Oğuz Sel

PA’yı düzenli olarak takip ediyorsanız ve Fransız black metal gruplarına özel bir ilginiz varsa, 2017 çıkışlı Karne albümü “Symposium of Torments”i hatırlarsınız. Bugünkü konuğumuz Ferriterium da Karne’nin gitaristi ve davulcusundan oluşan, Karne’ye de epey benzer müzik üreten bir grup.

İlk albümlerine dair pek fazla materyale ulaşamasam da YouTube’a salınan birkaç parçayı incelediğimde Karne çizgisine, ikinci albümleriyle gelmeye karar verdiklerini anladığım grup, bu kararlarıyla iyi etmişler diyebilirim. Fransız melodik black metal gruplarından aşina olduğumuz dinamizmi daha ilk dakikalarından itibaren dinleyene aktaran ve bol tekrarlı riflerle dinleyeni hipnozlamaya oynayan Ferriterium’u Karne ve benzeri gruplardan ayıran başlıca unsur vokal oluyor. Gitar ve baslardan sorumlu olan Raido kişisi, doğrudan çiğ bağırışlar yerine ucundan köşesinden teatral olaylara da girişiyor. Aralarda denk gelebileceğiniz ses çatlamalarının da yer aldığı bu kısımlar süper sonuç veriyor mu? Eh, tartışılır.

Geneli gayet tempolu seyreden albümü, tarama usullü bol melodili rifler üreten gitarla birlikte, Thyr adlı konuk deli davulcunun hızlı blast beat’leri sırtlıyor. Çoğu albümde denk gelemeyeceğiniz bir enstrüman bütünleşmesine bu vesileyle tanıklık edebiliyorsunuz; sanki gitar, bas ve davula ait sesler, bir süre sonra tek bir enstrümandan çıkıyor gibi oluyor. En azından benim tecrübem bu yönde. Basa değinmişken, kök notalarda dolanan baslar, davulun kick ve tom’ları gibi oldukça belirgin ve sound’un geneline baskın gelecek şekilde ayarlanmış. Bununla birlikte “Le dernier livre” albümünden tek gitar olduğu için uzak kalmayın derim. Overdub ile bol katmanlı, zengin bir sound oluşturulmuş ve kulak kesildiğinizde, her bir hoparlörden gelen gitarların kendi çaplarında harikalar yarattığına tanık olabilirsiniz.

Sıklıkla tekrar eden rif meselesi, sizi rahatsız etmek yerine aksine hoşunuza gidiyorsa, Ferriterium’un şarkı hazırlama formüllerini beğenirsiniz kesinlikle. Büyük kısmı benzer formüle dayanan ama karakter itibarıyla birbirinden büyük ölçüde ayrılan şarkılarda, sololara da denk geleceksiniz ve yeterince sabır gösterip “Chapitre 4”e kadar gelirseniz, parçanın sonlarındaki ayarsız soloya benim gibi saydırabilirsiniz. Yanlış notaya basıyormuş gibi yapıp parmağını perde üzerinde kaydırarak normal notaya geçen müzisyenin, soloyu ne akla hizmet bu şekilde çaldığını hakikaten merak ediyorum. Tek kayıt şansı vardı da soloyu gerçekten yanlış mı çaldı, yoksa henüz ne anlattığını bilemediğim liriklerle ilgili bir bağlantı mı var, şimdilik muamma.

Grubun asıl üyesi ve davulcusu konumundaki Bael’in hazırladığı albüm kapağı ise oluşumun ürettiği müziğe kıyasla daha mistik kalıyor. Bakanın üstüne kürekle sembolizm atan, her bir milimetresinden ayrı bir anlam çıkarılabilen kapak, ayinli ve münacatlı black metal işlerine daha uygun gibi.

Ferriterium’un en büyük rakibi yine kendi memleketlisi olan gruplar. Bu nedenle çok iyi anlar barındırmasına karşın “Le dernier livre” albümünde şaşırma ihtimaliniz biraz düşük. Elbette bu, yapımın bir kusuru değil, herifler zihinlerinden ve ellerinden geleni yapmışlar. Bu yıl çıkan kalburüstü black metal albümlerini kovalıyorsanız, gerçek anlamda üzen kapanış şarkısı solosunu dinlemeyi göze alın ve “Le dernier livre”e zaman ayırın. Bir bakarsınız, “Son Kitap”tan size uygun bir bölüm yakalarsınız.