CATHEDRAL, PARADISE LOST, MY DYING BRIDE, ANATHEMA, ELECTRIC WIZARD, ESOTERIC, SOLSTICE… İngiliz doom metali BLACK SABBATH’a can verişinden itibaren hep çok iyi, çok ilham verici isimler çıkardı. Belki havasından, belki geçmişinden gelen bir kasvetle yoğrulan bu gruplar doom metalin soluk ve yırtık bayrağını her daim en tepede taşıdılar ve türün tartışmasız şekilde en büyük ilham kaynağını oluşturdular.

Adı bu gruplar kadar anılmasa da türün doksanlarda kurulan hatırı sayılır isimlerinden biri de WARNING’di. Çıkardığı iki albümle doom metal adına çok iyi örnekler sunan WARNING, özellikle ikinci albümü “Watching From a Distance” ile türün 2000’lerdeki en iyi işlerinden birine imza atmıştı.

WARNING dediğimiz zaman elbette ki sözü Patrick Walker’a getirmemiz gerekiyor. Dünyanın en acıklı seslerinden birine sahip olan Walker, sonradan 40 WATT SUN’da da gösterdiği hünerlerini ilk olarak WARNING’de sergilemişti. WARNING’in doom metaline baktığımızda Walker’ın acayip hüzünlü vokalleriyle karşılaşıyoruz.

“Wider Than the Sky” kritiğinde de dediğim gibi kendisinin acayip empati kurulası, derdine derman bulmak için emek verilesi bir ses rengi var. Ne ağlamaklı ne demagoji düzeyinde kederli olan bu ses, ekstra drama yaratma çabasına girmeden insanı can evinden vurma özelliğine sahip.

“Watching From a Distance”a baktığımızda WARNING’in son derece naif, kırılgan bir kimlik takındığını görüyoruz. Bu kırılganlık bir an olsun ağlaklığa, acındırmaya, perişanlığa kaymıyor. Sonuçta adamlar İngiliz; ne kadar dertli olabilirler ki diye düşünebiliriz, ama ülkenin doom metal ikliminden de görüleceği üzere bu Britonlar epey bir dertli, epey bir kasvetli. Coğrafi olarak bakarsak sanırım olay İskandinavya’da değil Kuzey Denizi’nde.

Patrick Walker’ın sesinden devam edersek; adamın yorumu sanki arkasında ne çalarsa çalsın biraz üzücü kılacak bir yapıya sahip. “Yeter ki sen üzülme” diye düşündürten bu karakter albümün baştan sona naif ve mülayim bir tavır takınmasını sağlıyor. Riflerin ve vokali destekleyen ufak melodiciklerin de eklenmesiyle “Watching From a Distance” hiç çaktırmadan nefis bir doom metal albümüne dönüşüveriyor. Türün çeşitli karanlık dinamiklerinden bir an olsun yararlanmayan WARNING, bu aydınlık doom’u ile farkını belli ediyor.

Bu aydınlığa dikkat çekmek lazım, zira WARNING bu vokaller sayesinde süründürmekten ziyade gözü yaşlı bir umut hissine daha yakın duruyor. Tıpkı 40 WATT SUN’ın yürek parçalayan ve “keşke”lerin çaresizliğiyle dolu müziğinin bir yerden sonra “bir ışık var” diye düşündürtmesi gibi, WARNING de bu kabullenmişliğin bir yerden sonra minnak da olsa bir tebessüme dönüşebilmesine imkân tanıyor.

Sonuçta ortaya her şeyiyle kendi hâlinde, öfke patlamaları yaşanmayan, başını önüne eğip yenilgileri kabul eden bir albüm çıkıyor. “Watching From a Distance”ı dinlerken belki büyülenmeyecek, hayran kalmayacak, yüreğim parçalanıyor diye sızlamayacaksınız; ancak çok içten yapılmış bir müziğin kırılgan kollarına kendinizi bırakmanın huzurunu da sonuna kadar yaşayacaksınız.