Grubu bilen her 10 kişinin 11’inde olduğu gibi ben de EQUILIBRIUM’dan “Blut im Auge” sayesinde haberdar oldum. Folk metalin en patladığı dönemlere denk gelen ve o dönem için enteresan diyebileceğimiz klibiyle dikkat çeken şarkı, 2008 çıkışlı “Sagas” albümünün patlamasını ve EQUILIBRIUM isminin folk metal ortamlarında fazlasıyla duyulmasını sağlamıştı.

Sonrasında EQUILIBRIUM tarzını az çok esnetse de temel olarak yakın sularda yüzmeyi sürdürdü ve sonradan çıkan albümleriyle “Sagas”ın etkisini yapamadı. Lakin önemli olan Alman disipliniydi ve grup düzenli olarak albüm yayınlamayı sürdürdü, kitlesini çok fazla olmasa da korudu. Yeni albüm “Renegades”in haberi ilk geldiğinde aklımdan geçen ilk şey “Bu ne kadar kötü bir kapaktır…” oldu. Gerçekten korkunç bir kapağı olan albüm beni ilk andan %0 vurarak ilk andan 4-0 yenik durumda başladı. Ardından klipler gelmeye başladı. “Path to Destiny” klibini ilk gördüğümde ve şarkıyı duyduğumda gerçekten çok acayip şeyler hissettim ve EQUILIBRIUM’un iyicene saldığını düşündüm. Klipte omzunda teyp olan birtakım gencolar bildiğin rap yapıyor ve bildiğimiz EQUILIBRIUM’la alakası olmayan bir müzikal kimlik hasıl oluyordu. Tabii tepkiler de gecikmedi. YouTube’a konmasından itibaren tam 1 ay geçen “Path to Destiny” klibi şu anda 2.100 like, 1.700 dislike almış durumda. Bugüne dek bir metal grubunun bu kadar çok dislike alan bir klibine rastlamamıştım, EQUILIBRIUM bunu başarmış oldu.

Neredeyse her gün bir albüm inceleyen biri olarak ağır aşağılayabileceğim, verip veriştirebileceğim bir albüm geliyor gibiydi ve ender rastlanan bu olay karşısında ağzımın azıcık da olsa sulandığını itiraf etmeliyim. “O kadar kötüyse iyice gömerim ben bunu” türevi düşünceler kafamda oluşmaya başlarken, albüme verilen yüksek notları görmemle “noluyo lan?” hisleri de ufaktan baş vermeye başladı.

Tüm bu ön gömme hazırlığına inat, “Renegades”i ilk dinleyişimde hissettiğim şey çok net bir takdirdi. Çıkardığı 5 albümle sınırlı bir başarı elde etmiş ve bir noktaya kadar gelebilmiş bir grubun büyük oranda “yetti lan artık” deyişi ve tarzını çok daha ilgi çekici bir şeye dönüştürmesi bir anda tüm ön yargılarımı alt üst etti ve kendimi bir anda gömmeye hazırlandığım albümü överken buldum. Burada çok net bir “Reroute to Remains” sendromuyla karşı karşıyayız ve bizi büyük oranda hazırlıksız ve “NE GEREK VAR LAAAAAN??!!!” şeklinde yakalayan IN FLAMES’in aksine, folk metalin sınırlı karakterini aşmak adına büyük çaba sarf eden ve başarılı da olan bir grubun zafer çığlığına tanık oluyoruz.

Klipleri dinlediğinizde karşınızda aşırı cheesy, kolay dinlenir, dandik bir şey olduğunu düşünebilirsiniz ve bu gayet normal. Ancak albümün tamamına ve EQUILIBRIUM’un yapmak istediği şeye baktığımızda grubun gerçekten de akılcı bir karar verdiğini, sürdürülebilir bir yolu seçtiğini görebiliyoruz. “Renegades” folk metal olarak dinlenmemesi gereken, modern bir heavy metal albümü gözüyle bakılması gereken bir iş. Evet zaman zaman çok cheesy, çok formülize, çok jenerik… Ancak tüm bunlar albümün başarılı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Albümde çok sürükleyici, dopdolu pek çok şarkı var ve her şarkı bir şekilde akıllıca bir yan yansıtmayı başarıyor.

Bazı şarkılarda çok güçlü bir nakarat, bazısında çok akılda kalıcı bir folk melodisi, bazısında süper groove’lu gaz bir şeyler; “Renegades”in neredeyse her şarkısı keyifle dinlenecek bir albüm oluşması için üzerine düşeni yapıyor. Eğer detaylarda kaybolmayıp gayet yüzeysel şekilde sunulan şeyi almaya hazırsanız albümden gerçekten keyif alabilirsiniz. İllaki derinine ineceğim, kurcalayacağım diyorsanız da sıkıntı yok; EQUILIBRIUM şarkıların altyapılarını nakış gibi işlemiş ve yeri gelince 7 telli gitarın gücüyle yeri gelince elektronik unsurlarla capcanlı bir şey ortaya çıkarmış.

Bu açıdan bakınca “Renegades” benim için son dönemin en sağ gösterip sol vuran albümlerinden biri oldu. Bir grup göz göre göre, bağıra bağıra davayı satıyor ve günümüz şartları düşünüldüğünde çok da iyi yapıyor. Ağzıma geleni söylemeye hazırlandığım bu kritikte adamlara “helal lan” demekten kendimi alamıyorum. Dava satılacaksa böyle satılsın arkadaş. Göstere göstere, dibine kadar ama hakkını da sonuna kadar vererek. Albümde THE HOOTERS klasiği “Johnny B”nin iyicene coşkulu, transpoze nakaratlı bir cover’ı da var “Himmel und Feuer” gibi devasa seksenler nakaratlı bir şarkı da var. Aynı zamanda grubun geçmiş zamanlarını hatırlatan bir “Moonlight” da var hayvan gibi blast beat’li “Final Tear” da var, yer yer “kalbim çıt gözyaşım pıt” anlar sunan hayvan gibi “Rise of the Phoenix” de var. Kısacası EQUILIBRIUM bu albümü çok fazla şeyle doldurmuş ve hepsini de akıllıca kurgulayarak ortaya ciddi anlamda dinlemesi zevkli, görkemli bir şey çıkmasını sağlamış. Tekrarlıyorum: kliplere bakınca düşük not vermek, “bu ne lan” demek çok olası, ama albümün bütünü cidden çok mantıklı bir şey ortaya koyuyor.

EQUILIBRIUM “Renegades” ile son zamanlarda dinlediğim en akılda kalıcı, en zekice kurgulanmış ve başarıya dönük işlerden birini yaratmış. Eleştiri gelecektir, kimi kesimlerden en ağır şekilde gelecektir ama bence grup geleceği adına çok iyi bir karar vermiş ve “sal gitsin” demenin özgürlüğünü sonuna kadar, gayet başarılı şekilde kullanmış.