Her açıdan pislik kusan bir diğer grupla birlikteyiz bugün. Zamanında INCANTATION gibi bir grubun kurucuları arasında yer alan ve kısa süre içerisinde “ben death metal değil, black metal yapacağım” diyerek gruptan ayrılarak PROFANATICA’yı kuran Paul Ledney kişisinin önderliğinde dünyamıza kötülük saçan PROFANATICA, leş ve çiğ black/death metalini kitlelere bulaştırmak için “Rotting Incarnation of God” ile karşımızda.

Proto-black metal diyebileceğimiz ilkellikte bir black metali, içine death metal de karıştırarak son derece blasfemik bir anlayışla icra eden PROFANATICA; 1990’da kurulan, 1992’de dağılan, 2001’de tekrar bir araya gelen ve 2007’den bu yana albüm çıkaran bir grup. “Rotting Incarnation of God” adlı beşinci albümünde PROFANATICA’yı yine en iyi bildiği şeyi yaparken görüyoruz. İsa’dan ölesiye nefret eden grup din karşıtlığı konusunda militan bir duruşa sahip ve Hıristiyanlığa dair güzel olarak yansıtılan her şeyi çürütüp yok etme konusunda ant içen bir yaklaşımları var.

Grubun geçmişine baktığımızda PROFANATICA’nın ABD’de ortaya çıkan ilk black metal gruplarından biri olduğunu ve bu sorumluluk bilinciyle ortalığı pisletmek için üzerine düşeni yaptığını görüyoruz. Türün birtakım sivriliklerini kazanmasında ve ABD’li black metal gruplarının din düşmanlığı noktasındaki duruşunun oluşturulmasında belli oranda parmağı olan PROFANATICA, bu karanlık sahne içerisinde de hep bu yanıyla bilindi, bu kült tarafıyla öne çıkarıldı. Grubun albüm kapaklarından şarkı sözlerine kadar sinen bu duruşunun PROFANATICA’ya dair her şeye yön verdiğini, grubun konserlerinin bile “Hıristiyanlığın en büyük düşmanlarının ayinini kaçırmayın” gibi ifadelerle lanse edildiğini görüyoruz.

Söyleminin sivriliği konusunda asla çekimser olmayan ve gelecek tepkileri İsa’dan “Broken Jew” olarak bahsedecek kadar önemsemeyen PROFANATICA, genel itibarıyla fazla bir gelişim amacı gütmeyen bir müzik yapıyor. Kapağında İsa’nın doğumunu simgeleyen tablolara atıfta bulunan “Rotting Incarnation of God”a baktığımızda PROFANATICA’nın önceki işlerine yakın duran bir iş yaptığını görüyoruz. Adamların akılda kalıcı, her biri birbirinden ayrılan şarkılar yazmak gibi bir dertleri yok ve gümbür gümbür bir karanlık yaratmayı büyük oranda yeterli görüyorlar. “Rotting Incarnation of God”da genel olarak benzer bir beste anlayışı var ve bu benzerlikten, grubun asıl derdinin müziğin enteresanlığından ziyade mesajlarını gerekli yerlere ulaştırmak oluğunu hissedebiliyorsunuz.

Ledney’nin davulları ve vokalleri üstlendiği PROFANATICA’da diğer enstrümanlar gruba konserlerde yardımcı olan müzisyenler tarafından çalınıyor. Albümde çok paçoz bir gitar sound’u, epey distortion’lı bir bas, pata küte dalan bir davul ve hırıltı ile böğürme arası bir vokal var. Bunların tümünü balçık gibi bir prodüksiyon filtresinden geçirip iyice kirleterek sunan grup gerek sound gerek şarkı yazımı açısından amaçladığı şekilsiz ve eğreti karakteri oluşturmayı başarıyor.

Şarkıları dinlerken grubun bugüne kadarki aykırı tavrını, düşmanca yaklaşımını ve tavizsiz duruşunu net şekilde hissediyorsunuz. PROFANATICA’yı ilk kez bu albümde tanıyan bir insanın, “bu adamlar bu devirde, bu yaşta böyle çirkin bir şey yaratıyorlarsa epey karanlık geçmişleri olsa gerek” düşüncesini oluşturması gayet olası. Ledney’in çeşitli fotoğrafları bile adamın belirli konularda nasıl bir fanatik olduğunu, aile içinde “Paul’ü de böyle kabul edeceğiz Mary Hala, yapacak bir şey yok” diye konuşulduğunu ayan beyan gösteriyor.

“Rotting Incarnation of God” PROFANATICA sevenleri tatmin edecek bir albüm. Belirli açılardan bakıldığında ortalama olarak görülmesi olasıyken, bazı açılardansa grubun en iyi işlerinden biri. Grubu ve albümü dinlerken sadece o albüm özelinde düşünmeyip PROFANATICA’nın ne amaçladığını, duruşunu, tavrını, aykırılığını da göz önünde bulundurursanız, adamların asıl amacının ne olduğunu daha iyi kavrayabilir ve yapılanı o şekilde takdir edebilirsiniz.