Köklü gruplarda çalan ya da diğer birtakım köklü gruplardan ayrılan çeşitli müzisyenlerin, taze kan gençlerle bir arada olduğu ve hepsinin thrash metal ortak paydasında buluştuğu BONDED’la birlikteyiz bugün. BONDED gerçekten de uzun zamandır dinlediğim en thrash metal grup olabilir. Bunun sebebi adamların thrash metale ait ne varsa kullanıyor olmaları ve türü farklı bağlamlarda yansıtan pek çok grubu referans alan bir müzik yapmaları.

Vokallerde köklü Alman thrash metal grubu ASSASSIN’in vokalisti Ingo Bajonczak’ın haykırdığı BONDED’da gitarlarda eski SUICIDAL ANGELS gitaristi Chris Tsitsis ve 20 yıl kadar SODOM’da çalan Bernemann var. Davul ise yine bir eski SODOM üyesi olan Markus Freiwald’a emanet. Bu adamların birlikte ürettiği müzik ise her şeyiyle thrash metalin tanımı olan, cayır cayır bir albümle bizlere sunuluyor. Öncelikle söylenmesi gereken şey, vokalist Bajonczak’ın albümün en önemli kozu olduğu. Tecrübeli vokalist albüm boyunca yeri geliyor Phil Anselmo oluyor, yeri geliyor Chuck Billy gibi kükrüyor. Onun tok vokalleri albümün bu denli etli, güçlü olmasını sağlayan başlıca etkenlerden biri.

En genel anlamda bakarsak “Rest in Violence” tam bir “yeni bir şey yok ama güzel” albümü. Evet, gerçekten de yeni bir şey yok ve zaten thrash metal yeni bir şey sunma konusunda metal türlerinin en çaba göstermesi gerekmeyen türlerinden biri. Thrash metal çok kalıplaşmış özellikleri olan bir tür ve genişletilme konusunda da öyle pek bir alternatifi yok. Bunun yanında, bazı fikirleri yerinde uyguladığınız takdirde thrash metalin verdiği gazı veren başka pek bir tür de yok. Thrash dinlerken güvenli sularda yüzdüğünüzü, 40 yıldır az bir değişiklikle devam eden bir şey dinlemekte olduğunuzu hissediyorsunuz ve bu çerçeve içinde sunulan yaratıcı, taze gibi duran şeyler sizi (bizi) memnun etmeye yetiyor.

İşte BONDED bu noktada gerçekten de güzel bir iş yapıyor. 52 dakika gibi epey uzun bir süresi olan albümün genelinde çok sevilesi bir thrash metal anlayışı var. Riflerin yeterli yaratıcılıkta olduğu şarkıların esas güçlü tarafı, BONDED’ın vokal yazımı ve nakarat kısımlarını da hiç sulandırmadan akılda kalıcı yapması.

PANTERA, TESTAMENT, EXODUS, OVERKILL, SODOM, DESTRUCTION, ONSLAUGHT gibi isimleri bir potada eritilmiş gibi dinlerken, “No Cure For Life” gibi ağır tempolu bir şarkıda grubun “The Dead Eye” dönemi THE HAUNTED’ına kayan bir kimliğe büründüğünü dahi görüyoruz. Vokalist Bajonczak bu şarkıda akıllara yer yer Peter Dolving’i getiren bir yorum benimsiyor ve bence çok da iyi ediyor. Bunun gibi detaylar, artı albüme adını veren şarkıda Blitz’in vokalleriyle destek olması, “Rest in Violence”ın renklenmesini sağlayan diğer etkenler arasında.

Tüm bu artıların yanında albüme dair bahsedilmesi gereken olumsuz şeyler de var elbet. Bunların başında albümün bence biraz fazla uzun olması geliyor. Sadece uzun olsa yine iyi, ancak 7. Şarkı “Where Silence Reverberates”in ardından “Rest in Violence”ın belirgin şekilde vasatlaştığını düşünüyorum. Kapanıştaki balad karakterli “The Outer Rim”i beğenen de olur beğenmeyen de ancak esas sıkıntı 8, 9, 10 ve 11. şarkıların bana kalırsa albümün 7 şarkılık görkemli ilk kısmını aşağıya çekmesi.

İlk şarkılardaki heyecanın ardından bu şarkıların çok düz, standart, kitabına uygun thrash metal şarkıları olduğunu ve kısa zaman sonra muhtemelen hiç hatırlanmayacaklarını düşünüyorum. Grup bu şarkıların 2-3 tanesini eleyip albümü 40 dakikaya çekseydi bence çok daha etkileyici bir iş ortaya çıkardı.

Grafiği önce yükseltip sonra düşürdüğüm, başta övüp sonra damar bir yergiyle eleştiri getirdiğim bir albüm incelemesi oldu ama albüm de bana tam olarak bunu yaşattığı için bu tarz bir kontrastı tercih ettim. BONDED gayet deneyimli isimlerden kurulu, thrash metalin hakkını veren bir grup ama umarım bir sonraki işlerinde kendilerini editleme konusunda biraz daha acımasız olurlar. Özellikle ilk yedi şarkıyı thrash metali seviyorum diyen herkese düşünmeden tavsiye ederim; coşku dolu tepişmeler kollarını açmış sizi bekliyor.