Bir grubun logosunun üst kısmı VOIVOD’umsu bir uzay hissine, alt tarafı ise ahtapot bacaklarına sahipse o gruba dair bir şeyler sezmek en baştan mümkün oluyor. ABD’li grup XOTH, adından da anlaşılabileceği üzere Lovecraft evrenini metal düzlemine taşıyan bir diğer oluşum. Lakin onları, örneğin bir SULPHUR AEON gibi karanlık yaklaşımlardan ayıran şey, grubun çok daha aydınlık olmaya müsait ve nümayişli bir müzik yapıyor oluşları.

Logonun ardından baktığımız kapaktan ve dinlediğimiz müzikten, XOTH’un neler yapabileceğine dair net fikirler oluşturabiliyoruz. VOIVOD ekolünden gelen, VEKTOR gibi gruplar tarafından günümüze uyarlanan değişken bir yapı, çok olaylı bir beste karakteri; bir dolu rif ve melodi, kendini sınırlamayan bir yaklaşım…

“Boyutlar Arası Zikirler”i dinlerken bu post apokaliptik gelecek tasvirini, kozmik karakteri hissetmemek elde değil. Grup genel olarak death metal ve black metal özellikleri gösterse de hiçbir şekilde bir blackened death metal grubu karanlığına sahip değil. İlk dönem yırtıcı REVOCATION’ın progresif thrash/death metal kırması hâlini, ARSIS’in ilk 2-3 albümünü anımsatan bir rif bolluğuna sahipler ve özellikle lead gitar kullanımı konusunda son derece liberal bir yaklaşımları var. Black metalin soğukluğu, death metalin eziciliği ve kozmik karakterli bir thrash metal “Interdimensional Invocations”da karşımıza çıkan baskın havayı oluşturuyor.

Bu sayede ortaya çok fazla kişinin ilgisini çekebilecek bir müzik yapıyor. Adamlar çok etkin, çok dominant bir gitar kullanımına sahip ve lead gitarın bu etkinliği XOTH’un bir numaralı silahı durumunda. RINGS OF SATURN ve benzeri gruplar gibi sürekli solo atan, sweep picking’den geçilmeyen bir şeyden bahsetmiyorum. Buradaki olay melodilerin ve riflerin kolaycılığa kaçmadan, üşenmeden yazılmış olmaları ve gayet zengin bir gitar kullanımına sahne olmaları.

Bunun yanı sıra grup “Haruspex”in girişinde de görülebileceği üzere biz black metaliz, death metaliz demeyen çok pozitif bir rif yazımı da söz konusu. En baskın şekilde ARSIS’te gördüğüm bu yaklaşım XOTH’un da geleceğini aydınlatacak diye düşünüyorum. Konseptvari bir şeyler anlatıldığını hissettiren ve farklı karakterlerde sunulan vokaller de eklenince ortaya gerçek anlamda sürükleyici bir şey çıkıyor. En önemlisi de XOTH’un tüm bunları öylesine yapmıyor oluşu. Bakın nasıl gitar çalıyoruz hissiyatını bir an olsun hissetmiyor, ama adamların çatır çatır çaldığını da ayan beyan görüyoruz. Bu göze sokulmayan üst düzey müzisyenlik XOTH’un en büyük artılarından biri.

Pek çok grubun kendini kendi sound’una sıkıştırdığı düşünüldüğünde, XOTH’un bu hem tokatçı hem yardırmalı hem de akılda kalıcı havadar beste yaklaşımı bene son derece sevilesi, desteklenesi bir şey. Albümü dinlerken müziğin size bir şeyler anlattığını hissediyorsunuz ve bu sayede tekrar tekrar dinlemek istiyorsunuz. Ben grubun biraz daha akılda kalıcı rifler yazmayı başarırsa üçüncü albümüyle birlikte pek çok turnede tercih edilebilecek ve yavaş yavaş kitlesini genişletebilecek bir potansiyele sahip olduğunu düşünüyorum. Bu 39 dakika bana bunu düşündürtmek için yetiyor da artıyor bile.

Sonuç olarak bu özgür yaklaşımları sayesinde XOTH’un önünün epey açık olduğunu hissediyorum. Şirketlerin ilgisini çekebilecek bir müzikleri var ve bu tarzda müzik yapan fazla grup olmadığını da düşünürsek XOTH’u bünyesine katmak isteyebilecek pek çok irili ufaklı şirket olabilir. Günümüzde VEKTOR’ün bile kendi kendini bitirmeye çalıştığı düşünüldüğünde, XOTH’u üçüncü albümünde Metal Blade’de falan görürsem şaşırmam.