Popüler olma amacı taşımıyor gibi gözüküp arkadan iş çevirmek yerine amacını kabak gibi belli eden grupları daha çok seviyorum. “Olgunlaştık” ayağına sound’unu yumuşatan, basitleştiren, daha kolay dinlenir hâle gelen bir gruptan ziyade biz “epik elektro progresif power pop metal” yapıyoruz diye açık açık söyleyen bir grubu benimsemem daha kolay oluyor.

Avustralyalı VOYAGER böyle bir grup. 20 yıl önce kurulan ve esasında bir progresif metal grubu olan VOYAGER, şu anda olayın progresif tarafını djent bileşenlerine, metal tarafını ise çok daha eklektik bir düzleme taşımış durumda. Grubu dinlerken metal de duyuyoruz djent de seksenler synth-popu da. Bu bileşim bir yandan çorba gibi gözükse de adamlar bunu elle tutulur bir şekilde sunmayı başarıyor ve en azından akılda kalıcı bir şey ortaya koyuyorlar.

Grubun yedinci albümü olan “Colours in the Sun” VOYAGER’ın bugüne kadarki en pazarlanabilir albümü olarak göze çarpıyor. İçindeki 10 şarkının 4’üne klip çekilen “Colours in the Sun”, Season of Mist’in “bu grubu iyi pazarlayıp sattırabiliriz” vizyonu kapsamında görülebilecek bir iş. Şirket belli ki grubun bu potansiyelini görmüş ve bu sayede VOYAGER 20 yıl sonra ilk kez kalburüstü bir şirketten albüm çıkarmayı ve isteyeceği türden bir promosyonu yapmayı başarmış.

“Colours in the Sun”la ilgili en önemli olay, az önce de bahsettiğim pop unsurlarını hiç gizlemiyor oluşu. Elbette ki ortada bir “pop şarkısı” yok, ancak gitar, bas gitar, davul ve bu tür progresif bir anlayışla yapılabilecek en pop karakterli müzik olduğu da ortada. Grup yeri geliyor 7 telli gitarlarla dan dan staccato rifler çalıyor, yeri geliyor araya bir blast beat bile sıkıştırıyor. Ama büyük resme baktığımızda ortada A-HA’dan tutun da aklınıza gelebilecek pek çok 80’ler new wave, synth pop grubuna benzer bir yaklaşım var.

Bunu sağlayan başlıca şey vokal melodilerindeki pamukluk ve klavyenin gerektiği anlarda çok etkin kullanılması. %90’ı aydınlık bir atmosfer yaratma amacı güden “Colours in the Sun”, yeri gelince dişini göstermeyi de ihmal etmiyor ama bunu da olayın metal yönünü hatırlatmak amacıyla yapıyor.

Bu aşırı kolay dinlenir, hemen akla kazınan djent karakteri ister istemez akla HAKEN’ı ve özellikle de son albümleri “Vector”ı getiriyor. Her ne kadar HAKEN çok daha prog/djent-yoğun bir karakter benimsese de “Colours in the Sun” ile “Vector” arasında bir kuzen ilişkisi gözetmek gayet olası. “Puzzle Box” ve “The Good Doctor” gibi şarkıları “Colours in the Sun”a yedirmek için çok da bir çabaya gerek yok diye düşünüyorum.

Albümün bu pop karakterine rağmen gerçekten çok iyi bir gitar kullanımı var. VOYAGER özellikle sololar konusunda epey özenli ve zevk sahibi bir yaklaşım sergiliyor. Misal “Saccharine Dream”de 2.40’ta başlayan soloda adeta SCAR SYMMETRY’den Per Nilsson’u dinler gibi oluyor ve mixolydian modundan pek leziz örnekler görüyoruz. Bu gibi detaylar albümü zengin kılmak adına önemli görevler üstleniyorlar.

Eleştirel tarafa bakacak olursak albüm genel olarak çok net formüller üzerinden işliyor. Barındırdığı unsurlar bence birbirleriyle uyum sağlıyor, ancak yer yer iki tarafı da memnun edememe riskiyle de karşılaşıyor. Olayın djent/prog tarafını sevenler “Colours in the Sun”ın aşırı pamuksu pop nakaratlarından, bu tarz rahat dinlenen şeyler sevenler ise bu chug chug gitarlardan haz etmeyebilir. Dolayısıyla VOYAGER hedeflediği kitleye ne kadar ulaşır, turneler konserler ne kadar coşar, Season of Mist bunca promosyon bütçe sonucunda elde edeceği meblağdan memnun kalıp grubu desteklemeye devam eder mi, orasını zaman gösterecek.

Kapanış şarkısı “Runaway” gibi aşırı akılda kalıcı, seksenler nakaratlı ama bir yandan da 7 telli gitar ve unison davullar içeren şarkılar yapmak her grubun başarabileceği bir şey değil. Ha, bunu bir başarı olarak görmemek de gayet olası ama amaçlanan ile ulaşılan düşünüldüğünde bence grup hedefine ulaşmış.

“Colours in the Sun” kendi hâlinde, keyifli vakit geçirtecek bir albüm dinlemek isteyenlerin yüzünü güldürecek türde bir albüm. Çok akılda kalıcı, çok kolay dinlenen, metal yanını da eksik etmeyen, en azından kendisini “progresif power pop metal” olarak niteleyecek kadar özü sözü bir albüm.