Zafer Tunaboylu (VORTEX OF CLUTTER, UNITED)

Tam süreli bir albüm yapıp iki sene turlayarak finansal olarak ayakta kalabilmek mi yoksa kısa süreli aralıklarla yeni single ve EP’ler yayınlayarak adından sürekli bahsettirmek mi? Sodom, “Decision Day” albümünden bu yana çıkarttığı split, single ve EP’ler ile bu iki soruya cevabını vermiş gibi duruyor. Özellikle 2000’lerle birlikte müziğin tüketim alanlarının ve tüketim biçimlerinin hızla değişmesi, müzisyenlerin ellerindeki materyalleri dinleyiciye ulaştırırken aynı zamanda bu işe harcadıkları zaman, para ve enerjinin ekonomik geri dönüşü hakkında oldukça endişeli olmalarına neden oldu.

Müziğin dağıtımı konusunda hızlıca tekelleşen Spotify, Youtube gibi mecralar da haliyle müzisyenin üretim süreciyle ilgili ciddi kırılmalara yol açtı. Özellikle internet üzerinde, evlerinde yaptıkları kayıtları hızlıca dağıtan grupların artması ve büyük bir müzisyen/müzik gurubu dehlizinin yaratılması bu grupların içinde bulundukları dehlizin içinde kaybolmamak için daha az şarkı ve daha sık yeni materyal yayınlama yöntemini kullanmalarına neden oldu. Sodom da bir süredir bu yolu izliyor. Müzik gruplarının ayakta kalma mücadelesi ve bu mücadelenin müziğin kendisine etkisi üzerine sayfalarca yazılabilir. Biz gelelim konumuza…

2019 kışında ve nispeten soğuk geçen günlerde karanlık, acımasız ve eski usul bir müzik dinlemek istiyorsanız tam size göre bir EP var ortada. Kreator ve Sodom’un en sert dönemlerinde (kişisel olarak en sevdiğim dönemler) gitaristlik yapmış olan Frank Blackfire’ın etkisinin hemen hissedildiği EP Genesis XIX isimli, neredeyse 7 dakikalık bir dayakla başlıyor. Daha ilk şarkıda dikkatinizi çekmesi gereken şey sound’un bilinçli biçimde organik ve 80’ler kokan bir yapıda olması. Vokal ve davuldaki reverb, gitarların çiğiliği ve hatta performanslardaki bazı ilginç nüanslar EP’nin hep beraber tek seferde tek bir odada çalınarak kaydedildiği imajını oluşturuyor.

Ardından gelen punk tabanı üzerine oturtulmuş thrash şarkısı Down on Your Knees iyi bir şarkı olmakla beraber EP’deki favori şarkım diyemeyeceğim kendisi için. Şarkının finalindeki minik Heaven and Hell dokunuşu da bir hayli ilginç bir detay. EP ile aynı adı taşıyan Out of the Frontline Trench ise son zamanlarda dinlediğim en iyi thrash metal şarkılarından biri. Yer yer black metale dönen yapısıyla ve Onkel Tom’un devleşen vokalleriyle gerçekten harika bir beste hâline geliyor.

EP’de iki de eski şarkı yer alıyor. Biri Sodom klasiklerinden biri olan Bombenhagel’in konser kaydı. Diğeri ise “Agent Orange“ın yeniden kaydedilmiş versiyonu. “Agent Orange”ı ne kadar sevsem de bu iki şarkı beni yeni şarkılar kadar heyecanlandırmadı ne yazık ki…

Özetle; yaptıkları müziği nasıl tüketirseniz tüketin Sodom bunlardan çok daha önemli bir anlayışın mirası ve her ürettikleri hakkında fikir sahibi olmak bir hayli önemli.