Çeşitli kuşların çeşitli şeyler yaptığı yerler nedense metal dünyasının ilgisini çeken bir konsept. Önce IRON MAIDEN “Where Eagles Dare”le, yani “Kartalların cesaret edebildiği yer” ile çıktı karşımıza. Bu tabir William Shakespeare’in bir oyununda geçen ve “ayaklar baş olmuş” anlamına gelen “The World is grown so bad, that wrens make prey where eagles dare not perch” cümlesinden alınmıştı (“Dünya çok kötü bir hâl aldı, kartalların konmaya bile cesaret edemediği yerde çalıkuşları avlanıyor”).

Ardından bu kuşlar çeşitlendi. RIVERS OF NIHIL 2018’de “Where Owls Know My Name”i çıkardı. “Baykuşların adımı bildiği yer neresi acaba?” diye düşünmeye kalmadan şimdi de Hollandalı death/doom metal grubu GRACELESS’ın “Where Vultures Know Your Name”i ile karşı karşıyayız. “Akbabaların adını bildiği yer”… Muhtemeldir ki grup burada ölümün koz gezdiği, akbabaların leş peşinde koştuğu tekinsiz bir yere atıfta bulunuyor.

Hollanda’nın Leiden şehrinden bizleri selamlayan GRACELESS, ikinci albümü “Where Vultures Know Your Name”de orta tempolarda dolaşan, doom metalin hırıltılı karanlığıyla yüz göz olan bir death metal yapıyor. Grubu dinlerken yer yer BOLT THROWER ve ASPHYX tatları almamak mümkün değil ve bu da GRACELESS’ın nasıl pislik bir karakter sunduğunu tahmin etmek için yeterli bir referans.

Sözlerini bulamadığımdan albümdeki şarkıların neden bahsettiğini tam olarak bilmiyorum. Ne var ki grubun yaşadığı Leiden yakınlarında Brittenburg diye Roma döneminden kalma bir harabe var ve bu Brittenburg’un eski adı da albümdeki ilk şarkıya adını veren “Lugdunum Batavorum”. Kapaktaki heykellere, “Commander of Christ”ın adına ve “Nine Days of Mourning”deki “novena” vurgusuna bakıldığında, albümün Roma İmparatorluğu döneminde Hristiyanlara yapılan zulümle ilgili olabileceği sonucunu çıkarıyorum. Kapak demişken, albüm kapağından Rus çizer Alexander Tartsus sorumlu. Aynı şekilde yeni albümünü çıkarmaya hazırlanan diğer bir Hollandalı death metal grubu olan SINISTER’ın yeni albümü “Deformation of the Holy Realm”ın kapağından da kendisi sorumlu. İki kapak arasındaki yakınlık görür görmez dikkatimi çektiği için aklıma gelmişken bahsedeyim dedim.

Her ne ile ilgili olursa olsun, “Where Vultures Know Your Name”deki müzik her şeyiyle dinleyiciyi ezme ve sindirme amacı yaşıyor. Albümdeki pek çok yerde grubun kulağa daha hoş gelecek bir nota basmak varken inadına yarım nota yandan çaldığına ve albümün tatsızlığına tatsızlık kattığına şahit oluyoruz. Burada şeker gibi tatlı notalardan falan bahsetmiyorum; grup hâlihazırda kötücül karaktere sahip bir rifi daha da sevimsiz kılmak adına gamdan sapıp iyice meymenetsiz atmosferler yaratmayı seçmiş. Pek çok şarkıda grubun hemşerileri ASPHYX’e olan sevgilerini rahat biçimde görüyoruz. Başlarda dediğim gibi BOLT THROWER kimliği de hissediliyor, ancak gerek Martin Van Drunen’e göz kırpan böğürtülü vokal gerek gitar tonu gerek de rif anlayışı neticesinde GRACELESS’ın ASPHYX’le olan uzak akrabalığı fırsat buldukça gün yüzüne çıkıyor. Gitarist arkadaşlar belli ki başta “The Rack” olmak üzere ASPHYX hayvanlığını yaratan yapı taşlarından gitarist Eric Daniels’ın rif yazma ve beste anlayışından hakkını verir düzeyde etkilenmişler.

“Where Vultures Know Your Name” başta ASPHYX özlemi çekenler olmak üzere death metalini doom metal balçığına bulanmış şekilde sevenlerin epey beğeneceği; kükreye kükreye deşen, acımadan topuğuyla ezen bir albüm. Bu tür şeyler sizi uykunuzda ıslatıyorsa, orta tempo kırçıllı rif ve derinden gelen tok böğürtüler duyunca soluğu duşta alıyorsanız, GRACELESS sizi epey bir meşgul edecektir.