Bir Ukraynalı, iki Norveçli, iki ABD’li ve bir de Yunan müzisyenden kurulu KHÔRA, yeni tanıştığım ve duyar duymaz incelemesini yazmak istediğim bir grup. Albümün varlığından haberdar olduğum anda, kapağın da cezbediciliğiyle hemen başlattım. “Aether” adlı intro bitip de ilk şarkı “Noceo” başladıktan sonra “tamamdır ben bu albümü dinliyorum ve inceliyorum” kararını vermem için 10 saniye yetti. 10. saniyede gitaristin yaptığı o pull off, bana KHÔRA’nın sürprizlerle dolu olacağını ilk andan hissettirmişti.

Öncelikle KHÔRA’ya dair ilk andan hissedilen bir EMPEROR havası var. Gerek vokallerin çatallı yapısı, gerek gitaristlerin Ihsahn/Samoth okulundan mezun olduklarını gösteren rif ve melodi yazımları KHÔRA’nın daha ilk andan ilgi çekici bir şeye bürünmesini sağlıyor. Grubun bir EMPEROR klonu olmadığını görmek içinse sıradaki “l’Annihilateur”ün başlaması yeterli. Bu şarkıdaki vokal karakteri, adeta tribute düzeyinde bir BORKNAGAR havası taşıyor. İlk üç BORKNAGAR albümüne koysan zerre sırıtmayacak bir yapısı olan bu girişin ardından KHÔRA yine EMPEROR’culuklarını olaya dâhil ediyor ve bunun üstüne binen ENSLAVED tatları da gelince ortaya cidden mükemmel bir birleşim çıkıyor.

Bu şekilde anlatınca KHÔRA’nın sağdan soldan çarpan çorba gibi bir grup olduğu izlenimi çıkabilir ancak gerçekten böyle değil. Adamlar adını andığım grupları belli ki seviyorlar, ancak genel anlamda kendi sound’larını oluşturmak için adımlar da atıyorlar. Grup elemanlarından bazılarını başka gruplardan da biliyoruz. KHÔRA’nın avangart tarafını anlamlı kılarcasına, bas gitarda DØDHEIMSGARD’dan E. Måløy yer alıyor. Dahası, son yılların en heyecan verici gruplarından WILDERUN’dan da iki eleman KHÔRA’nın orkestrasyon tarafıyla ilgileniyorlar. Bunların yanı sıra “Timaeus”da yine DØDHEIMSGARD’dan, FINNTROLL, MOONSORROW ve …AND OCEANS’dan müzisyenler de konuk olarak yer alıyorlar.

Grubun kurucusu olan Oleg I. adlı arkadaş AUTOKRATOR ve DAGOR DAGORATH gibi gruplarda davul çalmışlığı olan ve KHÔRA’nın da bestelerinden, şarkı sözlerinden, gitar, davul, klavye ve geri vokallerinden sorumlu bir insan. Dolayısıyla KHÔRA’yı Oleg’in evladı olarak görebiliriz. Diğer elemanların katkılarını görmezden gelmeyelim ancak belli ki Oleg bu müziği tek başına yaratmaya mazhar, yetenekli bir kardeşimiz. O yüzden tebriğin takdirin büyüğü ona gidiyor. “Timaeus”taki müzik black metal kimliği açısından adını andığım gruplara yakın dururken, progresif ve hatta avangart taraftan da yer yer ARCTURUS’a kayan bir “seni çılgın! :D”lık içeriyor. Avangart olsun diye avangart olmayan ve konsantrasyon bozmayan KHÔRA, gitar rifleri ile klavye ve orkestrasyonu gayet iyi içe içe sokmuş olmasıyla esas gücünü yansıtıyor. Albümde görülen çok net bir kaos var ve becerikli ellerde bu kaos tatlanıyor, tam kıvamında bir şeye dönüşüyor.

Bu kıvam sayesinde albüm avangart grupların zaman zaman yaşattığı “bana göre değil” olayından sıyrılıyor ve progresif bir yapıya bürünüyor. Elbet buradaki black metali beğenmeyen black metal sevdalıları da olacaktır ancak albümdeki şarkılar ciddi anlamda çok fazla farklı uca dokunuyorlar ve bu sayede bir şarkıda aradığını bulamayan biri bir diğerinde rahatça coşup dellenebilir. İlk şarkılardaki daha konvansiyonel yaklaşım albüm ilerledikçe biraz daha bulanık ve tekinsiz noktalara gidiyor. İntroyu saymazsak ilk iki şarkı ne kadar kolay alışılırsa, “Roe Too Noo (Flow Of The Mind)” ve “Sempiternal” da bir o kadar karambole kaçan anlar barındırıyor. Bu şarkılar albümün uyumsuzluk, tat kaçırma görevini üstlenerek KHÔRA’nın tam da kapağındaki gibi bir çok yönlülük sunmasını sağlıyorlar.

Daha birkaç gün önce keşfettiğim KHÔRA, ilk albümü “Timaeus” ile beni olumlu anlamda şaşırtmayı başardı. Eşsiz, benzersiz, akıl almaz olmayabilir ancak çok fazla zekice fikir barındırdığı da gerçek. İlk şarkı “Noceo”yu dinleyin, zaten ya size göre olmadığını anlarsınız ya da “oha lan bu neymiş” deyip dinlemeye devam edersiniz. Ben ikinci gruptanım.