Oğuz Sel

Daha önce de yazmışımdır, çıkan yeni albümleri dinleyip aralarından aşırı iyi olanları ayrı tutmak suretiyle fırsat bulduğum ilk anda sevdiğim grupların eski albümlerine sarılıyorum. Evet, yeni albümler arasında özenle hazırlanan ve kendine bağlayan parçalar yakalıyorum ve sanırım hissettirdiklerinin etkisiyle eskilerden kopamıyorum.

Fakat bazen karşıma öyle yeni yapımlar çıkıyor ki sanki o albümleri senelerdir dinliyormuş da her noktasına aşinaymışım gibi hissediyorum kendimi. Pek aramın olmadığı Dark Souls evrenine bolca gönderme yaptığı her hâlinden belli olan Lothric ve ilk albümü “Adversarial Light” da böyle işlerden biri.

Cıvıl cıvıl, iç açan bir görselle bezeli kapağını görmemle birlikte “Albüm ya çok iyidir, ya da berbattır.” diye düşünerek dinlemeye başladığım “Adversarial Light”, bol melodi içeren, black metalin bugün anıt olarak nitelendirebileceğimiz isimlerinden bayağı bayağı büyük izler taşıyan, geçmişte işe yarayan formüllerin iyiden iyiye irdelenerek oluşturulan bir albüm.

ABD’li müzik insanı Seath kişisinin her şeyinden sorumlu olduğu tek kişilik proje, bu yıl kurulmuş gibi görünse de oluşumun başındaki gencin nereden baksanız 10 seneye yakın müzik geçmişi var ve bu durum, Lothric’in müzik karakterine yansıyor.

Anladığım kadarıyla Seath, bol melodili, zaman zaman tat kaçıran rifler barındıran black metal albümlerini ve bu albümlere imza atan grupları çok seviyor. Albümdeki ilk parçanın Sargeist, üçüncü şarkının Inquisition, beşinci eserin Dissection esintileri içermesi tesadüf değil.

Grup referanslarından sonra trafiği, rif döngüsünü, aralara serpiştirilen melodileri düşünüp “Adversarial Light”a mesafeli davranmanızı tavsiye etmem zira parçalar hem tanıdık hem de yepyeni. Albümü dinlerken sanki eskilerden bir şeyler dinliyormuşçasına tüylerinizin diken diken olması gayet mümkün. Sonrasında zaten az önce de yazdığım gibi eskilere sarılma isteğinin ortaya çıkması gibi bu yapımı da dönüp dönüp ziyaret edebilirsiniz.

Albümün tepeden tırnağa her şeyinden sorumlu olan Seath, gerek icrâ konusunda gerek kayıt sürecinde başarılı iş çıkarıyor. Herhangi bir noktada abartıya kaçmayan sound, albümü dinlenebilir kılıyor. Sound’un kulak dostu olması, iyi bestelerle birleşince döngüye alınmalık bir yapım ortaya çıkıyor. Vokal tarafında da sound ve bestelerle uyumlu giden Seath, teatral olaylara girmeden, atmosfere gayet uygun bir scream vokalle albümü kotarıyor.

2019’un dev black metal albümleri arasında kaybolmasına hiçbir suretle gönlümün razı gelmediği, bu nedenle PA sayfalarına taşımayı uygun gördüğüm “Adversarial Light”, Lothric projesinin ilk ama gelecek adına büyük umutlar vadeden iyice bir albümü. Yazıda adını andığım gruplara yolunuz düştüyse bu projeye mutlaka zaman ayırın. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere.