Black metalin atmosferik tarafı çok geniş, zaman zaman boğucu zaman zamansa ferah müzikal karakterlere ev sahipliği yapabiliyor. Black metalin zehir saçan kötücül tarafına ruhumu satmış olsam da genişlemeye müsait ve dramatik yönden de güzel örnekler gelebiliyor. Alman grup IMPERIUM DEKADENZ türün son 15 yıldaki istikrarlı isimlerinden biri. Altıncı albümü “When We are Forgotten”ı geçtiğimiz hafta çıkaran grup 2007’den bu yana devam eden her 3 yılda bir albüm çıkarma prensibini sürdürüyor.

“Dis Manibvs” incelemesinde o albümdeki majör gam fazlalığından biraz yakınmış ve albümü biraz fazla aydınlık bulduğumu ifade etmiştim. Olayın kötücül kısmına neredeyse hiç eğilmeyen ancak yılışık bir kederciliğe de bürünmeyen IMPERIUM DEKADENZ, “When We are Forgotten”da gayet kıvamında bir atmosferik black metal sunarak kalpleri çalmayı başarıyor.

“Dis Manibvs”tan daha iyi olduğunu düşündüğüm “When We are Forgotten”, bunu söylememi sağlayan tarafını son derece içselleştirilmiş bir hüzünle yansıtıyor. Dediğim gibi “ver kederi, ver melankoliyi” anlayışına sapmayan grup, cidden bir derdi olduğunu hissettiren düzeyde acıklı pasajlarla albümü gerçekten de “Unutulduğumuzda” kimliğine büründürmeyi başarıyor. Albüm adının hakkını veren bu yapı; hayal kırıklıkları ve pişmanlıklarla yoğurulan, keşkelerle dolu bir hava yaratıyor ve bu sayede değer ve daha da önemlisi ömür kazanıyor.

Albümün ikinci şarkısı “Bis Ich Bin”de çok net karşımıza çıkan bu yürek parçalayan ruh hâli; ağlamaktan geberen sümüklü haykırışlar olmadan ve vokalleri bir demagoji aracı olarak kullanma yoluna gitmeden de ızdırap yaratılabildiğini göstermesi açısından önemli. IMPERIUM DEKADENZ albüm boyunca benzer bir black metal vokal karakteri benimsiyor ve buna rağmen monoton olmamayı, sıkmamayı başarıyor.

13 şarkı barındıran bu 72 dakikalık dev albümle ilgili ilginç ve albümün değeri adına gösterge olabilecek şeylerden biri, grubun single olarak 11. ve 7. şarkıları seçmiş olması. Bu şekilde adamlar albümü en iyi tanıtacağını düşündükleri şarkıları albümün başına koymadıklarını ve “When We are Forgotten”ın bütününe güvendiklerini göstermiş oluyorlar. Karakter olarak bakıldığında, black metal ve ferahlık dendiğinde akla gelen ilk gruplardan olan ENSLAVED’in zaman zaman akla geldiğini söyleyebilirim. IMPERIUM DEKADENZ bu noktada ne ilk dönem ENSLAVED kadar sert ne son dönem kadar progresif bir kimlik çiziyor, lakin misal bir “Vertebrae” dönemindeki ferahlığı, genişliği anımsatan ses duvarları kullanmayı da ihmal etmiyor.

Bu albümde grubun önceki işlerine oranla farklı diyebileceğim bir diğer konu da IMPERIUM DEKADENZ’in “When We are Forgotten”da adeta “black metal yapan üçüncü dönem KATATONIA” gibi acayip ama düşününce nefis olabilecek bir şey sunması. Ben KATATONIA’nın doksanlarını 3 bölüme ayırıyorum. İlki “Dance of December Souls” ve “For Funerals to Come…”dan oluşan doom ağırlıklı KATATONIA. İkinci kısım “Brave Murder Day” ile “Sounds of Decay” ve “Saw You Drown” EP’lerinden oluşan dönem, üçüncüsü ise “Discouraged Ones” ile “Tonight’s Decision”dan oluşan ve KATATONIA’nın başka hiç kimseye benzemediği aşırı karakteristik dönem. IMPERIUM DEKADENZ işte bu üçüncü dönemi, clean vokalli aşırı yitik KATATONIA’yı atmosferik black metal kontekstine taşıyor ve bence müthiş bir bileşim yaratıyor. “Bis Ich Bin”de karşımıza çıkan bu karakter, özellikle “Transcendence” ile zirve yapıyor ve gerçekten de “black metal yapan doksanlar sonu KATATONIA” ortaya çıkıyor. Kimileri “dediğin şey zaten ‘Brave Murder Day’e çıkıyor” diyebilir, ama değil işte. Burada daha “Deadhouse”, daha “Right into the Bliss” benzeri bir şeyden söz ediyorum. KATATONIA’ya hakimseniz “Transcendence”ı dinleyin, ne dediğimi anlayacaksınız (tamam hadi “Sounds of Decay” EP’si ve sadece “Brave”in havası da var, sizi mi kıracağım).

“When We are Forgotten” adıyla, kapağıyla, içerdiği devasa müzik ve nefis fikirlerle gerçekten iyi bir albüm. IMPERIUM DEKADENZ kalitesini fazla düşürmeyen, eleştiri yapılacaksa en fazla yer yer monotonlaşmakla itham edilebilecek bir grup ve bu son albümleri 72 dakikalık süresine rağmen bunu yaşatmayan, baştan sona çok iyi kurgulanmış ve sürükleyiciliğini yitirmeyen bir olarak karşımızda duruyor.

Süresi ve genel yapısı nedeniyle biraz emek isteyen ama bunu da sonuna kadar hak eden “When We are Forgotten”ı, yazıda anlattıklarımdan olumlu çıkarımlar yapan herkese düşünmeden öneriyorum. Atmosferik black metal adına yılın değerli, özel işlerinden biri.