Birbirinden çirkin iki bileşenin bir araya geldiği bir EP’den kucak dolusu sevgiler. Death metale yakın duran leş thrash’in kalelerinden Şili’den çıkan nefis grup RIPPER ve tüm kötülüklerin eniştesi Dark Descent Records’ın alt şirketi Unspeakable Axe, bir diğer kötülük senfonisi için daha bir aradalar.

Şili’yi XUL OV KVLTEN, DEVENEROR, DEAD MOON TEMPLE, HYPNOSINOSIS, UNAUSSPRECHLICHEN KULTEN gibi underground black ve death metal gruplarıyla tanısak da ülkenin thrash metalin şerefsiz tarafına sunduğu kaliteli gruplar da gözden kaçırılacak gibi değil. Unspeakable Axe’i ise RIPPER haricinde son dönemde taş gibi albümler yapan ZEALTORY, VOIDSPAWN, NUCLEUS gibi yaratıcı gruplardan tanıyoruz.

Son albümleri “Experiment of Existence” mükemmelliğinin üstüne 3 yıldır beklemedeydim ve yeni albümle olmasa da 5 şarkılık 20 dakikalık bir EP’yle neyse ki döndüler. RIPPER gerçekten de çok paçoz bir thrash metal/death metal kırması yapıyor. Şarkılar doksanların ilk yarısı kafasıyla yazılmış ve prodüksiyon konusundaki çeşitli tercihler sayesinde son derece organik ve otantik bir şekilde sunuluyorlar.

Etkilenim olarak DEATH, POSSESSED, SADUS, DARK ANGEL gibi isimleri sayabileceğimiz RIPPER müziğinde çok yırtıcı, böğürtülü bir vokal, yaratıcı rifler ve çoğu zaman hepsinin önüne geçen löngür löngür, sarmısaklı işkembe çorbası gibi bir bas var. Ne ilginçtir ki grup daha birkaç hafta önce çıkan bu EP’nin ardından gitaristi ve basçısıyla yollarını ayırdı. Bu tatsız bir durum, zira grup yeni albüm için yazı sürecine oturduğunda “Experiment of Existence”ın yazım kadrosunun sac ayakları grupta olmayacak. Bu durum RIPPER sound’unu nereye taşır, birlikte göreceğiz.

“Sensory Stagnation” EP’sinde RIPPER’ın alışıldık sound’unu aşağı yukarı aynı şekilde görüyoruz, ancak ben albümdeki daha uğursuz, lanetli havayı EP’deki nispeten canlı kayda tercih ederim. O albümdeki şarkılar, bas gitarın daha da kükreyen karakteri sayesinde iyicene zehirli, iyicene kötücül bir yapıya sahipti. Umarım, tahminen birkaç sene sonra çıkacak yeni albümde de o boğucu havaya geri dönerler.

Bu prodüksiyon konusu dışında -ki onda da olumsuz bir şeyden bahsetmiyorum, çok kişisel bir zevkten söz ediyorum- EP RIPPER adına yine başarılı şarkılar içeriyor. Sadece 20 dakikaya sıkıştırılan bunca vahşet, bunca böğürtü, rif, çılgın davul ve elbette ki bas gitar için RIPPER her türlü desteklenmeli, sevilip sayılmalı, gadası alınmalı.

Bence bu EP’yi dinleyin, çünkü adamlar Şili’nin son 5-10 yıldaki leş thrash/death metal bayrağını en yükseklerde dalgalandırıyorlar. EP’yi severseniz albümlerine de mutlaka bakın, DEATH karakteriyle yapılmış thrash metalin tadına varın.