Oğuz Sel

Bazı kokuların, anılarınızı size hatırlatmasıyla ilgili tecrübeler yaşamışsınızdır muhakkak. Kırtasiyede satılan bir kokulu silgi, sizi ilkokul sıralarına götürmüş, belki bidonda belki şişede satılan ama onlarca yıldır aynı şekilde imal edildiği için yine aynı şekilde kokan bir kolonya, size anneanne evi yolculuğu yaptırmış olabilir. Peki, daha yeni tanıştığınız, içerdiği şarkıları ilk defa işittiğiniz bir albümün sizi birdenbire yıllar öncesine taşımasına ne demeli, bunu nasıl açıklamalı?

Finlandiya’nın metal dünyasına katkılarını saymakla bitiremeyiz şüphesiz ve 2020’li yıllara geldiğimizde ülkenin olanca gücüyle katkı sunduğuna şahitlik ediyoruz. Emperor, Moonsorrow, Summoning gibi dev isimlerden ilham aldığını açıkça ifade eden ve ne zamandan bu yana faaliyette olduğunu bilemesek de 2018’de bir EP, bu yılın başında da ilk uzunçalarını çıkaran Marrasmieli’nin Finlandiya’nın elini güçlendirdiğini ve bundan böyle güçlü tutacağından şüphem yok.

Folk etkilenimli black metal yapan grup, birbirinden yetenekli üç genç müzisyenden oluşuyor. Fakat grubun beyni konumundaki kişi, anladığım kadarıyla farklı enstrümanları kullanma becerilerine sahip olan, aynı zamanda oluşumun vokallerini de üstlenen Nattvind takma isimli arkadaş. Bunu biraz sonra açacağım. Grubun albüm özelindeki sound’u ve ürettiği rifler/melodiler, zaman zaman buralarda yazdığım gibi hem tanıdık hem de yepyeni. Bu nedenle albümü açıp giriş minvalindeki kısa enstrümantal parça sonrasında, kendimi; takaslarla edindiğim mp3 arşivi arasından keşfettiğim ve tüylerimi diken diken eden albümleri bir klasöre toplayıp, 100’lük boş CD’ler arasında müzik CD’si hazırlamaya çalıştığım, bilmem kaç yıl öncesinde gibi hissettim. Bu hissi tarif etmem çok güç gerçekten, “Anlayamazsınız :’(” desem yeridir yani.

Lafı hiç dolandırmayayım; bu herifler çok ama çok tutkulu bir şekilde müzik yapıyorlar ve anladığım kadarıyla kendilerini, albümün çok iyi olması noktasında benzerine az rastlanır şekilde motive etmişler, şarkılarını da bu motivasyonla kurgulamışlar, kaydetmişler. Black metalin dinleyeni alevlendiren yönünü başarıyla ele alıp uygulayan, bunu folk elementleriyle de destekleyen hatta Falkenbach, Mithotyn, Windir gibi başka dev gruplardan da izler taşıyan şarkılarıyla dinleyiciyi coşturmayı başaran Marrasmieli, dinleyeni yalnızca şarkı kurgularıyla değil, çok ama çok başarılı enstrüman, bilhassa davul kullanımıyla da mest etmeyi biliyor.

Az önce belirttiğim üzere farklı enstrümanlar kullanabilen vokalist Nattvind, sanki bu dünyaya davul çalmak için gelmiş birisi gibi. Bu kadar varyasyonlu, bu denli dinamik, bu derece yerinde duramayan davullara denk gelmek, en azından black metal cephesinde her zaman mümkün değil. Kısa süre önce üzerine bir şeyler karaladığım Absu albümü “Tara”daki gibi bir iki saniye arasına çok ilginç ataklar, geçişler sıkıştırabilen Nattvind, tekrar eden riflerin ve melodilerin, şarkıları muhtemel bir tekdüzeliğe sürüklememesi için ritim değişimlerine gidiyor ve ritimler arası geçişleri o kadar iyi yapıyor ki… Evet tahmin ettiniz, şarkıyı bırakıp davullara odaklanmanız kaçınılmaz oluyor ve bu nedenle aynı şarkının belirli bölümlerini sarıp sarıp tekrar dinlemeniz icap ediyor.

Davullardaki çılgınlık bir kenara, şarkıların sürükleyiciliğini artıran gitardan ve etkin klavye kullanımından bahsetmemek olmaz. Parçaların birden fazla gitariste göre yazıldığını açık eden bir dolu noktaya denk gelmeniz mümkün fakat grupta tek bir gitarist var. Çoklu kayıtla harikulade bir sonuç elde etmişler; akustik gitar dolguları, rifi yürüten ana gitarın arkasında usulca solo atan bir diğer elektro gitar, albümün dopdolu hâle gelmesini sağlamış. Klavyeler ise çoğu parçanın seyrini belirleyen noktada. Hem ses seçimi hem de süslemelerden uzak icra yöntemi, klavyelerin rahatsız edicilikten uzak olmasını mümkün kılmış ki bu durum, böylesi yapımlarda klavyelerden hoşlanmayan müzikseverlerin bile albüme ısınmasını sağlayabilir. Nattvind’in vokallerine de fazla diyecek bir söz yok; alabildiğine yırtıcı ve müziğin dinamizmiyle kol kola girebilecek nitelikte bir vokal yapmış.

Hiç hesapta yokken karşıma çıkan “Between Land and Sky” ilk şarkılarındaki vuruculuğunu, son esere kadar devam ettiremese de -ki bu bilinçli bir karardır büyük ihtimalle- bu durum, albümün başarısına hiçbir suretle gölge düşürmüyor. Siz de Marrasmieli ile tanışmak isterseniz ve bu yılın, şimdiye dek işittiğim en deli dolu black metal parçalarından “Embrace the Eternal” ve “The Ardent Passage”ı dinlemek isterseniz, “Between Land and Sky”a zaman ayırın derim.