İtalyan grup LACUNA COIL yeni albümü “Black Anima“nın ardından Amazon Music’e özel “Bad Things” adlı bir şarkı yayınladı.
Detaylar şöyle.
01. Anima Nera
02. Sword Of Anger
03. Reckless
04. Layers Of Time
05. Apocalypse
06. Now Or Never
07. Under The Surface
08. Veneficium
09. The End Is All I Can See
10. Save Me
11. Black Anima
12. Black Feathers (bonus)
13. Through The Flames (bonus)
14. Black Dried Up Heart (bonus)
“Reckless” klibi şöyle.
“Layer of Time” klibi yayınlandı.
Yorum alanı
“LACUNA COIL’dan Amazon’a özel yeni şarkı” yazısına 6 yorum var
Bu son şarkıyla birlikte artık yeni bir Unleashed Memories ya da Comalies bekleme saflığını komple, kesin, ciddili olarak bıraktım. Başladıkları yerden bu kadar uzaklaşmalarını ve özlerinden kopmalarını da sorgulamıyorum.
Adamlar Pennywise’a dönmüş, daha ne duygusalı, ne gotiği…
@Ubeydullah İndiroğlu, Ciddiyetleri jay and silent bob ciddiyetine müzikleri de korn mantalitesine dönen bir gruptan artık pek fazla duygusallık beklemektense pseudo-melankolik lyricler ve kakara kikirili instagram samimiyeti beklemek bence daha gerçekçi ve yerinde olacaktır.
Lacuna Coil gerçekten ilginç bir grup oldu. Son zamanlarda grubun ilk işlerini daha yoğun olarak dinliyorum. Görece daha basit, daha kolay hazmedilen ve duygusal diyebileceğimiz parçalarla, gotik metal adına o dönem iyi işler yapan (ki Comalies kendilerinin miladı olarak biliniyor) bir grubun kendisini kitlelere tanıtan tarzından bu kadar uzaklaşması neyle açıklanır bilmiyorum. Metal müzikteki yönelimler mi dersiniz, Jim Root/Slipknot etkisi mi dersiniz, bilemem ama grubun özünden çok koptuğu ortada. Elbette ki değişim olacaktır, yadsıyamayız ama böylesi bir dönüşümü ben açıklayamıyorum.
Şarkıya gelirsek, kesinlikle kötü değil. Hatta gerek enstrüman gerekse vokal olarak grup iyi iş çıkarmış diyebilirim. Ama No Need to Explain, Half-Life, Soul into Hades, Stars, Senzafine (evet EP’leri çok seviyorum), Heir of a Dying Day, Purify, Swamped, Heaven’s a Lie, Angels’ Punishment (ve sayamadığım diğerleri) gibi işleri yapmış bir gruptan böyle bir şarkı duymayı en basit tabirle kabullenemedim. Bu şarkıyı 98-02 yılları arası bence harika işler yapan Lacuna Coil değil de, başka bir Lacuna Coil yapmış gibi. O kadar farklı, o kadar köklerden uzak bir çalışma. Keşke 98-02 arasına dönseler, fakat konserlerde bile neredeyse hiç çalmadıkları bu şarkıların ruhunu yakalamalarını da, albüm yapmalarını da beklemek oldukça yersiz görünüyor.
Düşler ve Kabuslar forumu aktif olduğu zamanlar Mert Yıldız’ın metal kepazelikleri konulu yazılarında imaj üzerinden değişim geçiren gruplara inceden dokundurduğu “post-goriptik apokaliptik cümbüş metal” tarzı tanımlamaları vardı. :p Lacuna Coil 2009 yılındaki Shallow Life albümünden beri imaj üzerinden gittikçe tuhaflaşır oldu. Dark Adrenaline’den beri de kafayı sıyırdılar, tam olarak post-goriptik apokaliptik hale geldiler. “Manowar’ın sürekli savaş halinde olduğu varlık” gibi Lacuna Coil üyelerine de sürekli musallat olan cinler, periler, yaratıklar, paranoyalar var artık sanki…
Şu video https://www.youtube.com/watch?v=pQaxJ7g25ls, yani cidden aklım almıyor, bu hallerden Pennywise’a nasıl gelebildiniz abicim ya… Tamam, grubun yarısı değişti, Cristina da 10 sene Jim Root ile çıktı da lan siz İtalyansınız abi. Ne bu Alternative Metal çılgınlığı, ölecez geberecez edebiyatı.
Ha, şarkı kötü değil. Delirium da kötü bir albüm değildi, hatta Comalies’den beri gelen en iyi albümleriydi. Ama albümler Comalies ve öncesinin etkisinde değil. Watershed öncesi Opeth neyse, Lacuna Coil de öyle oldu.
Gruptan bir Comalies ya da Unleashed Memories beklemeyi ben 2006′daki değişimin ilk ve keskin adımı Karmacode albümünden sonra bıraktım.O albümden sonra net bir şekilde bu yönde gideceği belliydi.
Ayrıca kötü albümler çıkarmadıklarını, belirli bir kaliteyi de koruduklarını düşünüyorum.2006-2016 arasında çıkardıkları en iyi albüm de Shallow Life bana göre.
Bu son şarkıyla birlikte artık yeni bir Unleashed Memories ya da Comalies bekleme saflığını komple, kesin, ciddili olarak bıraktım. Başladıkları yerden bu kadar uzaklaşmalarını ve özlerinden kopmalarını da sorgulamıyorum.
Adamlar Pennywise’a dönmüş, daha ne duygusalı, ne gotiği…
27.10.2019
@Ubeydullah İndiroğlu, Ciddiyetleri jay and silent bob ciddiyetine müzikleri de korn mantalitesine dönen bir gruptan artık pek fazla duygusallık beklemektense pseudo-melankolik lyricler ve kakara kikirili instagram samimiyeti beklemek bence daha gerçekçi ve yerinde olacaktır.
Lacuna Coil gerçekten ilginç bir grup oldu. Son zamanlarda grubun ilk işlerini daha yoğun olarak dinliyorum. Görece daha basit, daha kolay hazmedilen ve duygusal diyebileceğimiz parçalarla, gotik metal adına o dönem iyi işler yapan (ki Comalies kendilerinin miladı olarak biliniyor) bir grubun kendisini kitlelere tanıtan tarzından bu kadar uzaklaşması neyle açıklanır bilmiyorum. Metal müzikteki yönelimler mi dersiniz, Jim Root/Slipknot etkisi mi dersiniz, bilemem ama grubun özünden çok koptuğu ortada. Elbette ki değişim olacaktır, yadsıyamayız ama böylesi bir dönüşümü ben açıklayamıyorum.
Şarkıya gelirsek, kesinlikle kötü değil. Hatta gerek enstrüman gerekse vokal olarak grup iyi iş çıkarmış diyebilirim. Ama No Need to Explain, Half-Life, Soul into Hades, Stars, Senzafine (evet EP’leri çok seviyorum), Heir of a Dying Day, Purify, Swamped, Heaven’s a Lie, Angels’ Punishment (ve sayamadığım diğerleri) gibi işleri yapmış bir gruptan böyle bir şarkı duymayı en basit tabirle kabullenemedim. Bu şarkıyı 98-02 yılları arası bence harika işler yapan Lacuna Coil değil de, başka bir Lacuna Coil yapmış gibi. O kadar farklı, o kadar köklerden uzak bir çalışma. Keşke 98-02 arasına dönseler, fakat konserlerde bile neredeyse hiç çalmadıkları bu şarkıların ruhunu yakalamalarını da, albüm yapmalarını da beklemek oldukça yersiz görünüyor.
28.07.2019
@Motörizer, sonuna kadar katılıyorum.
Düşler ve Kabuslar forumu aktif olduğu zamanlar Mert Yıldız’ın metal kepazelikleri konulu yazılarında imaj üzerinden değişim geçiren gruplara inceden dokundurduğu “post-goriptik apokaliptik cümbüş metal” tarzı tanımlamaları vardı. :p Lacuna Coil 2009 yılındaki Shallow Life albümünden beri imaj üzerinden gittikçe tuhaflaşır oldu. Dark Adrenaline’den beri de kafayı sıyırdılar, tam olarak post-goriptik apokaliptik hale geldiler. “Manowar’ın sürekli savaş halinde olduğu varlık” gibi Lacuna Coil üyelerine de sürekli musallat olan cinler, periler, yaratıklar, paranoyalar var artık sanki…
Şu video https://www.youtube.com/watch?v=pQaxJ7g25ls, yani cidden aklım almıyor, bu hallerden Pennywise’a nasıl gelebildiniz abicim ya… Tamam, grubun yarısı değişti, Cristina da 10 sene Jim Root ile çıktı da lan siz İtalyansınız abi. Ne bu Alternative Metal çılgınlığı, ölecez geberecez edebiyatı.
Ha, şarkı kötü değil. Delirium da kötü bir albüm değildi, hatta Comalies’den beri gelen en iyi albümleriydi. Ama albümler Comalies ve öncesinin etkisinde değil. Watershed öncesi Opeth neyse, Lacuna Coil de öyle oldu.
Sono dissatisfatto. :(
Güzel olmuş bence.Bu hatunun sesine bayılıyorum.
Gruptan bir Comalies ya da Unleashed Memories beklemeyi ben 2006′daki değişimin ilk ve keskin adımı Karmacode albümünden sonra bıraktım.O albümden sonra net bir şekilde bu yönde gideceği belliydi.
Ayrıca kötü albümler çıkarmadıklarını, belirli bir kaliteyi de koruduklarını düşünüyorum.2006-2016 arasında çıkardıkları en iyi albüm de Shallow Life bana göre.
Yeni şarkı da gayet güzel bu arada.