İlk albümü “Ghostlands: Wounds from a Bleeding Earth” ile hatırı sayılır bir etki yapan İsveçli black metal grubu WORMWOOD 2 yıl aranın ardından tekrar karşımızda. Öncelikle ilk albümü en fazla bir yıl önce dinleyip yazdığımı düşünüyorken kritiğin tepesinde 24.05.2017 tarihini görmemle ortalığı kırıp dökmem bir oldu.

İlk albümü dinleyenlerin veya kritiği okuyanların hatırlayacağı üzere WORMWOOD black metali epey ılıman bir üslupla ele alıyordu. Doksanlar karakteri, folk metalden alınan ilhamlar gibi çeşitli dinamikler sayesinde “Ghostlands: Wounds from a Bleeding Earth” WORMWOOD’un yeterine çarpıcı bir etki yapmasını sağlamıştı.

“nattarvet”e baktığımızda WORMWOOD’un bazı kararlar aldığını görüyoruz. Müzikal olarak köklü değişimler olmasa da yapısal anlamda grup bu albümü başka bir çerçevede düşünmüş. Yaklaşık 1 saat süren ilk albümde 4’ü İsveççe 8’i İngilizce olmak üzere toplam 12 şarkı varken, neredeyse aynı süreye sahip “Nattarvet” ise 4’ü İsveççe 3’ü İngilizce 7 şarkıdan oluşuyor.

Grubun şarkı sayısını azaltıp şarkı sürelerini artırması, grubun daha epik bir albüm yaratma gayesini gösteriyor. Zaten kapağa ve aşağı yukarı “gecenin mirası” anlamına gelen albüm adına bakınca da bu tarz bir niyet olduğu tahmin edilebiliyor. 6.30 üzeri süresi olan 2 şarkı barındıran ilk albümün aksine, “Nattarvet”teki şarkıların çoğu 7.30’un üzerinde, hatta 12 dakikayı bulan bir klip şarkısı bile var.

WORMWOOD’un müziğine baktığımızda grubun epey geniş skalada bir şey sunduğunu görüyoruz. “Nattarvet”i dinlerken THYRFING’den de TAAKE’den de ÁSMEGIN’den de bir şeyler bulmak mümkün. Grup black metali harç olarak kullanıyor ve üstüne kafasına göre takılmayı seçiyor; elbette herhangi bir cıvıklaşma veya kendini şaşırma olmadan.

Black metalin melankolik, hisli, duyar kasan tarafını seviyorsanız albümdeki çeşitli dinamikleri sevmeniz ve WORMWOOD’u takdir etmeniz olası. Ancak olaya “haydi biraz black metal dinleyelim” şeklinde yaklaşırsanız grup da albüm de size hafif gelebilir.

Açık konuşmak gerekirse ilk albümde hissettiğim duyguların benzerlerini “Nattarvet” için de hissettim. Yine üzerinde uğraşılmış, epey emek verilmiş bir müzik. Lakin fark ettiğim üzere benim bu tür albümlere olan yaklaşımım son 2 senede biraz değişmiş. Şu anda bu albümü bir miktar ne emmeye ne gömmeye şeklinde görmek durumunda kalıyorum. Yeterince sert değil, yeterince karakteristik değil, yeterince akılda kalıcı değil. Bu da beni üzüyor ve kendi adıma albümün ömrünü kısaltıyor. “Nattarvet”i dinlerken sanki WORMWOOD’un birkaç albüm içinde SÓLSTAFIR’leşecek ve daha köşesiz, daha kolay dinlenir bir şeye dönüşeceğini hissediyorum. Belki hiç böyle bir şey olmaz; adamlar üçüncü albümde dana gibi yardırırlar. Ama şu hisli tavır, melodilerin genel karakteri beni bunu düşünmeye itiyor.

Bu açıdan bakmak biraz öznel oluyor elbet; kimseyi de yanlış yönlendirmek istemiyorum ama albümün belli konularda aralarda kalması beni tam tatmin olmayan bir ibişe dönüştürüyor ve dinlediğim şeyi hem takdir ediyor hem de yadırgıyorum. Sonuç olarak “Nattarvet” iyi bir albüm ama o kadar. Umarım WORMWOOD bir sonraki albümünde folk, pagan, Viking, black metal kimliklerini daha bir rafine eder ve ne yapmak istediklerini tam olarak anlayabileceğimiz bir işle karşımıza çıkar.