2017’de çıkan ilk ENSNARED albümü “Dysangelium” için yazdığım övgü dolu incelemenin 0 (yazıyla, sıfır) yorum almasına şaşırdığımı hatırlıyorum. Grup epey sağlam, karakteristik bir death metal yapıyordu ve türün farklı özelliklerini eski usul bir anlayışla yansıtıyordu. Öyle ki, büyük insan Fenriz albümü çok net bir ifadeyle “2017′nin en iyi death metal albümü” olarak nitelendirmişti.

“İnsan Irkının Düşmanı” anlamına gelen “Inimicus Generis Humani”ye baktığımızda grubun ilk albümdeki insanı hapseden aşırı tehditkâr ve cüretkâr death metal saldırısını yeniden benimsediğini görüyoruz. Aceleden geberen, çirkin olacağım diye kendini şaşıran bu anlayış, bir yandan da özünde çok dengeli ve bilinçli bir yapı barındırıyor.

Mükemmele yakın ilk albümün ardından grubun ne ilk albümün devamını yapma ne de bambaşka kapılar açma niyeti olduğunu görmek zor değil. MORBID ANGEL’ın kadim zamanlarının tekinsiz balçıksılığı, ANGELCORPSE’un cehennem alevleri, Alman VENENUM’u anımsatan ezici orta tempo taramalar ENSNARED’in cephaneliğinin büyük kısmını oluşturuyor.

Bunun yanı sıra, grup yeri geldiğinde avangart ve hatta progresife yakın olaylara girmekten de çekinmiyor. İcra zorluğundan ziyade şarkı trafiklerinde görülen bu dokunuşlar, “Interlude I”da gördüğümüz üzere güvensiz bir sakinlik ve monotonluk olarak da karşımıza çıkabiliyorlar. Kirli tonların albüme ne kadar iyi uyduğunu söylememe zaten gerek yok; böylesi okült havalı, kısmen karambol özellikli bir death metali bu etkide sunmak için bundan daha uygun gitar ve davul tonları düşünemiyorum.

Adı gibi dinleyiciyi tuzağa düşürmeyi planlayan ENSNARED özellikle bu ağır, enstrümantal ağırlıklı şarkılarda resmen debelenen avına ağır ağır yaklaşan bir örümcek kisvesine bürünüyor ve dinleyiciye “buradan kaçış yok” hissini vermeyi başarıyor. Tıpkı palindrom grup logosunda olduğu gibi, ENSNARED’in müziği de alttan girip üstten çıkarken de dümdüz yardırırken de aynı tutarlılığı ve konsantrasyonu koruyor.

Albümün ortak yayıncısı Dark Descent bildiğimiz gibi son 10 yıldır bu tarz boğucu, çirkin death metale büyük katkı yaptı ve pek çok eski kafalı yeni grubun parlamasını sağladı. Bence İsveçli ENSNARED bu grupların en kalitelilerinden biri ve “Inimicus Generis Humani” de bunu dosta düşmana kanıtlamak için elinden gelen her şeyi yapıyor.

Türün bu alt türünün karakteristik özellikleri, neye önem verdiği ve neyi amaçladığı bilindiğinden, ENSNARED’in bu bağlamda herhangi bir eksi şeye imza atmadığını ve epey zor bir şey olan “Dysangelium”u aşma noktasında başarılı olduğunu düşünüyorum. O albümün incelemesinde sıfır yorum var, artık bu ikinci albümde yorum yapmasanız bile bu cevheri kaçırmayın diye üstüne basa basa vurguluyorum.

ENSNARED, Fenriz’in “2017’nin en iyi death metal albümü” diye övdüğü ilk albümüyle dehşet bir başlangıç yapmıştı, “Inimicus Generis Humani”de de 2020’nin en iyi death metal albümlerinden biriyle yolculuklarına devam ediyorlar, ördükleri ağın merkezindeki avlarına doğru emin adımlarla ilerliyorlar.