Oğuz Sel

Kitlelerin ne düşüneceğini umursamadan, yalnızca en iyi bildiği ve en çok sevdiği işi, kendince en doğru gördüğü yöntemle yapmaya gayret eden müzisyenlere saygım sonsuz. Grubu tanımayan bir metal tutkununa şarkılarını dinlettiğinizde “Bu 1980’lerden bir grubun, değil mi?” sorusuna muhatap olabileceğiniz Angel Sword ve kivili bira renginin hâkim olduğu kapağıyla “Neon City” bugünkü konuğumuz.

Genellikle black metal gruplarıyla sevdiğim Finlandiya’dan çıkan ve şaka maka 10 senedir sahnelerde olan Angel Sword, heavy metal cephesinde eski kafalılığı öylesine güzel özümseyip yarattığı parçaları bu eski kafalılıkla öyle iyi birleştiriyor ki dinlerken kendinizi hakikaten 30-40 yıl öncesine gitmiş gibi hissedebiliyorsunuz. Grubun albüm özelinde ürettiği müziği; Motörhead, Iron Maiden, Judas Priest gibi babalara referans vererek tanımlayanlara katılmakla birlikte “Neon City”nin bundan daha fazlasını içerdiğini eklemek istiyorum. Hatta yedinci şarkının biraz fazla “Sultans of Swing” içerdiğini bile düşünüyorum.

Tür adına yapılabileceklerin tamamına yakını, belki de tamamı zaten daha önce yapıldığı için başka gruplardan izler taşımalarına herhangi bir şekilde kızmadığım ya da bu durumu garipsemediğim Angel Sword’un ikinci albümünde Iron Maiden izlerinin daha belirgin olduğunu baştan söylemeliyim. Armonik gitar kullanımı, ana melodiye katkıda bulunan ve maalesef kimi dinleyicileri gruptan uzaklaştıracak bir ses rengine sahip Jerry Razors’ın vokal melodileriyle şenlenen parçalar, gerçekten oldukça bağlayıcı ve catchy yapıda.

Genel itibarıyla hızlı tempolu şarkıların ağırlıkta olduğu yapımda “Electric Man” ve “Tower of Light” gibi görece ağır tempolu eserler de var. Fakat hızlı şarkılarda coşturan ekip sizi yavaş şarkılarda bunalıma sokmuyor. Geleneksel heavy metal şarkı kalıplarını kullanarak bilhassa nakarat kısımlarında duygularınızın zirveye çıkmasını sağlayan parçalar, en az hızlı eserler kadar dikkat çekici ve başarılı.

Eksikliğini hissettiğim tek şey, bu şarkılarda zaman zaman prodüksiyonun eski kafalı olmasından kaynaklı yaşadığım boşluk hissi. Bazen kendimi baskın yapıdaki davulla baş başka kalmış gibi hissettim. Acaba ucundan da olsa dolgu amaçlı klavye ya da konuşma/koro tarzı vokaller kullanılamaz mıydı diye düşünmedim değil. Zaten ana vokal harici grup üyeleri hâlihazırda geri vokalde bulunuyor, belki onlar bir şeyler yapabilirlerdi. Tabii herifler harbiden eski kafalı bir iş yapmak istedikleri için bu boşluk şeklinde nitelendirdiğim bölümleri bilinçli olarak ellememiş de olabilirler.

Bol cilâlı ve geniş sound’lu albümlerden sonra gayet düz ve standart gelebilecek “Neon City” bu açıdan da hizmet ettiği geleneksel tarafta kalma misyonunu başarıyla gerçekleştiriyor. Kendi adıma herhangi bir rahatsızlık hissetmedim, açılışta da belirttiğim gibi grupların bu cesur duruşundan dolayı ayrıca memnunum. Memnun olmadığım nokta ise fazla anlaşılır şekilde lirikleri çok yaratıcı bulmamam. Belki zaman içerisinde daha ilginç sözler yazabilirler.

2019 yılında çıkan iyice heavy metal albümlerinden biri olarak değerlendirebileceğim “Neon City”, şaşırtıcı şekilde kendine bağlayan, dinledikçe sevilen yapımlar arasında kendine yer buluyor. Eğer yeni dalga heavy metal gruplarını takip ediyorsanız bu albüm Angel Sword ile tanışmanız için güzel bir fırsat.