İber Yarımadası’nın gerginliği son yıllarda fazlasıyla artmış durumda. Seksenlerde, doksanlarda ve 2000’lerin başlarında Avrupa’nın önde gelen metal ülkelerinden olmayan Portekiz ve İspanya’nın özellikle son 10 yılda tedirginlik üstüne tedirginlik koyduklarına ve metalin karanlık taraflarını gerim gerim gerdiklerine tanık oluyoruz.

Bugünkü konuğumuz bizleri İspanya’nın dağlık şehri Cuenca’dan selamlayan black metal grubu GRIMAH. 2020’nin bahsetmeye değer ilk albümlerinden biri olarak gördüğüm ilk çalışmaları “Intricacies of Bowed Wisdom”ı 3 Ocak’ta çıkardılar ve son dönemde ülkemizdeki black metal dinleyici profilinin eğilimleri de göz önünde bulundurulduğunda, kendilerini sevecek bir kitlenin muhakkak ki olduğunu düşünüyorum.

Bunun sebebi, GRIMAH’ın büyük oranda MGŁA karakterli bir müzik yapıyor oluşu.

Grup bu ilk albümünde MGŁA’nın pek çok karakteristik özelliğini yansıtan bir iş ortaya koyuyor. Nedir bunlar? Etkin bir yaklaşım benimseyen ve zil oyunlarıyla renklenen dominant davullar, tarama üstüne melodi çalmak yerine taramaların ve riflerin içine melodi yediren bir anlayış, genel itibarıyla sefil bir hava ve kederden beslenen bir black metal karakteri. MGŁA’dan farklı olan tarafı, GRIMAH’ın MGŁA düzeyinde nihilist, yürek yakan bir müzik yapmıyor oluşu. Yapmıyorlar mı, yapamıyorlar mı bilemem ama grup yeterli MGŁA referansı eşliğinde Polonyalı gruba yakınlığı su götürmez bir iş yapıyor.

Tabii 43 dakikalık koskoca “Intricacies of Bowed Wisdom”ı sürekli başka bir gruba referans vererek anlatmak anlamsız ve haksızlık olur. GRIMAH gayet iyi bir grup ve takip etmeye niyetli dinleyicileri ödüllendirmesi ve gelecekte onlara başka başka kapılar açması da gayet olası. Bunu yapmasını sağlayacak olaylardan biri GRIMAH’ın belirli noktalarda kendini sınırlamadığını hissettiren özgürlükçü yaklaşımı. Misal “Thus Spake the Stone”da duyulan acı dolu çığlık yahut aynı şarkıda bir anda fırlayan blues gamlı lezzetli gitar solosu, GRIMAH’ın işinin tek boyutlu olmadığının göstergelerinden biri.

GRIMAH’ın iyi yaptığı şeylerden biri, Fransız abilerinden öğrendiği kimi arpej oyunlarını, atonal fikirleri, uyumsuz pasajları mantıklı şekilde ve cıvıtmadan kullanması. DsO okulunu onur belgesiyle bitireceğim diye müzikaliteyi ve akılda kalıcılığı bir kenara bırakıp her şeyini bu gerginlik, atonallik üzerine kuran yeni nesil kimi grupların aksine GRIMAH’ın son derece müzikal bir yaklaşımı var. Albümü dinlerken bahsettiğim MGŁA hissi yadsınamaz şekilde mevcut olsa da “Intricacies of Bowed Wisdom”ın son derece akıcı, müzikal, yoğun bir iş olduğu ve derinlemesine düşünülerek ortaya çıkarıldığı da aşikâr. Bu gerekçelerden dolayı GRIMAH’ın ilk albümünde başarılı bir iş sunduğunu ve net şekilde ümit verdiğini düşünüyorum.

2020’ye gireli 2 hafta bile olmamışken, yılın açılışını kendi adıma iyi bir albümle yaptığım için mutluyum. Mutlu olduğum diğer bir konu da birkaç hafta önce çıkan SARGEIST EP’si incelememi saymazsak yıllar sonra ilk kez tam 2 haftayı kritik yazmadan geçirmiş olmam. Önceden yazılmış albümleri koyduğum bu 2 haftalık ara gerçekten çok iyi geldi ve albüm incelemeyi ne kadar özlediğimi, müzikten bahsetmenin ne kadar harika bir şey olduğunu bir kez daha fark ettim. Bu geri dönüşü böyle bir albümle yapmış olmak güzel. Başta MGŁA sevenler olmak üzere yılın ilk sağlam black metal işlerinden birini duymak isteyen herkesi GRIMAH’la tanışmaya davet ediyorum.