Kadrosunda bir Türk, bir Endonezyalı, üç de Avustralyalı barındıran ve adını Rocky’deki meşhur sahneden alan Sidneyli hardcore/metalcore grubu ADRIAAAN ilk albümü “There Will Be No Rest“le birlikteyiz bugün. Grubun ritim gitaristi Özgür ile daha önceye dayanan bir iletişimimiz vardı. Kendisi artık faaliyette olmayan İLLET’te çalıyordu ve 7 yıl önce grupla bir röportaj yapmıştık.

Özgür sonradan Avustralya’ya taşınmış, çevre edinmiş ve grup bile kurmuş. İşte şu anda o gruptan, yani ADRIAAAN’dan bahsedeceğiz. 2012’de kurulan grup kendi ismini taşıyan EP’yle yola koyuluyor ve aradan geçen yılların ve bazı kadro değişikliklerinin ardından “There Will Be No Rest” adlı albümünü kısa zaman önce piyasaya sürüyor.

Özgür’ün bana ulaşmasının ardından gruba dair kafamda beliren belki de yegâne şey grubun eğlenceli bir şeyler yapmayı amaçlıyor olmasıydı. Her ne kadar karanlık ve ekstrem taraflarına epey aşina olsak da Avustralya’nın genel bir rahatlığı elbette ki vardı ve ismini mizahi bir referanstan alan ADRIAAAN’ın da öyle kasıntı bir müzik yapmadığı ortadaydı.

Şahsen metalde laubaliliğe pek prim vermediğimden ve şakalı gülmeceli metal sevmediğimden başta beni neyin beklediğini bilmiyor, açıkçası biraz da tedirginlik hissediyordum. Ya grup komple geyiğe bağlamış goygoy metali yapıyorsa? Pizza thrash’e bile dayanamayan bünyem bu tür bir “biz albümü yaparken çok eğlendik” yavşaklığına dayanabilir miydi?

Tüm endişelerimin yerle bir olması için albümün açılışını yapan “Futures”ın ilk 10 saniyesi yetti. Aynen; 10 saniyede ADRIAAAN beni rahatlatmayı, ferahlatmayı, hatta memnun etmeyi başarmıştı. Karakterini Göteborg sound’undan alan bir rif anlayışıyla yoğrulan bir metalcore kimliği, hardcore’dan beslenen ve ne aşırı ciddi ne aşırı şen şakrak bir yaklaşımla ADRIAAAN bayağı bayağı metal yapıyordu. Chug’sa chug, böğürmeyse böğürme; taş gibi rifler, iyi bir vokal performansı ve hepsini anlamlı kılan akılda kalıcı besteler.

ADRIAAAN’a dair esas konu, grubun kendi ifadesiyle “çıkacak sonuç ne olursa olsun, sert olsun” düsturunu benimsemiş olmaları. Metalcore şemsiyesi altında sunulan bu anlayış grubun iddialı bir şey sunmasının da altını dolduran başlıca faktör. Evet, ADRIAAAN adını Rocky’den alıyor ve mizahi bir havası var, ancak grubun müziği konusunda gayet ciddi olduğu da ortada.

“Futures”da gördüğümüz gibi yeri geldiğinde yırtıcı olmayı, “No Conequence”ta olduğu gibi gerektiğinde damar notalara basmayı ve albümün çeşitli yerlerinde karşımıza çıktığı üzere fırsat bulduğunda progresif dokunuşlarda bulunmayı ya da blues gamlı sololarla tebessüm ettirmeyi başarıyorlar. Tüm bunları yaparken elbette ki akla bazı başka grupları getirdikleri oluyor. Misal genel yapı itibarıyla PARKWAY DRIVE’ı anımsatan özellikleri mevcut. Lakin aynı ülkeden çıktıkları büyük grubun izinden giderek ekmek yeme gibi bir çabaları da yok. Sound’larında Down Under’dan çıkmış olmalarının verdiği bir cazgırlık da var ABD’li türdaşlarının yansıttığı bir kendine güven de. Aynı şekilde 3 farklı milletten geliyor oluşlarının verdiği tuhaf bir özgünlüğün göze çarptığını da söyleyebiliriz.

Sadede gelmeye yaklaşırken, ADRIAAAN’ı da “There Will Be No Rest”i de beğendiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. Grup ne yaptığını biliyor ve karşısına çıkan fırsatları iyi değerlendirdiği takdirde yolunun açık olmaması için de bir sebep yok. Elbette ki benzer türde müzik yapan zibilyon tane grup var, bu yüzden de rekabetin çetin olduğu bir kulvardalar. Ama şu ilk albüm özelinde bakınca üzerlerine düşeni yapıyorlar mı, bence kesinlikle yapıyorlar.

“There Will Be No Rest” metalcore, hardcore ve metalin gayet gaz ve insanı yükselten bir formda sunulması fikrini çekici bulan herkesin göz atması gereken bir ilk albüm. Rocky’nin bu çığlığına siz de kulak verin.