Oğuz Sel

Domain adı tadında birkaç albüm ismi say deseniz aklıma ilk olarak Haluk Levent’in 1999 çıkışlı “www.leyla.com”u ve sevgili İsmail YK’nın 2006 çıkışlı albümü “bombabomba.com” gelir. Bunda, ilgili albümlerin isimlerinin albüm kapağına taşınmasının yanı sıra telaffuz edilirken de tam adresin kullanılması etkili elbette. Hâlbuki karşımızda koskoca bir Skyfire albümü “Spectral” var ve albüm adının kapak üzerinde kullanımı “SKYFIRE://SPECTRAL” şeklinde. Buradan başlayıp grubun neyi hedeflediği, neyi murat ettiğiyle ilgili beyin fırtınalarına dalıp konuya dair aforizmalar saçıp savurmayacağım, bunu baştan söyleyeyim.

Ne zaman ne şekilde tanıştığımı şu an için anımsamadığım İsveçli Skyfire, daha önce buralarda son çıkardıkları -ki son çıkarma dediğime bakmayın, aradan üç sene geçti- EP hakkında konuşurken belirttiğim üzere melodik, progresif death metal yapıyor. Böyle yazınca kimi müziksever arkadaşlar gruptan uzaklaşabilirler ama esasen ortaya çıkan müziğin Children of Bodom, Kalmah hatta yer yer Catamenia tadında olduğunu söylesem müzikseverlerle grup arasında hasıl olabilecek muhtemel mesafeleri azaltabilirim. Doğrudan grup isimleri vermeme karşın bu heriflerin, en azından “Spectral” özelinde ürettikleri müziğin daha farklı, daha enerjik, yer yer düşüncelere gark eden melodiler içerdiğini söylemeliyim.

1995 yılında sahnelere adım atıp 2004 çıkışlı “Spectral” albümüne kadar iki demo, iki albüm ve bir EP yayımlayan Skyfire, bu yapımda seneler içerisinde biriktirdiği deneyimi şarkılarının üzerine boca etmiş tam olarak. Nerede catchy rif/tekrar kullanılmalı, nereye etkileyici klavye eklenmeli, şarkılara nasıl sürprizler eklenmeli gibi konular üzerine çalışıp bunu, üstün müzisyenlikle tek potada eriterek dinleyicilere sunmayı amaçlamışlar ve bu amaçlarına ulaşmışlar kesinlikle. Yapımdaki her bir şarkı, kendi çerçevesinde çok üstün enerjilere sahip hatta kimi şarkıların konumu öyle hoş ki bir şarkının hem bitmesini hem de bitmemesini istiyorum hem de bir an önce sonraki şarkıya kavuşmak için can atıyorum. Hatta bir kulağımla “Shivering Shade”i, diğer kulağımla “Cursed by Belief”i dinleyebilsem ve her iki dinlediğimi de eş zamanlı olarak doğru algılayıp her ikisine de eşlik edebilsem, bayağı memnun olurdum.

Verdiğim şarkı örnekleri, albümün üçüncü ve dördüncü parçalarıydı ama bu aklınıza, bir dönemin popçularının yaptığı gibi albümün başlarına konan albenili şarkıları getirmesin. Herifler yedinci şarkılarının bir kısmında At The Gates’leşebiliyor, ardından ilk işittiğinizde kendi kendinize haykırmanızı sağlayacak derecede yoğun melodik geçişlere girişebiliyor, sekizinci şarkılarında yıllar geçse de zihninizden çıkmayacak fevkaladelikte melodileri zihninize zerk ediyorlar. Şarkılarla ilgili betimlemelerimi, anlatımlarımı sayfalar boyunca çok rahat sürdürebilirim hatta her bir şarkıya ayrı ayrı kritik bile hazırlayabilirim.

Parçaların bu denli üzerine konuşulacak özelliklere sahip olması, yalnızca melodik altyapılarından kaynaklı değil. Grubun her bir ferdi, çok incelikli bir sanatçılık yapmış. Gitarların nerede ne yaptığı, basın şarkılardaki rolü, klavyelerin şarkıları zaman zaman alıp arşa çıkarması ve sessizce kendi köşesine geçmesi, davulun, şarkının tempo/ritim değişikliğine geçerken gösterdiği ustalık… Böyle yazarken bile özellikle bahsedilebilecek o kadar çok şey aklıma geliyor ki hakikaten üzerine upuzun konuşulabilecek, konuşulması gereken ama aslına bakarsanız, pek konuşulmayan bir albüm “Spectral”.

Ortaya çıkan bu şahane albümün üretiminde görev alan müzisyenlerin birçoğunun artık Skyfire kadrosunda olmadığını ifade etmeliyim. Ayrıca albümün davul kayıtlarında Andy La Rocque gibi anıt bir ismin görev üstlendiğini de ekstra bir not olarak aktarayım.