İsrail’in ORPHANED LAND’den ibaret olmadığını bilenler ne mutlu ne kutlu insanlardır. Tüm insanları el ele tutuşturmayı ve birbirine bacı gardaş gözüyle bakmayı tembihleyen hemşerilerinin tersine, bizleri Ma’ale Adumim’den selamlayan ARALLU bildiğin kötülüğün, Şeytancılığın bayraktarlığını yapıyor.

Spiral temalı bir kapağı olan bir önceki albümleri “Six”in ardından bir kez daha spirale halkaya yaslanan kapağı olan yeni albümleri “En Olam”la dönen grup, 20 yılı aşan kariyerlerinin en oturaklı işlerinden biriyle karşımızda.

“Six” incelemesinde albümün iyi olduğunu vurgulamış, lakin bu orta doğu esintilerinin bana pek de hitap etmediğinden dem vurmuştum. ARALLU bu sessiz çığlığımı duymuş olacak ki, inadına albümü bildiğin tasavvufi tatlarla başlatıyor, bununla da kalmayıp neredeyse her şarkıya darbukayı dayamayı ihmal etmiyor. Lakin bu kez iş başka, zira ARALLU bu albümde daha tutarlı ve yedirilmiş bir etnik enstrüman kullanımı sunuyor.

“Dünya, varoluş, yaşam, sonsuzluk” gibi aşırı soyut bir anlamı olan “olam”, grubun albüm boyunca boyundan büyük konseptlerle iştigal ettiğini bize gösteriyor. İlk albümüne “Ağlama Duvarında Savaş”, ikincisineyse “Kudüs’te Satanik Savaş” adını veren bir gruptan bahsettiğimizi göz önünde bulundurduğumuzda, ARALLU’nun daha soyut ve manevi bir düzleme gelmiş olması bence enteresan.

Müzikal olarak baktığımızda grup “Six”in üstüne çıkan, en azından etkileyicilik ve sürükleyicilik bakımından o albümün önüne geçen bir iş ortaya koyuyor. Klip de çekilen “Guard of She’ol”deki etkileyici haykırışlardan, pek çok şarkıdaki ayin havalarına dek albüm epey zengin bir yapıda.

Genel olarak Mezopotamya’nın kadim karanlığından söz eden grup albümü yazarken bir konsept belirledi mi bilmiyorum, ama şarkı isimlerinden bir bağ kurmak, dramatik bir köprü hissi yakalamak mümkün. Lanet, uğursuzluk, habislik gibi hislerin dibine vurmaya gayret eden ARALLU, özellikle hızlanıp depreştiği anlarda epey tehditkâr, sarsıcı bir şeye dönüşebiliyor.

Vatandaşları MELECHESH ile Mezopotamya mitolojisinde adlarını aldıkları yeraltı krallığının hükümdarlarından Nergal’in günümüzdeki yansıması olan BEHEMOTH’un etkilerini görebildiğimiz ARALLU, ayin karakterli ağır şarkılarla atarlı olanları iyi dengelemiş diye düşünüyorum. İlk yarısı tamamen ayin/atmosfer, ikinci yarısı ise “Bartzabel” kıvamında aşırı yavaş bir mantra havasında geçen “Vortex of Emotions” gibi riskli, ilk dinlemeden sonra geçilme potansiyeli taşıyan şarkılar haricinde albümün geneli epey sürükleyici ve ilgi çekici.

Grup olayı “metal ve etnik enstrümanların doyumsuz iç içeliği” gibi zamanla cıvıklaşan ve bayabilen bir düzleme koymamakla bence gayet iyi yapıyor. Metalse metal, etnikse etnik ve yeri gelince ikisinin birbirini yükselten buluşmaları. Misal aralara giren darbukalar bence hiçbir şekilde irite etmiyor. Aynı şekilde “Prophet’s Path”teki çalgı çengi olayları, yöresel gamlar falan da karikatürize olmadan bir hava yaratmayı başarıyorlar. Hepsine bayılıyor muyum? Hayır. Ama dediğim gibi grup dengeyi baştan iyi kurmuş ve bu sayede albüm amacından sapmıyor, eksiklerini etnik tatlarla kapatmaya çalışmıyor. Olayı iyi kılan da bu zaten; sıra dışı dış enstrümanlarla farklı olmaya çalışmaktansa, mevcudu yükseltmeye çalışmak ve başarılı olmak.

“En Olam” iyi bir albüm. Bence buna şüphe yok. Özenilmiş; kan, ter, belki de gözyaşı katılmış epey zengin bir iş. Eğer Mezopotamya’nın kadim ve lanetli havasını seviyorsanız, oraların boğaza kum dolduran boğucu kötücüllüğünü almaya meraklıysanız ve ARALLU’yla şu ana dek tanışmadıysanız, “En Olam” bence gayet iyi bir başlangıç.