İtlik kopuklukla, şeytana tapınmayla, terör ve kaosla bildiğimiz black metal, yeri gelince iyi niyetli hisler için de bir silah olarak kullanılabiliyor. Christian black metalden bahsetmiyorum elbet. Son dönemde adını sıkça duyduğum black metal oluşumlarından biri olan UPRISING, bizleri Münih’ten selamlayan tek kişilik bir grup. Winterherz kişisinin projesi olan UPRISING, black metali son dönemde gördüğüm en geniş perspektiflerden biriyle ele alıyor. Oluşumun ikinci albümü olan “II”yu dinlerken aklıma gelen, çağrışım yapan black metal grubu sayısı o kadar fazla ve değişken ki… Bir an için BORKNAGAR’vari bir rifle yardırırken sonra bir anda atmosferik bir klavye olaya dâhil oluyor. Sonra bir bakmışım gayet standart bir taramayla ikinci dalganın serin karakteri ortalığı şenlendirmiş. Sonrasında bakıyorum, gaz başlayan bir şarkı bir anda damara teslim oluyor, arkadan FALKENBACH’vari “Ooooooooo Uuuuuuuu” vokaller giriyor.

Bu açıdan bakıldığında başlarda albümün bir miktar dağınık olduğunu düşündüm. İlk dinlemede UPRISING’e dair ne düşünmem gerektiğini tam olarak bilemedim. Bir şeyler oluyor evet, ama tüm bunların anlamı nedir, bir yere bağlanacak mı, tutarlı bir şeye dönüşecek mi diye düşündüm. Üstüne bir de ara ara ortaya çıkan manifesto tadında söylemler gelince bu Winterherz kişisinin ne yapmak istediğine dair fikirlerim iyicene dağıldı.

Bu yüzden ben de şarkı sözlerine baktım ve albümdeki bu dağınık havanın sebebini şarkı sözlerinde buldum. Winterherz bu albümde black metalde çok da alışık olmadığımız bazı konulardan bahsediyor ve bu da kendini black metalin farklı anlayışlarının bir potada eritilmesi şeklinde gösteriyor. Grubun adı zaten “başkaldırı, ayaklanma” anlamına geliyor ve bunun black metalde alışık olduğumuz manevi anlamda olmadığını görmek de insanı şaşırtıyor. UPRISING, net bir şekilde sosyal adaletsizliklerin; düşmüşün, garibanın, ezilenin sesi olmaya çalışıyor.

UPRISING bu albümde bildiğimiz sistem eleştirisi yapıyor, sınıf çatışmalarından bahsediyor, zengin ve fakir arasındaki uçurumdan söz ediyor. Yeri geliyor “yumruğunu kaldır ve bir savaş çığlığı patlat, iplerini elinde tutanlara isyan et” diyerek manipüle edilen, sömürülen, kullanılan garibanların feryadı olmaya çalışıyor, yeri geliyor dünyanın en adalet savaşçısı, en özgürlükçü, en iyilik dostu black metal oluşumuna dönüşüyor. “A Lesson in Basic Human Empathy” adlı şarkının sözlerini tercüme edersem bu durum yeterince görülecektir.

“Adalet eylemlere göre uygulanmalı
Renge, ırka veya cinsiyete göre değil
Hayvanlara zarar vermeden
Hayata saygı duyarak
Yardıma ihtiyacı olana yardım ederek
Masum olanı lanetlemeden
Başkalarının emeği üzerinden sahip olduğun
Servetinin sorumluluğunu alarak

Olabildiğince ilkeli şekilde hareket et ve aynı zamanda bunun evrensel bir kural olmasını sağla
Temel insan empatisine dair bu dersi anlayamıyorsan, siktir git lan buradan amın oğlu

Adaletsizliğe karşı dur
Ayrımcılık kabul edilemez
Kendini savunamayanları koru
Ancak zayıflar başkaları korumaktan kaçınır
Kendini başkalarının yerine koy
Ön yargı ancak hissizlere göredir
Öfkenin zihnini kontrol etmesine izin verme
Korku asla iyi bir yargıç değildir

Nefret kusanlar ve küçük düşünenler uzun süredir toplumun karar sürecini belirliyorlar
Sosyal bilincimizi yine mantık ve empati üzerine kurmalıyız
Yeterince köprü kurduk ve anlayış göstermeye çalıştık
Artık tüm gücümüzle savaşma ve karşılık verme zamanı
Açgözlülük, para ve güç insanlığa uzun zamandır hükmediyor
Artık kendimize gelmemiz gerekiyor
Popülist düşünce uzun süredir bizi yabancı olandan korkutarak esas noktayı kaçırmamıza neden oldu
Şimdi siktirip gitme zamanı amına koduklarım”

İşte UPRISING böyle bir grup. “The Iron Eagles Still Fly”da 2018’de ve 2019’da düşen ve toplam 346 kişinin hayatını kaybettiği uçak kazalarından; havayolu şirketlerinin para uğruna, uçması sakıncalı uçaklar kaldırıp insanları ölüme götürdüğünden bahsediyor; “Radical Decency”de ise bir insanın hayatını fakir mi yoksa zengin mi geçireceğinin tamamen şansa, doğduğu yere bağlı olduğu söylüyor.

Bunu yaparken ortalamanın üstünde, karakteristik özellikleri epey fazla bir black metal yapıyor. Şarkıların dramatik arka planı gayet güçlü ve Winterherz’in ağzından çıkanları inanarak söylediğini de rahatça hissedebiliyoruz. Özellikle “Uprise Part II”da ve kapanış şarkısında gerçekten çok etkileyici nakarat kısımları var bunlar UPRISING’in özel olmasını sağlayan en önemli unsurlar arasında. Özellikle bu nakaratlarda gruptan DISILLUSION havası aldığımı ve lezzete doyduğumu söyleyebilirim.

“II” gerçekten de enteresan, sürükleyici ve diyecek bir şeyi olan bir albüm. İşlediği konular black metale gönül veren herkese göre olmayabilir ve kimi black metal dinleyicileri bu müziğin bu kadar “Hepimiz kardeşiz, bu öfke ne diye?” minvalinde olmasından rahatsızlık duyabilir. Ancak böyle bir derdiniz yoksa grup hem işlediği konular hem de müziğiyle size çok iyi bir 45 dakika geçirtebilir düşüncesindeyim. Ben albümü çok beğendim ve şüphesiz ki bundan sonra da takipçisi olacağım. Alışık olduğunuz terör, ızdırap, kaos black metalinden biraz sıyrılıp olaya neredeyse her açından farklı yaklaşan bir şey dinlemek isterseniz (konsepte göz kırpan çok kötü kapanış cümlesi geliyor), UPRISING’in başlattığı bu isyana (eh be kardeşim böyle mi bitirilir) siz de katılın (vallahi tadım kaçtı kendimden).