Oğuz Sel

Son yıllarda pek aktif olmasa da 2000’lerin başlarında kendi çaplarında ortalamanın epey üstünde işler yapan ABD’li Gorgasm, 2008 yılında bu işlerden elini eteğini çekmişti.

Araya giren ayların yılların ardından ayrılığın bir an önce son bulmasını isteyen grubun esas adamı Damian Leski, Gorgasm’ı 2010 yılında tekrar ayağa kaldırdı. Ama bu defa bambaşka bir kadroyla.

Bugünün kafasıyla adını gördüğümde muhtemelen dönüp yüzüne bakmayacağım “Orgy of Murder”; Gorgasm ile tanışmama vesile olan, bir dönem, iki dakikalık mesafelerde bile kulaklığı kulağıma takıp albümdeki şarkıları dinleyerek hareket etmemi sağlayan, hatta aylar boyunca “Infection Induced Erection” şarkısını telefon melodisi olarak kullanma gibi bir çılgınlık yapmamı mümkün kılan bir yapım.

Gorgasm’ın, 2014 çıkışlı son albümünü de hesaba katarak konuşuyorum, kariyerindeki en sağlam, en groovy, en teknik albümü, “Orgy of Murder” oldu.

1998 çıkışlı EP’lerinden itibaren evet, sert, kısa kısa vur kaçlarla dolu, sert ve herkese göre olmayan yapımlar hazırlayan grup, ilk paragrafta arz ettiğim üzere ciddi bir kadro değişikliğine gitti ve sonuç, son derece hayırlı oldu.

Normalde gayet tekdüze ilerleyen Gorgasm şarkılarından farklı olarak özellikle ritim değişimleri, rif çeşitliliği, tempo farklılıkları, şarkıların her seferinde ilgiyle takip edilebilmesini sağlıyor.

Örneğin benim yıllardır değişmeyen favorilerimden “Dirty Cunt Beatdown” yeterince sıkı başlamamış gibi daha 30. saniyeye gelmeden kabuk değiştirip birinci dakikada groovy forma dönüşüyor; kelime oyunlu şirin eser “Axe to Mouth” ve “Third Degree Taste” gibi eserler, ritim/tempo değişikleri sayesinde daha akılda kalıcı hâle geliyor. Bahse konu akılda kalıcılıkta, riflerin belirginliği ve ritimlerle uyumu da önemli rol oynuyor tabii.

Eski albümlerindeki gibi ufak ama etkili ses kesitleri içeren bazı şarkılar, “Orgy of Murder”ın atmosferini güçlendiriyor. Önceki parçanın uzantısı tadında açılışa sahip “Decapitation Sodomy” gibi işler de albümü parça ayırmadan dinlemenize zemin hazırlıyor. Zaten şarkı süreleri, Gorgasm’dan bekleneceği üzere epey kısa ve albümün toplam süresi de 29 dakika. Bu arada, albüme adını veren ifadenin, yapımdaki en antikırayst şarkı olan “Scourge of the Christians” içerisinde geçtiğini eklemeliyim. Lirikler ise böylesi işlerde olduğu gibi yine ufuk açıcı, iştah kabartıcı.

Albümdeki kadro, 2012’den bu yana Broken Hope vokalistliği yapan Damien Leski haricinde değişmiş durumda ve Gorgasm’ın uzun yıllar sessizliğinin nasıl neticeleneceğini bilemiyoruz. Umarım Leski, bu ayrılığa bir son verir ve Gorgasm diskografisine, yine akıllardan çıkmayacak bir albüm kazandırır.