı kısa korku hikâyeleri üzerinden çanak tutulan bir Satanizm ve Şeytan övgüsü var. Folsom, konsept bir albüm olan “Pagan Rhythms”in özünü “Kızıl bir Ay ışığı geceye yayılırken, kan lekeli gökyüzünün altında kurtlar uluyor, ensendeki tüyler yavaş yavaş ürpermeye başlıyor” şeklinde özetliyor.

Albüme baktığımızda hiçbir şekilde sınırlanmayan ve farklı yerlerden beslenen bir müzik görüyoruz. Folsom albümü metal ve hardcore birlikteliğinin bir kutlaması olarak gördüğünü ifade ediyor ve “pagan Rhythms”in 31 dakikası boyunca her açıdan görüyor, deneyimliyoruz. Albümde SLAYER da var GATECREEPER da var. DISMEMBER da karşımıza çıkıyor PIG DESTROYER da. ENTOMBED kokusu da alıyoruz zamanında hardcore’un hasını yapan babaların ayak seslerini de. Son şarkının kapanışına baktığımızda gospel serpintileri de görüyoruz “The Demon Storm”un sonunda country/bluegrass esintileri de duyuyoruz. Yeri geliyor thrash karakteri baskın hâle geliyor, yeri geliyor d-beat çekiçleri kafamıza iniyor.

Albümdeki Satanizme gelince, “Pagan Rhythms”de de yukarıda örneklerini verdiğim türde çok hayatın içinden bir Şeytan portresi var. Televizyonu açtığımızda gördüğümüz; milyonların gözünün içine baka baka yalan söyleyen politikacıları dinlediğimizde hissettiğimiz, kendi çıkarları peşindeki çeşitli kanaat önderlerinin yaptıklarından aldığımız, TV’deki yorumcuların plastik gülümsemeleri arkasına saklanmış gayet dünyevi, gerçek, elle tutulur düzeyde içselleştirilmiş bir kötülükten, şeytanlıktan bahsediyorum. SPIRITWORLD bunu birtakım korku hikâyeleriyle harmanlayıp dinlemesi kolay, son derece direkt ve lafı ağzında gevelemeyen bir müzikal anlayışlar sunuyor. “Al sana METALLICA etkili rif, hayvan gibi hem de” diyor, “SLAYER, HATEBREED, ENTOMBED hepsini bir potada erittim, harbiden dayak gibi şarkı oldu valla bak” diye doğrudan söylüyor ve bu sayede hedefini on ikiden vuruyor.

Tüm bu konsept, şeytan meytan işlerini bir kenara bırakırsak elimizde yumruk gibi bir albüm var. Folsom bir prodüktörle çalışmanın bu albümde kendisine büyük faydası olduğundan bahsediyor ve albümün istediği çarpıcılığa bu sayede ulaştığını söylüyor. Çok sevdiği İsveç death metali ve GATECREEPER sound’una yaklaşmak adına stüdyoya giderken yanında HM-2’sini de götürdüğünü söyleyen Folsom, prodüktör Sam Pura’nın şarkıların İsveç sound’una yaklaştırılmadan daha çarpıcı olacaklarını söylediğini ve bu nedenle HM-2’yi kullanmadıklarını söylüyor. Düşünüce, bu şarkılar gerçekten de HM-2’ye gayet uygun dayaksılıkta olsalar da “Pagan Rhythms”in bu canlı ve boğuculuktan uzak karakterinin de albüme büyük fayda sağladığını düşünüyorum. Her ne kadar verilmişse, bence yerinde olmuş.

Seksenlerin ortalarından bu yana 25-30 dakika arası süren tokat gibi albüm geleneği sıklıkla karşımıza çıkmıştır. “Reign in Blood”ın “Reign in Blood” yapan en önemli şeylerden biri elbette ki 29 dakika sürmesidir. “Pagan Rhythms” da 31 dakikada işini hallediyor, ellerini yıkıyor ve çıkıyor. Bu esaslı ve kodu mu oturtan müziğin bir de konseptle desteklenmiş oluşu albümü daha da değerli, karakterli ve tehditkâr kılıyor. Death metal, thrash metal ve hardcore’un ıslak kalas gibi surata çarpılması fikri sizi uykunuzda ıslatıyorsa; SLAYER, DISMEMBER, ENTOMBED, d-beat gibi kavramları bir arada görünce hemen külotunuzu indiriyorsanız, SPIRITWORLD sizi epey ateşli bir yarım saate davet ediyor.