Dünyanın her yerinde olduğu gibi Orta Avrupa’da da kadim bir folklor, yerel motif, halk hikâyesi bolluğu var. Bu yeri geliyor yaramazlık yapan çocukları korkutmak için anlatılan masallar şeklinde karşımıza çıkıyor yeri geliyor insanların geceleri hayvan postlarına bürünüp ortalıkta koşturması ve çevredekileri korkutması şeklinde vücut buluyor. Geçmişin karanlığından ve belirsizliğin verdiği korkudan beslenen tüm bu anlatılar, deyişler, halk şarkıları da yine bu coğrafyadan çıkan müzisyenlerin müziklerinde kendilerine öyle ya da böyle yer buluyorlar.

Bugün konuk ettiğimiz Slovak grup MALOKARPATAN, black metal ve heavy metali bir potada eriterek bunu yerel motifler eşliğinde sunan bir oluşum. “Küçük Karpatlar” anlamına gelen adları, Karpatlar’ın Slovakya tarafında bulunan dağlık bir bölgeyi ifade ediyor ve grup bu doğa referansı ve folk etkili kimliğiyle Slovak kültürünün karanlıklarını, batıl inançlarla dolu korku hikâyelerini gün yüzüne çıkarmayı amaçlıyor.

Black metal ve heavy metal dendiğinde aklınıza direkt kelime anlamıyla black metal ve yine kelime anlamıyla heavy metal gelebilir. Lakin MALOKARPATAN özelinde bu iki tür tamamen iç içe geçmiş durumda. Grup elbette ki yer yer cehennem gibi black metal, yer yer de şıkır şıkır heavy metal gibi duyulmuyor. Bunun yerine ortada karanlık ama bir o kadar da renkli bir müzik var.

Burada MOTÖRHEAD’in hırpaniliğini de düşünebilirsiniz, yerel unsurların daha bir arttığı yerlerde doksanlardaki MITHOTYN yerelliğini de. Slovak müziğine hâkim olmadığımdan grubun çaldığı melodiler yerel bazı eserlere referans niteliğinde mi bilmiyorum, ancak genel yapı itibarıyla ortada dolu dolu bir müzik olduğu açık.

“Krupinské Ohne”yi dinlerken sizi bekleyen şeyler arasında doksanlardan fırlamış gibi duran hafif özensiz, çiğ bir prodüksiyon, büyük oranda lineer şarkı yapıları ama bir o kadar da dolu besteler var. Grup öyle kuzeyli bir black metal karakteri taşımıyor ve olayın bu kısmını sadece karanlık yaratmak için kullanıyor. Bunun haricinde şarkılarda blues gamlarıyla çalınan sololar, seksenlerin speed metal ve birinci dalga black metal gruplarından alınan ilhamlarla şekillenen hırpani bir hava ve çivili bilekliklerle icra edilen bir heavy metal duymak mümkün.

Grup olayın vokal kısmını sert tutarak (ve bol ekolu) MALOKARPATAN’ın çirkin tarafını son derece lezzetli şekilde verirken, aralara giren uğursuz fikirlerle yer yer adrenalini alınmış WATAIN denebilecek dellenmeler de göze çarpıyor. Ancak grup karakteristik yapısını işte tam da bu dellenmeleri kırdığı yerel tatlarıyla kazanıyor. “Krupinské Ohne”yi dinlerken gerek aralara giren tuhaf klavyeler gerekse akustik gitar veya üflemelilerle kendinizi Balkanlara özgü karanlık bir köy masalının içinde buluyorsunuz. Bu masalda anlatılanları Slovakça sözlerden ötürü anlamıyorum, ancak kaçırılan çocuklardan, dağlardan inip köye bela getiren ruhlardan falan bahsettiğine iddiaya girebilirim.

Bunların hepsi bir araya gelince MALOKARPATAN’ın bu sıkıntılı ama bir o kadar da canlı formülü her şekilde kendini dinletiyor ve adamların kliplerinden, fotoğraflarından görülen genel havaları da düşünüldüğünde MALOKARPATAN öyle ya da böyle sevilesi bir şeye dönüşüyor.