3, 16, 69, 666, 1349, 1879, 1984, 1993… Metal-Archives’a baktığımda adı sayı olan epey bir grup olduğunu gördüm. Bunlardan tarih olanlar genellikle geçmişte yaşanan dramatik bir olayı isimleri olarak benimsiyorlar. 1349 adını Avrupa’da 150 milyon civarı insanı öldüren Kara Veba’dan; 1879 ise o tarihte gerçekleşen Şili-Bolivya savaşından alıyor. Peki 1993 nedir gerçekten; yok 2016…

İsmi sayı olan gruplar arasından 1349’dan sonra en çok bildiğim grup olan 16’yla birlikteyiz bugün. Normalde “sixteen” diye okuyup “16’le” şeklinde yazmam gerekir ama bu yazıda tıpkı “Empırır”a dümdüz “EMPEROR” demek gibi 16’dan de ON ALTI şeklinde bahsedecek ve apostroftan sonrasını ona göre yazacağım.

Son 10 yılda adını daha bir duyuran 16 aslında 30 yıllık bir oluşum. Sludge metalle iştigal eden Los Angeleslı grupla tanışmam nispeten geç, 2012’deki “Deep Cuts from Dark Clouds” münasebetiyle olmuştu. Sludge metalin son derece güneyli tarafı ile doom metalin Birminghamlı tarafı arasında gidip gelen 16, akıllara tatlı bir CROWBAR/BLACK SABBATH evliliğini getiriyor. Kükreyen vokaller, ezici rifler 16’nın müziğine baskın şekilde hükmetse de misal bu albümün en iyi şarkılarından biri olan “Sadlands”de de görüldüğü üzere enfes BLACK SABBATH havaları almak da mümkün.

Bu ezici kimliğin yanı sıra grup yeri gelince dellenmeyi (tam anlamıyla dellenmek) ve yaşına başına bakmadan blast beat’e abanmayı da ihmal etmiyor. İlk altı şarkıda sludge’ın, güneyli karakterli riflerin ve çamurun kıvamıyla helâk olan bünyeniz “Ride the Waves”in girişiyle birlikte bir anda sarsılabilir. Grup bu tarz beklenmedik hareketleri sık sık yapıyor ama sludge kimliğinden de bir an olsun sapmıyor.

“Dream Squasher” bu sene çok da fazla sayıda dinlemediğim üst düzey sludge albümlerinden biri. Türe uygun, çamur düzeyi kontrollü tutulmuş bir gitar tonu var ve kırçıllı vokallerin başrolde olduğu bir düzlemde gayet lezzetli bir müzik barındırıyor. Sludge metal yapısı itibarıyla yeni dünyalar keşfetmeye çok açık bir tür değil elbet. “Tek bir blues şarkısını seven tüm blues şarkılarını sever” düsturu kadar olmasa da sludge metal de içindeki muadil durumlara fazla takılmayan ve şarkı iskeletlerini ayrıştırma çabasını asgari düzeyde tutan bir tür. Ama işte bu bilindik anlayış içinden tek bir şeyi bile farklı yaptığınızda karşınızda sizi kendisine bağlayan bir şey bulabiliyorsunuz.

16’nın burada iyi yaptığı diğer bir şey de dikkat dağılmasına açık, genel olarak benzer sularda yüzmeye hazır bir tür içerisine yeterli varyasyonu sokmayı ve şarkılara farklı kimlikler katmayı başarabiliyor oluşları. Yukarıda klibi olan “Sadlands”in öne çıkan nakarat vokalleri ve empati hissi uyandıran kederi gibi çeşitli dramatik katkılarla pek çok şarkıda belirgin bir his uyandırmayı becermişler. Bazısında keder, bazısında öfke, bazısında da her ikisini buluşturan bilgece bir lezzet…

“Dream Squasher”a 7,5 notunu uygun görüyorum ama albümü bu nottan daha fazla, tahminen 8’lik sevdim. Sludge namına yıllardır duyduğumuz şeyleri üst düzey, iş bilir bir şekilde sunuyor ve yer yer önümüze attığı sürprizlerle de şaşırtıyor, kendini sevdiriyor. Eğer sludge metal seviyorsanız bence “Dream Squasher”a ayıracağınız 42 dakikaya kesinlikle değecektir. Eğer türe karşı pek bir ilginiz yoksa ama misal BLACK SABBATH’ı seviyorsanız, yazıda klibi olan “Sadlands” gibi çok sevebileceğiniz şarkıların da albümde bulunduğunu bilin. 16, kendi türü içerisinde biraz geri kalan bir grup ama genel olarak ortalamanın üstü bir grup ve bu albümde de bunu kanıtlıyorlar. Türü sevenler kaçırmasın.