Grindcore’un bahsettiği konuların bir sınırı olmasa da türün politik ve muhalif karakteri hepimizin malumu. NAPALM DEATH başta olmak üzere sayısız grindcore grubu dünyanın cebelleştiği sıkıntılardan, ezilen toplumlardan, dertten tasadan bahsetti, bahsediyor, bahsedecek.

Mükemmel son albümü “Lifeless God”ı 2017’de çıkaran 30 yıllık grindcore grubu PHOBIA, aradan geçen 2 yılın ardından şimdi de bir EP ile karşımızda. Kapağından ve adından anlaşılacağı gibi EP tam anlamıyla “klavye delikanlılarından” bahsediyor ve internette kimliğini gizli tutarak insanlara zorbalık edenleri, klavye başında faşizm kasanları, trollük yapanları, kısacası internet ortamının sıkıntılı sosyokültürel yapısını eleştiriyor.

Bu her ne kadar ciddi ve geçerli bir konu olsa da PHOBIA’nın bunca dert, acı, sıkıntı varken internetteki ergen bebeleri kafaya takmış olması açıkçası beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. Elbette ki 30 yıldır grindcore yapan bu tecrübeli adamlar 16 yaşında Blabbermouth’a, Facebook’a, oraya buraya mal mal şeyler yazan kitleyle sınırlı kalmıyorlar, ancak bu konuyu komple bir EP’ye taşımanın bana biraz lüzumsuz geldiğini söylemeliyim.

13 şarkı barındıran ve sadece 15 dakika süren EP’de 2 dakikanın üzerinde sadece bir şarkı var. Tahmin edileceği gibi şarkılar direkt mesaj verme çabası güdüyor ve PHOBIA 1 dakika içerisinde konuyla ilgili nefretini kusup bir sonraki başlığa geçiyor. Bu başlıklara, yani şarkı isimlerine baktığımızda “Cynic Bastard”, “Internet Tough Guy”, “Haters Be Hating When Ya Living Good”, “PC Fascist Fuck Off” gibi şeyler görüyoruz. Belki grup internette -özellikle de gruplara yönelik- yapılan boş eleştirilerden sıkıldı ve bu konudan bahsetmeye karar verdi. Ama ben bir önceki albümü “Lifeless God” olan bir grubun böyle memnuniyetsiz amca tribine girip “gençler çok bozdu” minvalinde şeyler yapmasını çok tutamıyorum.

Sonuçta internette bullying yapan, gencecik çocukları intihara sürükleyen, adını gizleyip ırkçı söylemlerde bulunan göt oğlanları yok mu? Elbette var. Ama bence kapağında laptopa oturmuş bir iskeletin yer aldığı başlı başına bir EP biraz boş yapmak oluyor. EP çok kısa olduğu ve sadece mesaj kaygısı güttüğü için incelemeyi de konu üzerine kurdum ve oradan eleştirdim. Müzikal açıdan bakınca PHOBIA elbette ki türünün iyilerinden biri, ancak bu EP’de müzikal anlamda da çok sınırlı bir materyal sunuyor. Şarkıların yeterli patlayıcılığa sahip olduğunu düşünmüyorum ve yer yer grind’dan ucaklaşıp İsveç death metali denebilecek yönlere kaymaları gibi çeşitli tutarsızlıklarla bu EP’nin pek de matah bir şey olmadığını maalesef gösteriyorlar.

Nihayetinde “Generation Coward” anlık bir orta yaşlı siniri ile ortaya çıkmış gibi gözüken, olmasa ne grindcore’a ne de PHOBIA’ya hiçbir şey kaybettirmeyecek bir yapıt. Grubu ilk kez bu yazıyla keşfettiyseniz bu EP’ye aldanmamanızı ve “Lifeless God”la kaliteli grindcore’a doymanızı öneririm.