Ece Çetinel

Eserleri arasında 5-10 yıl gibi uzun süreler bulunan ve ilk albümleri ortalama üstü olup pek ses getirmemiş bazı underground gruplar, o üstü tozlanmış ilk eserleri sonrası tekrar ortaya koydukları iyi işlerle güven yaratıp, gelecek namına beklentiyi iyice yükseltebiliyorlar.

1997 tarihli demolarından tam 17 yıl sonra Panselinos (tam ay) anlamına gelen ilk albümünü çıkaran Empire of the Moon, bu sefer de 6 yıl sessizliğe büründükten sonra 2. albümleri için (ay tutulması) kolları sıvamış. Aralarda bu kadar uzun süre olmasının sebebi olarak grup elemanlarının üyesi oldukları diğer projelerle vakit geçirdiklerini düşünmekle beraber, grubun sesi çıkmadığı zaman diliminde de ‘’Çok ara verdik, dur bir şeyler yapalım.’’ kafasında olmadıklarını söyleyebilirim. Zira ilk albümü geçtiğini düşündüğüm Ekleipsis’in (İng. Eclipse); piyasaya dönmüş olmak için değil de tam vaktinde hazırlanmış, derli toplu bir albüm olduğu fikrindeyim.

Black metal sahasının vurdulu kırdılı değil de ağırbaşlı, melodik seyreden kanadında forma giyen Empire of the Moon albümde yarattığı karanlık hava bakımından akranı Nocternity’e de benzemekte. Aklınıza bayık bir şey gelmesin; grup yeterli yırtıcılığı sağlarken insanı yormayan, akıcı bir işitsel deneyim sunuyor. Tekrara düşen bazı kısımlar olsa da yerinde klavye kullanımıyla yaratılan mistik ve ihtişamlı atmosfer, lead gitarın öne çıktığı melodik/yavaş kısımlar ve Dissection’a göz kırpılan anlarla hem 90’lar başı Yunan, hem de kuzey formüllerinin çok temiz şekilde kombine edildiği bir albüm Eclipse.

“Imperium Tridentis”in defalarca dinlediğim halde doyamadığım 3.17-3.38 arasındaki kısım, az önce bahsettiğim black metalde Yunan ekolünün melodik yaklaşımına en güzel örneği teşkil ederken; diğer favorim olan 5. parça ‘‘III. Descending’’ ise başından itibaren gittikçe yükselip inişe geçen temposu, görkemli ve karanlık synth’leriyle grubun yapım boyunca agresifliği ekarte etmeden dengeli bir şekilde atmosferik çizgide ilerlediğini temsil ediyor adeta. Orta bölümünde harika bir melankolik aranın verildiği son şarkının bitiminde yer alan Gregorian ilahisi Deum Verum ise bütün bu mistik havayı perçinliyor, albümü zifiri karanlık bir ortamda yakılan mumlar eşliğinde dinleme dürtüsü yaratarak yapımı oldukça asil bir şekilde sonlandırıyor.

Grubun ve albümlerinin adlarından görülebileceği üzere, Empire of the Moon tematik olarak astronomi, okültizm gibi kanallardan beslenmekte. Daha albüm kapağından başlayan ay tutulması konsepti, şarkı adları ve içeriklerinde de devam ediyor ve parçalar olayın aşamalarını betimleyen bir sırada diziliyorlar. “Imperium Tridentis” tutulmayı oluşturan 3 cismi, ‘’Two Queens Appear’’ Ay ve Güneş’i, ‘’Descending’’ ise olayın kendisini sembolize etmekte.

Eclipse, mevsimin sertliğini hissettirmeye başladığı şu döneme hayli yakışan ve Güneş ışıklarıyla anlaşmasının pek mümkün olmadığını düşündüğüm tam bir kış gecesi albümü. Grubun bundan sonra arayı bu kadar açmamasını temenni ediyor ve sizi yapımla baş başa bırakıyorum.