PARADISE LOST elemanları “Host”taki DEPECHE LOST olayı ve sonrasındaki birkaç albümlük vasatlıktan artık nasıl pişman oldularsa, aslında bayağı sert adamlar olduklarını göstermek için ellerinden geleni yapıyorlar. Gitarist Greg Mackintosh’un babasının ölümünün ardından 2010 yılında onun anısına kurduğu VALLENFYRE’ın ardından Nick Holmes de BLOODBATH vokalistliğine soyunmuş ve geçmişe sünger çekme isteklerini belli etmişlerdi. Bu süreçte PARADISE LOST da sertlik dozunu artırmış ve epey karanlık sularda yüzmeye başlamıştı.

VALLENFYRE’ın 3 albümlük bir proje olduğunun anlaşılmasının ardından Mackintosh death metal aşkının dinmediğini gösterircesine yeni projesi STRIGOI’u duyurmuş ve VALLENFYRE’ın yok olmasına üzülenlerin “a du bi dakka çok da üzülmemize gerek yok mu ne?” dedirtmişti.

STRIGOI, Rumen mitolojisinde mezardan çıkan; hayvana dönüşebilen, görünmez olabilen, kurbanlarının kanından güç alan rahatsız ruhlarmış. Bu karanlık figürü grup adı olarak benimseyen Mackintosh ve yine VALLENFYRE’dan takım arkadaşı Chris Casket, VALLENFYRE gibi ama değil gibi de bir ilk albümle bu yeni projenin startını verdiler.

VALLENFYRE’a baktığımızda grubun doom metal, death metal ve crust’ı bir potada erittiğini ve olabildiğine kırçıllı, sevimsiz bir müzikal karakter sunduğunu görmüştük. STRIGOI’da bu anlayış belli oranda devam ediyor. “Abandon All Faith”i dinlerken VALLENFYRE da duyuyoruz, hem ilk hem son dönem PARADISE LOST da. Bunun yanı sıra STRIGOI’da VALLENFYRE’dan farklı olarak daha rafine ve odaklanmış bir hava mevcut. Gerektiğinde olaya black metalden endüstriyele dek farklı tatlar katan grup, bu sayede STRIGOI’un VALLENFYRE’a göre biraz daha karanlık ve yoğun bir şey olmasını sağlıyor.

Mackintosh’un VALLENFYRE’ı babasının vefatının ardından, ona ithafen kurduğu düşünüldüğünde; projeyi baştan 3 albümlük olarak tasarlamış olması kuvvetle muhtemel. Dolaysıyla STRIGOI’u VALLENFYRE’dan sıkılma sebebiyle kurmadığı aşikâr. Zaten iki grubun en azından %75-80 oranında benzer bir müzik yapıyor oluşu da bunun göstergesi. Belki STRIGOI’un da 2, 3 ya da 4 albümlük bir proje olacağı şimdiden bellidir. Mackintosh’un bu projeleri sanki birkaç bölümlük bir kitap gibi görmesi ve seri bittiğinde sonlandırıp yenisine geçmesi bence enteresan ve kısmen de çekici bir şey. Sonuçta ortada amaç konumunda bir müzik var ve bu projeler de ona ulaşmalarını sağlayan araçlar konumundalar.

“Abandon All Faith”te derinlikli bir karanlık var. Sadece death metalin eski usul gerekleri, doom metalin ezici ağırlığı veya crust’ın çirkinliğinin bir araya gelmesinden daha fazla bir derinlik var sunulan bu karanlıkta. Aklıma TRYPTIKON’u, CELTIC FROST’un “Monotheist”ini getiren girintili çıkıntılı, dikenli, gözenekli, organik bir karanlık var. Bu yaz 50. yaşına basacak olan Mackintosh’un içindeki çeşitli nefretleri kusmak için kullandığı bu yeni araç, bu karanlık sayesinde ilk andan dikkat çeken ve bence VALLENFYRE’a yas tutmayı ilk andan ortadan kaldıran bir kimlik sunuyor.

Genel olarak kırçıllı ve köşeli rifler üzerine kurulu olan “Abandon All Faith”, PARADISE LOST’un cümle âleme ilham veren ilk birkaç albümündeki uğursuz, tat kaçıran melodileri de aralara serpiştirmesiyle zehirli tarafını daha bir öne çıkarıyor. Kimi zaman ilk dönem ENTOMBED, GRAVE, BLOODBATH hatta ASPHYX sularında yüzen müzik, bu melodik dokunuşların katılmasıyla birlikte daha eklektik bir hâl alıyor ve akılda kalıcı rifler de işin içine girince albümün verdiği zevk katlanıyor. En basitinden “Phantoms”, türünde bu yıl dinlediğim en iyi şarkılardan biri.

Nihayetinde STRIGOI Greg Mackintosh’un karanlık müziğe olan yeteneğine açık ve net şekilde tanık olduğumuz bir diğer proje. Sadece yazdığı rifler, şunlar bunlar değil, oluşturmayı başardığı karanlık açısından gerçek bir çirkinlik, huzursuzluk, tatsızlık abidesi. “Abandon All Faith” şahsen VALLENFYRE’dan daha çok seveceğimi tahmin ettiğim bir proje olarak yola koyuldu, umarım ümit ettiğim şekilde devam eder.

Son olarak Nick Holmes BLOODBATH’ten ayrılırsa yerine Greg Mackintosh gelebilir diyor, yazıyı noktalıyorum.