Oğuz Sel

Gözlerimize, kapkara birer güneşlik indirmek yerine, her şeyi sepya tonlarda görmemizi sağlayacak tüller indiren Grift, dark folk tadındaki son EP’si “Vilsna andars boning”in ardından “Budet” ile tekrar eski formuna dönüyor.

Grift’ten alışık olduğumuz iç burkan müzikal unsurların tamamının bulunduğu yapım, konuşmaya başlamadan evvel kılığını kıyafetini düzenleyip hazırlıklarından emin olduktan sonra söze, dikkatle seçtiği acı kelimeleri kullanarak giren, ciddi bir konuşmacıyı andıran “Barn av ingenmansland” ile start veriyor. Dinleyici için iki dakikalık duygu durum alıştırması niteliğindeki girişin ardından başlayan ana rifin, Grift’in, dolayısıyla Erik Gärdefors’un bize dinlettiği en sarsıcı eserlerden birinin iskeletini oluşturduğunu söyleyebilirim.

Bilinçli seçilmiş gitar tonunun, notalar karşısındaki cılızlığının yarattığı mahzunluğu iliklerinize kadar hissetmenizi mümkün kılan eser, hakikaten dinlemeye değer. “Budet” en az açılışı yapan şarkı kadar iyi bir parça olan “Skimmertid” ile dinleyicilerin elinden tutup onları, uçsuz bucaksız bozkırlarda, kendileriyle ve iç dünyalarıyla yüzleşmeye, derin derin tefekkür etmeye davet ediyor.

“Budet”, dinginliğin içinden yükselen bir haykırışı andıran parçalar içerse de “Väckelsebygd” gibi atmosferik formda, metal enstrümanlarını içermeyen sakin ama epey uzun bir parçayı da kolundan tutup önümüze bırakıyor. Bu parçanın yapısal açıdan benzerini “Arvet” albümündeki “Morgon på Strömsholm” ile görmüştük. Belki gelen geri bildirimlerden hareketle o ayarda bir şey hazırlayıp sunmak istemiştir Erik fakat ben açıkçası albümün kendi akışı içinde bahse konu parçayı, yapımın genel sürükleyiciliğini baltalayan bir eser olarak değerlendiriyorum. Süresi bu denli, uzun olmasa kabul edilebilir bulabilirdim ama özellikle öylesi bir havaya girmediyseniz ve albümü, seyahatte ya da bilgisayar karşısında dinliyorsanız, genel hatlarıyla tekdüze ilerleyen, 10 dakika süreli durağan bir eser karşısında sabırlı davranamayabilirsiniz.

Şarkıları dinlerken eserlerdeki sözlere bakma gereksinimi duydum ki biliyorsunuz, liriklere genelde önem vermiyor, işin yalnızca müzik cephesine odaklanmaya gayret ediyorum uzun süredir. Online çeviri hizmetlerine liriklerin çevirisini yaptırdığımda dikkatimi çeken bazı ifadeler oldu. Bunlardan biri “umudun umutsuzluğu” idi. Umutsuzluk konusunda ne denli samimi olduğunu, yaratımlarından hareketle bizlere zaten defaatle kanıtlayan Erik’in diğer bahis açtığı mesele ise “unutulmak/unutkanlık”.

Çok da güzel olmayan an ve anılardan hareketle hazırlandığını düşündüğüm ancak çok güzel anlar barındıran “Budet”, Grift’in en iyi albümü olmaktan uzak. Bir de çok fazla albüm dinlemenin yan tesiri olarak yapımdaki bazı parçalarda yer alan melodileri, bazı başka gruplarda işittiğim melodilere de benzetmeden duramadım. Bu durum da yapım hakkındaki pozitif fikirlerimi törpüleyen bir unsur oluyor maalesef.

Yine de “Budet” dinlemeye, vakit ayırmaya -10 dakikalık parçayı hariç tutuyorum- değer bir eser, bunda şüphe yok.