Katalan mitolojisinde, inançsız olduğu için kasaba halkı tarafından lanetlenen ve yarı kadın yarı katır bir yaratığa dönüşen bir karakter var. Muladona adlı bu yaratığın saçları bir kadının saçları gibi, yüzü ve göğüsleri de genç bir kadına ait; vücudunun geri kalanıysa katır formunda. Efsaneye göre Muladona geceleri dağlarda dolaşıyor, başka katırların arasına karışmaya çalışıyor ve ondan korkan katırlar da yamaçlardan aşağı düşüp ölüyorlar.
Bu hanım kızımızı bir cebimize koyup İsviçreli pislik grup RORCAL’ın aynı isimli yeni albümünde işlediği konudan bahsedelim. “Muladona”, Eric Stener Carlson’ın 2016’da yazdığı bir korku romanı.
1918’de geçen romanda Texas’taki Incarnation adlı kasabada büyük bir grip salgını ortaya çıkıyor. Bilinen en büyük salgınlardan biri olan ve İspanyol gribi olarak adlandırılan bu salgında milyonlarca insan ölüyor, yüz binlerce çocuk kimsesiz kalıyor. Diğer hastalıkların aksine İspanyol gribi çocuk ve yaşlıları değil, en sağlıklı çağlarındaki 20-40 yaş arası insanları etkiliyor ve özellikle onları öldürüyor. Hastaları koyacak yer kalmıyor, kilise ve okullara doldurulan hastalar karantinaya alınıp ölüme terk ediliyor; insanlar hastalık kapmamak için sokağa çıkmıyor, evlerine hapsoluyorlar (bu arada bu gerçek bir olay ve roman da bu dönemi konu ediyor).
Ancak gripten daha kötü bir şey onlara doğru geliyor…
Kasabanın baş rahibinin oğlu Verge Strömberg kitap okumayı çok seven, yedi yaşındayken annesi bir anda ortadan kaybolan bir çocuk. Abisi kaçıp gitmiş, babası da başka bir kasabadaki kilisede hizmet vermek için onu tek başına bırakıp gidiyor.
İşte bu dönemlerde Muladona Verge’ü ziyaret etmeye başlıyor.
Muladona her gece gelip ona korkunç bir masal anlatıyor, onunsa yorganın altından başka kaçacak bir yeri olmuyor. Bu korkunç masallarla ruhu paramparça olan Verge, yaratığın gerçek kimliğini ararken kasabasının karanlık geçmişiyle yüzleşiyor.
Bu sayede, eskiden burada yaşayan Kızılderililerin buraya ayak basan İspanyollar tarafından öldürüldüğünü ve annesinin başına gelenleri öğreniyor. Sonuçta Verge annesinin anısını ve kendi ruhunu kurtarmak için Muladona’yla tek başına yüzleşmek durumunda kalıyor.
RORCAL, minimal kapağında bu mitolojik yaratığa yer verdiği yeni albümünde, Carlson’un bu romanının soundtrack’ini yapma yoluna gidiyor. Sludge metal, doom metal, post-metal olarak adlandırılan grup, bu bileşenlerin ilk ikisini ağırlıklı olarak kullanarak ve olaya olabildiğince zehir ve korku katarak olayı çaktırmadan black metale evriltmeyi başarıyor. Burada “x+y=xy”den ziyade “x+y=z” türü bir formül görüyoruz ve bu formül de büyük oranda black metal oluyor. Elbette ki MARDUK gibi, DARK FUNERAL gibi kelimenin gerçek anlamıyla bir black metalden bahsetmiyorum. Burada çok daha eklektik bir müzikal yönelim var ve aralarda karşımıza çıkan uzun mu uzun anlatım bölümleri (romandan okunan kısımlar) sayesinde ortaya dramatik yönü fazla, sürükleyici, imgeler oluşturan bir müzikal palet çıkıyor. Bunun merkezindeyse doom ve sludge metal kisvesi altına saklanmış bir black metal çirkinliği, karanlığı peydahlanıyor.
Bu tür vurdulu kırdılı, çileli azaplı albümlerde sürenin çok önemli olduğunu düşünüyorum. “Metalde çeneye tekme atma”nın karşılığını 28 dakikalık “Reign in Blood” olarak görürsek, 28 dakika ile 38 dakika arası bu tarz dayak amaçlı her albüm benim nazarımda maça 1-0 önde başlıyor. Ne ağzımıza bal çalıp 20 dakikada çekip gidiyor ne de 40 dakikayı aşıp olayı sündürüyor. “Meladona” da işi tam kıvamında bırakıp tatminin en üst noktada kalmasını sağlıyor; sıkılma, bayma diye bir ihtimal olmadığı gibi, dilerseniz tekrar başlatmak isteyebileceğiniz kadar da makul bir süre barındırıyor.
Bu hâliyle “Muladona”, RORCAL’ın 3 senede bir heyheylerinin gelmesi sonucu ortaya çıkan bir diğer “iç boşaltma”, “ruh kusma” manifestosu. Adamlar Cenevre’nin steril ortamı içerisinde böylesi çirkin bir müzik yapmayı tercih ediyor ve çok da iyi yapıyorlar. “Muladona” bence RORCAL’ın sağlam diskografisi içerisindeki diğer bir iyi albüm ve gerek uzun zamandır grubu takip edenler gerekse RORCAL’la tanışmaya hazırlananlar için gayet iyi bir deneyim.
Kadro Yonni Chapatte: Vokal
JP Schopfer: Gitar
Diogo Almeida: Gitar
Bruno da Encarnação: Bas
Ron Lahyani: Davul
Şarkılar 1. This Is How I Came to Associate Drowning with Tenderness
2. She Drained You of Your Innocence and You Poisoned Her with It
3. I'd Done My Duty to My Mother and Father. And More than That I'd Found Love
4. A Sea of False Smiles Hiding Murder Jealousy and Revenge
5. Carnation Were Not the Smell of Death. They Were the Smell of Desire
6. The Only Constant in This World Is Blackness of the Human Heart
7. I Was the Muladona’s Seventh Tale
Kafa göz yarmak adına müthiş bir albüm. Albümü dinledikten sonra vücutta stress filan hiçbir şey kalmıyor. Son zamanlarda bu tarzda müzik yapan grup sayında baya bir artış var ama Rorcal bu Black Metal’e kayan müziğiyle farklılığını belli ediyor. Creon albümlerindeki 12 dakikalık şarkılardan sonra bu kısa albüm ilaç gibi geldi. :D
Kafa göz yarmak adına müthiş bir albüm. Albümü dinledikten sonra vücutta stress filan hiçbir şey kalmıyor. Son zamanlarda bu tarzda müzik yapan grup sayında baya bir artış var ama Rorcal bu Black Metal’e kayan müziğiyle farklılığını belli ediyor. Creon albümlerindeki 12 dakikalık şarkılardan sonra bu kısa albüm ilaç gibi geldi. :D