Tarlası yanan çileli şeytan; can almaya gelen genç ölüm meleği ve ölür gibi olan çıplak abi; içine cin girmiş çıplak hamile kadın; Afrikalı şaman büyücüler ve ölüm; içinden lav akan taşlaşmış cesetli fosilli küp…

SVART CROWN’ın şu ana kadar çıkan albümlerinin kapaklarında yer alan şeyleri sırasıyla saydım. Görüldüğü üzere “Wolves Among the Ashes” özelinde şu ana kadarki en soyut kapaklı albümleriyle karşı karşıyayız. Kapağa ve albüme ilham veren şeylerden biri, grubun esas adamı JB Le Bail’in videolarını ve fotoğraflarını görerek çok etkilendiği, Türkmenistan’da bulunan Darvaza, yani Cehennem Kapısı adlı ateş çukuru. 40 yıldır durmaksızın yanan ve cehenneme açılan kapı olarak görülen bu meşhur yer, “Wolves Among the Ashes”ın konsepti için de ilham kaynağı olmuş.

Yeryüzündeki felâketlerden dem vuran albümdeki kimi şarkıların bahsettiği bazı olaylar; şarkılar ve sözler yazıldıktan sonra gerçekleşerek grubu şaşırtmış. Misal adını Greenpeace kurucularından birinin türettiği bir kelime ola “Thermageddon”dan alan şarkıda bahsedilen devasa yangınlar, bildiğimiz gibi yakın zamanda ABD’yi ve özellikle Avustralya’yı gerçek anlamda cehenneme çevirdi.

Death metal ve black metali çok homojen bir kapta karıştıran ve ortaya eli yüzü düzgün bir şey çıkaran SVART CROWN, “Wolves Among the Ashes”da bu meziyetlerini itinayla sergiliyor diyerek başlayalım. Grubun genel itibarıyla öyle fazla çürümüş, zehirli, kaotik sularda yüzdüğünü söylemek zor. SVART CROWN işini temiz hallediyor, prodüksiyonundan görselliğine jilet gibi bir materyal sunuyor.

Bu durum atmosferi olumsuz etkiliyor mu, tartışılır. Sonuçta ortada insanı geren, kanının çekilmesini sağlayan tedirgin edici bir müzik yok. Bu açıdan bakarsanız SVART CROWN’ı black/death metal açısından biraz, hatta fazlasıyla steril bulabilirsiniz. Adamlar “Down to Nowhere” gibi clean vokalli karamsar şarkılarda yapmaktan geri durmayacak kadar kendilerini serbest bırakmışlar.

Sound ve müzikal karakter olarak SVART CROWN’ın çeşitli sivriliklerini törpülediği ve daha kolay ısınılır bir müziğe kaydığı ortada. Bunu makul görüyorum, zira adamların daha geniş kitleye yayılmak adına biraz daha steril bir kimliğe bürünmeleri, bunca albümün ve geçen yılların ardından mantıklı. Ne var ki bu tür kararlar özellikle prodüksiyon anlamında sıkıntılı sonuçlar doğurabiliyor ve sound’u yumuşatırken ortaya mekanik, soğuk, suni bir şey çıkabiliyor. Bu tür durumlarda grubun yumuşamasından çok duygusunu yitirmiş oluşu bir dinleyici olarak tadımı kaçırabiliyor. Neyse ki SVART CROWN bu virajı doğru şekilde almış ve karakterini yitirmeden sound’unda bir rafineleşmeye gitmiş. Vahşet dozu azalmış ama ruh kaybolmamış.

Bunun sonucunda da ortaya gayet eli yüzü düzgün bir iş çıkmış. Black ve death metal deyince genelde insanın aklına çirkinlikten, şiddetten, terörden geçilmeyen bir müzik geliyor ama SVART CROWN bir şekilde her şeyi dozunda yapıp başarılı şarkılardan oluşan bir bütün sunmayı başarmış. Bunu da elbette ki bu zamana kadarki tecrübelerine borçlular.

“Wolves Among the Ashes”ı dinlerken SVART CROWN’ın önceki albümlerinin izlerini görüyorum, üstüne bir de bilen adamın katabileceği fikirlerle eklenen yenilikler gelince albüm hem eski SVART CROWN dinleyicileri hem de grupla ilk kez “Wolves Among the Ashes” sayesinde tanışanlar için gayet ödüllendirici bir şeye dönüşüyor.

Ben “Wolves Among the Ashes”ı “Abreaction”dan daha çok sevdim. Belki işlenen temalardan dolayı, belki de grubun tecrübesini bu albümde daha net hissettiğim için. Her halükârda kazançlı çıkıyorum. Siz de zamansal yatırımınızı doğru yapın ve “Wolves Among the Ashes”a bir 40 dakikanızı ayırın.