Başka bir grubun adının incelenmekte olan grubun adından daha fazla geçtiği albüm incelemelerini bilirsiniz. Grup o diğer gruptan öylesine etkilenmiştir ki her şeylerini o diğer grubu referans göstererek değerlendirmek durumunda kalırsınız. Bunu aşıp mevzubahis grubu tek başına irdelemeye çalışırsınız ama olmaz, yapamazsınız. Eliniz hep o diğer gruba gider.

NOCTAMBULIST ve “Atmospheres of Desolation” özelinde bu referans grubun adını hiç söylemeden size tahmin ettirmeye çalışacağım. İki grup arasındaki benzerlikler o kadar fazla ki yazıyı bir “o referans grubun adını söylememe challenge” olarak tasarlayacağım. Çünkü aksi takdirde olay “Atmospheres of Desolation”ı anlatmaktansa o diğer grubu övmeye dönüşecek.

Evet, NOCTAMBULIST çok karakteristik sound’u olan bir gruba fazlasıyla benziyor. Atonal rif paternlerini çok sık kullanan bu grup, kariyeri boyunca alışıldık nota bileşimlerinden kaçınan, ilham aldığı daha eski grupların yarattığı kaosun bile üstüne koyarak çok kendine özgü bir kimlik oluşturan bir grup.

ABD’li black/death metal grubu NOCTAMBULIST’in ilk albümü olan “Atmospheres of Desolation” aslına bakarsanız olayın black metal tarafını karanlık atmosferiyle sağlarken, müziğin temeli ve dallanıp budaklanması death metal ve teknik death metal üzerinden gerçekleşiyor. Bu teknik death metalden kastım elbette ki THEORY IN PRACTICE, OBSCURA türü bir TDM değil. Grup gitarları gerçekten çok etkin, yer yer brutal death metale yakın duracak şekilde kullanıyor ve bunu da örneğin bir DEVOURING STAR karambolüyle yaparak olayın yoğunluğunu, eziciliğini artırıyor.

Bunun yanında NOCTAMBULIST’in o referans gruba kıyasla biraz daha çift yönlü bir vokal kullanımı var. DESPISED ICON’ın ikili vokal saldırısı kadar olmasa da NOCTAMBULIST de bir haykırışlı bir de esas böğürmeli vokal kullanıyor ve bu iki tarz tek vokalistten çıkıyor. Grubun bu ilk albümünde ortaya koyduğu gövde gösterisini oluşturan esas şeyse az önce de vurguladığım gitar kullanımı. Tam bir savaş hâlindeki gitarlar üst üste katmanlanarak ciddi bir kaos yaratmayı başarıyorlar. Dezonant riflerin tamamıyla hüküm sürdüğü albümde bunu canhıraş gitar varlığını besleyen bir de aşırı atarlı davul kullanımı söz konusu.

Adını anmadığım referans gruba kıyasla o kadar da sofistike ve dehşete düşürücü olmasa da NOCTAMBULIST’te de manyak bir davulculuk var. Kimi yerlerde, NOCTAMBULIST’in o ilgili gruba benzemesini sağlayan çeşitli yazım teknikleri göze çarpıyor. Bunlardan biri, gitarın yavaş ve ezici bir atonalliğe büründüğü sırada davulun dört nala blast’e bağladığı bölümler. Bu anlarda NOCTAMBULIST o ilgili gruba gerçekten çok fazla benziyor. Yine de bu benzerlik o referans grubun yaratmayı başardığı düzeyde tedirgin edici, geren bir raddeye varmıyor. İlk albüm olmasından ötürü bunu makul karşılıyorum ve grubun bu açıdan gelişmeye açık olduğunu düşünüyorum.

Müziğin kısa bir bölümünü dinlediyseniz, tahmin ettirmeye çalıştığım grubu zaten çıkarmışsınızdır. Çıkaramadıysanız, şu albümden başlamak üzere önce o grubun diskografisini hatmederek başlayın, ardından NOCTAMBULIST’in “Atmospheres of Desolation”daki başarılı ilk adımını dinleyin ve benzerinin yapılması bile zor bu tarzı hakkını vererek yapacaklarına dair ışıkları yakan bu grubu takip edilecek gruplar listenize alın.